بزرگنمايي:

آریا بانو - مهر / اگر می‌خواهید درباره دونالد ترامپ و فاکس نیوز، یکی از معروف‌ترین کانال‌های خبری راست‌گرای آمریکایی بیشتر بدانید، دیدن این فیلم می‌تواند چون تصویری واضح از ارتباط جمهوری‌خواهان، مدیران شبکه فاکس‌نیوز، سیاست‌ورزی و فساد این دو پدیده باشد.
فیلم «بامبشل» به‌شدت سیاسی و فمینیستی است اما از وجوه مثبت این دو گرایش بهره می‌برد و باید دانست که این فیلم می‌توانست از همین دو لطمه بخورد.
جی روچ کارگردان فیلم پیش از این، کمدی‌های معروف «دیدار با والدین» را کارگردانی کرده بود و نیز فیلمی بیوگرافیک چون «ترومبو» را در کارنامه داشت که همه آن‌ها از سطح استاندارد قابل اعتنایی برخوردار بودند.
در جهانی که از ترامپ به‌عنوان سوژه شر این روزهایش یاد می‌کنند و باز در جهانی که نسبت به حقوق زنان افراطی‌گری زیادی را شاهدیم که به مرز تبلیغات می‌رسد یا به درون سطحی‌نگری می‌غلتد، دیدن «بامبشل» می‌تواند تصویری بی آلایش به ما بدهد؛ با داستانی سرراست و البته با کیفیت.
چرا خوب - چرا بد؟
داستان و شیوه کارگردانی فیلم «بامبشل» به طرزی هوشمندانه در یک موقعیت زمانی خاص، تاریخ فساد در سیاست یک شبکه خبری و نیز ارتباط آن با سیاست‌مداری مثل ترامپ را بیان می‌کند.
مگان، گرچن و کایلا سه کارمند شبکه فاکس‌نیوز هستند که هر کدام در برهه آغاز، اوج و پایان عصر خود در فاکس‌نیوز به سر می‌برند، با سه سن مختلف از سه نسل و البته یک وجه اشتراک پنهانی یعنی تجربه تعرض و یا دعوت به تعرضی که با آن روبرو بوده‌اند.
این انتخاب، و سپس افشاگری گویی روند تاریخی یک شبکه در مواجهه با جنس زن است. جنسیتی که دونالد ترامپ نیز، بنا بر تاکید داستان، آن را هرزه و بی‌اهمیت می‌پندارد. مسئله توهین به زنان با روی کارآمدن ترامپ گستره زیادی در عرصه اجتماعی آمریکا پیدا می‌کند اما در همان برهه نیز مخالفت و افشاگری زنان با این نگرش نیز پیامدهای مثبتی را نسبت به سکوت در برابر تجاوز و تعرض پیدا می‌کند و فیلم دقیقاً روایت‌گر چنین مسئله‌ای است.
جی روچ با گزینش و بریدن این سه زندگی از سه زن کارمند فاکس نیوز، هیچ گاه این سه را با یکدیگر و در برابر هم قرار نمی‌دهد، البته به غیر از سه سکانس کوتاه، اما این به گزینی او نشان از هوشمندی در ارتباط با بازنمایی ظلم علیه زنان است. زنانی که برای خانواده می‌کوشند و البته برای شهرت و گویی مجبورند برای آن‌ها دست به تحمل سنگین‌ترین شکنجه بزنند.
با این حال داستان فیلم به شکلی شاه پیرنگی شخصیت‌های اثر را قدم به قدم به سوی افشاگری پیش می‌برد و نقطه عطف ماجرا اتحاد زنان در نقطه اوج این افشاگری است. نکته‌ای که در اینجا حائز اهمیت است اتحاد طبیعی و انسانی است که این زنان بدون شعار فمنیستی به آن دست پیدا می‌کنند و بهترین سکانس فیلم نیز از پی همین اتحاد و برکناری مدیر فاکس ساخته می‌شود.
بهترین سکانس؛ پیروزی یک افشاگری
وقتی مگین گزارش خود را در برابر دوربین می‌خواند، دوربین در پشت صحنه استودیو فاکس‌نیوز قرار دارد و در گوشی مگین می‌گویند که راجر (مدیر شبکه)، در پی افشاگری اخراج شده است و از او می‌خواهند عکس‌العملی نشان ندهد.
لبخند کوچک مگین بر روی صورت و خوشحالی او، پیروزی این افشاگری است که خبرش در موقعیتی حساس به دست مگین می‌رسد. این صحنه غافلگیرانه یکی از بهترین سکانس‌های فیلم قلمداد می‌شود.
اگر از این فیلم خوشتان آمد...
بهتر است به فیلم‌هایی نظیر «اسپاتلایت» نگاهی بیندازید که البته در آنجا سیاست و اندیشه کلیسا نیز زیر تیغ نقد قرار می‌گیرد و با مسائل و انحرافات جنسی آمیخته می‌شود. «اسپاتلایت» برخلاف «بامبشل» جوایز اصلی اسکار را در سال اکرانش از آن خود کرد.
نگرش‌های نقادانه‌ای که می‌توانید دنبالش کنید...
بی‌شک در روزگاری که دموکرات‌ها در حال یارگیری بر ضد ترامپ هستند تا در دور بعدی انتخاباتی او را شکست بدهند، «بامبشل» همچون یک یادآوری به حساب می‌آید. یادآوری بخشی از ستم و فساد دستگاه جمهوری‌خواهان و شبکه خبری آن‌ها بر ضد زنان؛ و این نکته فیلم را به نگرش‌های سیاسی و تاریخی دموکرات‌ها پیوند می‌زند.