بزرگنمايي:

آریا بانو - یک روانشناس گفت: منبع امنیت کوکان پدر و مادر هستند و از آنجایی که در زمان مطرح شدن اخبار منفی، سخنان والدین بوی نگرانی و استرس می دهد، تمام امنیت فرزندان مختل می شود.

دکتر آسیه حسینی‌ نیکو، دکترای روان شناسی تربیتی، طراح دوره‌های آموزشی سواد رسانهای ویژه کودکان و نوجوانان درخصوص تاثیر اخبار منفی و هیجانات در خانواده بر زندگی کودکان با تاکید بر اینکه اخبار تلخ و منفی بزرگسالان را نیز مورد تهدید قرار می دهد و می تواند بر روی افکار آنها تاثیرگذار باشد گفت: گاهی به دلیل بی توجهی به کنترل هیجانات و مدیریت زندگی و بدون برنامه به اخبار منفی می پردازیم و در هر مکان و در هر لحظه به آن گوش می دهیم یا درباره آن صحبت می‌کنیم. باید توجه داشته باشیم این هیجانات کنترل نشده آسیب‌هایی برای ما به همراه دارد. این در حالیست که کودکان تمام امنیت خود را از دو منبع قدرت و الگو یعنی پدر و مادر الهام می گیرند از این رو زمانی که امنیت روانی این دو منبع مورد تهدید قرار گیرد و تمام سخنان والدین بوی نگرانی و استرس می دهد، امنیت فرزندان نیز زیر سوال می‌رود.
وی همچنین درباره چگونگی مصون‌سازی فرزندان از خطرات و اخبار مسموم فضای مجازی با تربیت و آموزش آنها اظهار کرد: هیچ گاه نباید اخبار را از فرزندانمان کتمان یا تلاش کنیم آنها در معرض اخبار قرار نگیرند بلکه باید در مصرف رسانه و دامن زدن به اخبار مدیریت داشته باشیم. البته کودکانی که در سنین کمتر از پیش دبستانی قرار دارند باید تا حد ممکن خیلی کم در جریان اخبار قرار بگیرند و با قصه گویی و مدیریت زمان تلویزیون آنها را از این فضا دور کرد.
این روان‌شناس ادامه داد: در واقع جستجوی بیش از اندازه درباره رویدادها، تفسیرها و بحثهایی که کمکی به حل مشکل نمی کنند، جو روانی حاکم بر خانه را مسموم می کند. جایگزین بسیار خوب برای این موضوع به خصوص زمانی که جو اخبار تلخ زیاد می شود، ایجاد برنامه‌های متنوع و سالم، بازی و دورهمی‌های آرام بدون پرداختن به اخبار مسموم است.
دکتر آرش هادیان روان شناس و رئیس کلینیک روانشناسی بیمارستان هاجر نیز در این باره که والدین چگونه می توانند از آسیب روانی فرزندان خود جلوگیری کنند؟ افزود: هرچه زمان می گذرد ورودی اطلاعات افزایش می یابد. در سالهای قبل بهترین راه کنترل کودکان و نوجوانان ، سانسور بود اما امروزه این راهکار امکان پذیر نیست. حتی اگر محیط زندگی و خانواده بسیار ایزوله باشد، کودک وارد مدرسه می شود و در آنجا چیزهایی را می شنود یا می بیند که امنیت کودک را مختل و ناهنجاریهای اجتماعی برای او ایجاد می‌کند.
وی که در برنامه‌ای رادیویی صحبت می‌کرد، ادامه داد: توجه داشته باشید برای کودکان به خصوص سنین زیر 6 سال مهمترین دغدغه هنگام دریافت اخبار منفی این است که خطری والدین آنها را تهدید نکند از این رو بهترین راه برای ایجاد حس امنیت در فرزند ما این است که حس کند هنگام دریافت اطلاعات والدین در کنار او هستند، به این منظور بهتر است اخبار را به صورت تعدیل شده از زبان خود پدر و مادر بشنود، با این کار، یک امنیت خاطر در او ایجاد می شود که همه چیز تحت کنترل است و خانواده از او مراقبت می کند؛ بنابراین کودک نباید از محیط خانه دور شود و اخبار را به صورت ناگهانی، غیر واقعی و بزرگ شده در محیط اجتماعی دریافت کند.
هادیان درباره تبعات رها کردن کودک در فضای مجازی اظهار کرد: در درجه نخست باید از والدین شروع کنیم . حتما دیده‌اید که والدین برای اینکه چند لحظه آرامش داشته باشند و به کارهایشان برسند تبلت و گوشی را بدون هیچ گونه فیلتر در اختیار فرزند خود قرار می دهند. کودک زیر 8 سال درک بالایی از راستی برخی از واقعیتها ندارد و روح او با خشونت بیگانه است. زمانی که کودک را بدون هیچ گونه مهاری در فضای مجازی رها می کنیم، او چیزهایی می بیند و می شنود که تبعات بسیار بدی مانند ترس و نگرانی دارد.
جواد سیف، معلم و مدیر مدرسه ابتدایی نیز در پاسخ به اینکه از نظر شما به عنوان مدیر مدرسه، دانش آموزان با چه چالش‌هایی در فضای مجازی مواجهند و راهکار حل مشکلات چیست؟ گفت: بر اساس اصول علوم ارتباطات، همانگونه که آگاهی کم، سم مهلک محسوب می شود، بالارفتن اطلاعات نیز خطرنا م است. انبوه اطلاعات ، دانش آموزان را در معرض آسیب قرار می دهد. یکی از مهمترین چالشهایی که دانش آموزان با آن مواجه هستند از پدر و مادران نشات می گیرد. هیچ گاه یک پدر و مادرفرزند خود را در تاریکی و بدون حمایت در خیابان رها نمی‌کنند تا راهش را پیدا کند اما می‌بینیم که والدین خیلی راحت، کودکان و نوجوانان را در فضای مجازی رها می کنند.
وی افزود: از آنجایی که این افراد قدرت پردازش ندارند و با چالش‌هایی روبرو هستند که زمینه ساز مشکلات بزرگی می شود، بنابراین یکی از راهکارهایی که برای فضای مجازی اندیشیده شده این است که اولیای دانش آموزان سواد رسانه‌ای را بیاموزند.