بزرگنمايي:

آریا بانو- سعید حسن زاده روانشناس کودک و نوجوان در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: دروغگویی در کودکان امری طبیعی و نشانه رشد شناختی آن‌ها است؛ به عبارت دیگر هر چقدر فرزند شما در سن پایین تری بتواند دروغ بگوید نشانگر رشد شناختی او است و از اینکه او اتیستیک، کم توان ذهنی و غیره نیست، می‌توانید مطمئن شوید.

او تصریح کرد: والدین باید به این نکته توجه کنند که دروغگویی‌های کودکان بسیار خردسال دلیل بر آن نیست که در بزرگسالی دروغگو‌های حرفه‌ای شوند؛ تا وقتی کودک نتواند دروغ بگوید نمی‌تواند دروغگویی فرد دیگری را نیز تشخیص دهد.

این روانشناس کودک و نوجوان ادامه داد: پژوش‌های انجام شده در حیطه روانشناسی رشد حاکی از آن است که فارغ از ویژگی‌هایی مانند کشور و محل زندگی، مذهب و صداقت والدین، 30 درصد کودکان از دو سالگی دروغ می‌گویند؛ همچنین در 3 سالگی 50 درصد و در 4 سالگی بیش از 80 درصد و پس از آن اکثریت کودکان دروغ می‌گویند.

بیشتر بخوانید:چگونه فرزند مدیر تربیت کنیم؟

حسن زاده بیان کرد: والدین زمانی می‌توانند نگران دروغگویی کودک باشند که در رفتار غالب و در ارتباطات روزمره او نمایان باشد و یا اینکه کودک نتواند بین دروغ و واقعیت تمایز قائل شوند.

او افزود: کودکان کم سن و سال‌تر که توانایی ذهن خوانی و خویشتن داری بالاتری دارند؛ زودتر از بقیه دروغ می‌گویند و دروغگو‌های خبره تری هم هستند؛ در این حالت کودک به تدریج متوجه می‌شود که حالات ذهنی دیگران مانند فکر کردن در آن‌ها می‌تواند با فکر او و حتی با واقعیت متفاوت باشد.

این روانشناس کودک گفت: تشخیص دروغگویی کودک کار ساده‌ای نیست؛ پژوهش‌ها نشان می‌دهد که تشخیص راست و دروغ کودکان بسیار دشوار است؛ به عبارت دیگر آن‌ها دروغگو‌های بسیار حرفه‌ای هستند.

حسن زاده با بیان کرد: بررسی حالت چهره و صورت کودکان نشان می‌دهد که وقتی آن‌ها دروغ می‌گویند، در قالب موارد حالت چهره شان عادی است؛ اگرچه در ورای این حالت عادی چهره، احساساتی مانند گناه، شرم، ترس و لذت را تجربه می‌کنند؛ اما این هیجانات یا به سرعت از بین می‌روند و یا بسیار مخفی هستند و فردی نمی‌تواند متوجه آن‌ها شود.

او در پایان گفت: اگر والدین از این پس شاهد اولین دروغ فرزندشان بودند؛ خوشحال شوند، زیرا او به لحاظ رشد ذهنی خوب عمل کرده است.