بزرگنمايي:

آریا بانو - / پرخاشگری کودکان زیر دو سال برای بسیاری از والدین نگرانی‌هایی را به وجود می‌آورد. کودکان زیر دو سال در یک دوره حساس رشدی هستند که نیازمند مراقبت و توجه بسیار زیاد از جانب والدین می‌باشند. سرعت رشد در این مرحله زیاد بوده و نیاز به امنیت و ثبات در کودکان بسیار برجسته می‌باشد. پرخاشگری کودکان در این سن حکایت از نیاز‌های برآورده نشده آن‌ها دارند. بنابراین والدین دلسوز سعی در شناسایی علل پرخاشگری کودکان خود می‌کنند و با یادگیری برخورد صحیح، سعی در رفع مشکل کودک خود دارند.
پرخاشگری به معنی برون ریزی احساس خشم به شکلی ناسازگارانه می‌باشد که در آن فرد به خود، دیگری و یا روابطش آسیب می‌زند. پرخاشگری در کودکان زیر دو سال پدیده ای نادر می‌باشد و شاید معنای آن دقیقا همان چیزی نباشد که از پرخاشگری در ذهن بزرگسالان وجود دارد.
پرخاشگری کودکان زیر دو سال معطوف به برآورده نشدن نیازهایشان بوده و کمتر پیش می‌آید در پی تخریب یا آسیب زدن به دیگران باشند
علل بروز پرخاشگری در کودکان زیر دو سال
کودکان زیر دو سال توانایی کلامی محدودی دارند. عموما میزان توانایی و تسلط زبانی برای بیان خواسته‌ها، نیازها و احساسات کودک کفایت نمی‌کند. در واقع کودکان وقتی با موقعیتی روبرو می‌شوند که پیچیده است و یا نیازهایشان برآورده نمی‌شود و والدین هم متوجه منظورشان نمی‌شوند، عصبانی می‌شوند و رفتار پرخاشگرانه بروز می‌دهند.
گاه برخی رفتارهای کودک نشانه استثنایی بودن آن‌هاست که در این شرایط آموزه ها و تربیت های مخصوصی باید در پیش گرفت.
1. تنش‌های موجود در محیط خانواده
تعارض‌های محیطی مثل دعوای پدر و مادر، تنش‌ها و اضطراب‌های والدین به ویژه مادر و سایر مسائلی که تنش را به محیط خانواده می‌آورد، به شکل مستقیم یا غیر مستقیم کودک را تحریک پذیر کرده و ممکن است میزان رفتار پرخاشگرانه وی افزایش بیابد. برای حل تعارضات خانوادگی بهره‌مندی از مشاوره خانواده می‌تواند راهگشای شما باشد.
2. عدم ارضای نیازهای کودک
بنابراین یکی از علل اصلی پرخاشگری کودکان، برآورده نشدن نیاز‌های آنان می‌باشد. کودکان نیاز‌های گسترده ای دارند. از نیاز به تغذیه گرفته تا احساس امنیت، دریافت کردن محبت و توجه والدین، نوازش شدن و در آغوش گرفته شدن. هر کدام از این نیاز‌ها اگر نادیده گرفته شوند، ممکن است زمینه پرخاشگری کودک را فراهم کنند.
3. پرخاشگری کودکان زیر دو سال و الگوپذیری از والدین
والدین خشن و عصبی الگوهایی برای کودکان خود هستند که این رفتار را تقلید کنند. والدین نه تنها از طریق الگو شدن بلکه از طریق ژنتیک خود، خشم و پرخاشگری را به کودکانشان منتقل می‌کنند. پس قابل انتظار است که والدین پرخاشگر، کودکان پرخاشگر داشته باشند.
4. جلب توجه والدین
کودکان با پرخاشگری وسیله ای برای جلب توجه والدین خود پیدا می‌کنند. به این شکل که اگر پرخاشگری نشان دهند، والدین متوجه می‌شوند که آن‌ها نیاز‌هایی دارند، در پی آرام کردن آن‌ها بر می‌آیند و مواردی از این دست. ایجاد صمیمیت بین زوجین و بهبود کیفیت روابط آن‌ها در کاهش مشکلات رفتاری کودکان تأثیر بسیار زیادی دارد.
نحوه برخورد صحیح با پرخاشگری کودکان زیر دو سال
همان طور که گفته شد مهم‌ترین علت پرخاشگری کودکان زیر دو سال برآورده نشدن نیاز‌های آنان می‌باشد. پس در صورتیکه از کودکتان پرخاشگری دیدید، فورا سعی در آرام کردن او بکنید. بسیار مهم است که در طی دو سال اول زندگی به گریه‌ها و نیاز‌های کودکتان توجه فوری نشان دهید، تا از این طریق کودک احساس امنیت را کسب کند.
اگر کودکتان در حال آسیب زدن به کودک دیگری است او را فورا جدا کرده و نگهش دارید تا آرام شود. سپس با کلمات ساده و شمرده شمرده به او توضیح دهید که این کارش باعث آسیب دیدن دیگران می‌شود.
کودکتان را تهدید نکنید؛ آن‌ها را تمسخر و تحقیر نکنید. کودک شما بسیار کوچک و آسیب پذیر است. هرچند کودک در هر سنی که باشد با چنین برخورد‌هایی آسیب می‌بیند ولی اثرات این برخورد‌ها در سنین پایین‌تر بسیار مخرب‌تر هستند و به نوعی کودک آزاری محسوب می‌شوند.
نکات مهم در کاهش پرخاشگری کودکان زیر دو سال
از تنبیه بدنی و برخوردهای فیزیکی خشن با کودکان زیر دو سال بپرهیزید. تنبیه فیزیکی تأثیرات مخربی در روان کودک ایجاد می‌کند.
اضطراب‌ها و تنش‌های محیطی را به حداقل برسانید. با این کار کودک احساس آرامش و امنیت بیشتری می‌کند و احتمال پرخاشگری کاهش می‌یابد.
بهترین راه این است که نیازهای کودکتان را به قدر کافی و به موقع برطرف کنید تا کودک دچار تشویش و تحریک پذیری نشود.
الگوی خوبی برای کودک خود باشید. پدر و مادری که پرخاشگری می‌کند نمی‌تواند انتظار داشته باشد فرزندش این کار را نکند.
گاهی والدین با وجود رعایت نکات ذکر شده نمی‌توانند در ارضای نیازهای روحی کودکان و کاهش پرخاشگری به طور مؤثر عمل کنند.