بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / پس از تجربه چند هفته مشاوره آنلاین در قرنطینه‌خانگی متوجه شدم که درونگراها، کسانی که یاد گرفته‌اند از تنهایی‌شان لذت ببرند و کسانی که خودآگاه‌اند این دوران را راحت‌تر طی می‌کنند. برعکس کسانی که هرگز یاد نگرفته‌اند با خودشان خلوت کنند، کسانی که بلد نیستند خود واقعی‌شان را، فراتر از نقش‌های اجتماعی‌شان بپذیرند، کسانی که بلد نیستند با تنهایی‌شان روبه‌رو شوند و آن را به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر از انسان بودن بپذیرند، در این روزهای قرنطینه پریشان‌ترند.
این روزها، ویروس کرونا و قرنطینه‌خانگی بخش‌هایی از طبیعت فردی و جمعی ما را نشان می‌دهد که پیش از این با آن غریبه بودیم. هرچقدر تلاش کردیم با هزار ترفند از خودمان، افکارمان و احساس‌هایمان فرار کنیم؛ هرچقدر برای فرار از تنهایی از خانه بیرون زدیم؛ هرچقدر سفر رفتیم؛ هرچقدر خود را در آغوش عزیزان‌مان انداختیم؛ هرچقدر از موفقیت‌ها سرمست شدیم؛ هرچقدر خودمان را پشت نقش‌ها و القاب اجتماعی و شغلی پنهان کردیم؛ هرچقدر در جمع، خودمان را فراموش کردیم و از خودمان فرار کردیم؛ همه‌اش بی‌فایده بود! این روزها چاره‌ای نداریم جز «با خودمان بودن». حالا دیگر خودمانیم و خودمان! خودمانیم و افکار و احساسات مختلف‌مان در این روزهای عجیب!
اما بیایید این‌طور نگاه کنیم؛ این دوران فرصت خوبی است که با خودمان با همه ضعف‌ها و قدرت‌هایمان روبه‌رو شویم، با خودمان فارغ از نقش‌های اجتماعی آشتی کنیم، رفیق شویم و نوازشش کنیم. با خودخودمان جدا از دیگران، با ترس‌ها، غم‌ها، دلتنگی‌ها، خشم‌ها، اضطراب‌ها و دلشوره‌هایمان مواجه شویم و به جای فرار، آن‌ها را تجربه کنیم. این روزها هرکسی که یاد بگیرد خودآگاه‌تر باشد و از تنهایی‌اش لذت ببرد، حالش بهتر است. این روزها تمام ترفندها و نقش‌های اجتماعی از ما گرفته شده‌است، قدم زدن در خیابان، خرید کردن، سفر رفتن، آغوش عزیزان، کار کردن ... تمام راه‌های فرار از خودمان بسته شده است. دیگر راهی برای میزان و موزون این و آن بودن نیست، باید میزان خود شویم.
نویسنده : دکتر پرستو امیری| متخصص روان شناسی سلامت