بزرگنمايي:

آریا بانو - صبح نو / مجله صبحگاهی «سلام صبح بخیر» با محوریت موضوعات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و... چند ماهی است که روی آنتن شبکه سه سیما قرار گرفته و مهمان خانه‌های مردم شده است. مجموعه برنامه صبحگاهی شبکه سه سیما به تهیه‌کنندگی ابوالفضل صفری هرروز از ساعت‌7 تا 9:30‌صبح روی آنتن شبکه سوم سیما قرار دارد. مجریان این برنامه عبارتند از: حسین کلهر، سید‌حسین حسینی و قدسیه صالحی و سردبیری برنامه را وحید سعیدی برعهده دارد. «سلام صبح بخیر» این روزها به یکی از موفق‌ترین برنامه‌های تلویزیونی تبدیل شده است که مردم آن را همراهی می‌کنند. به همین بهانه گفت‌و‌گویی با حسین کلهر مجری این برنامه داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
آقای کلهر، چطور شد که شما به برنامه «سلام صبح بخیر» پیوستید.پیش از این هم ما شما را در قامت مجری دیده بودیم ولی با شیوه‌های متفاوت. لطفاً مقداری از این نحوه و شیوه ورود خود به برنامه بفرمائید.
یک اتفاقی در شیوه جهانی اجرا در حال رخ دادن است که بیشتر تمرکز آن برروی مؤلف بودن مجری است. به مرور شیوه‌ای از اجرا شکل گرفته است که مجری مولفی را می‌پسندد که به جای گوینده و دانای کل، جست‌وجوگر و پرسش‌گر است. اگر برنامه تلویزیونی را متن محور بدانید و آن را یک محصول فرهنگی تعریف کنید که به جز تفریح کارکردهای اجتماعی دیگری نیز باید داشته باشد ناگزیر هستیم مثل کتاب با آن برخورد کنیم که بیش از هرچیز نیازمند مؤلف است. مولفی که توانایی اجرا نیز داشته باشد. ولی به طور کل کارکرد اصلی مجری تألیف است. ابوالفضل صفری، تهیه‌کننده برنامه «سلام صبح بخیر» درباره ساختار، ماهیت و کارکرد برنامه‌های تلویزیونی مطالعات متنوعی دارد و با همفکری با ایشان به این نتیجه رسیدیم که تمام افرادی که به برنامه اضافه می‌شوند یک سابقه مطبوعاتی داشته باشند و به نوعی هرکدام تولید‌کننده محتوا باشند. خیلی از بزرگان مانند محمدرضا شهیدی‌فر، محمد دلاوری و محمدرضا حیدری با این شیوه اجرا کرده‌اند که در قدم اول مؤلف و برنامه‌ساز و در قدم بعدی مجری بوده‌اند.
چطور تصمیم گرفتید بعد از فضای کمدی که بیش از این تجربه کرده بودید وارد یک فضای خبری و اجتماعی که هرروز زنده روی آنتن می‌رود بشوید؟
هر مرحله از کار برای هر فرد تجربه‌ای خاص به حساب می‌آید. خلق‌و‌خوی ما این است که فضاهای گوناگون را تجربه کنیم و به تدریج شخصیت خود را رشد دهیم. من تجربه کار طنز برای مخاطب خاص را داشته‌ام اما زمانی که امکان اجرا در تلویزیون با مخاطب میلیونی به فردی داده شود و او نپذیرد واقعاً ناشکری به حساب می‌آید. من فکر می‌کنم تاثیرگذاری و ضریب اهمیت برنامه‌های تلویزیونی از شبکه‌های مجازی خیلی بیشتر است. باید بگویم که فضای مجازی اصلی‌ترین خوراکش را از همین تلویزیون تأمین می‌کند. هروقت ما قصد ایجاد موج در برنامه را داشتیم شبکه‌های اجتماعی هم به‌دنبال ما آمدند. تجربه برنامه زنده صبحگاهی بسیار شگفت‌آور است. هر فردی از هر نقطه ایران و حتی دنیا با شما همراه و هم کلام می‌شود. این برنامه برای من به‌عنوان مجری تجربه بسیار خوبی بود و الان احساس می‌کنم مردم کشورم را خیلی بهتر از قبل می‌شناسم و با خلق‌و‌خو، سنن و حساسیت‌های مردم بهتر آشنا شده‌ام.
زمانی که سردار سلیمانی به شهادت رسیدند برنامه شما یک ویژه برنامه بسیار پر بار در این زمینه مهیا کرد و روی آنتن برد. لطفاً یک مقدار از این ویژه‌برنامه و سختی‌های همراه با آن برایمان بگویید.
خستگی و بار سنگین این ویژه برنامه بر دوش ابوالفضل صفری، تهیه‌کننده و وحید سعیدی، سردبیر برنامه بود. آن زمان آنقدر شرایط برنامه‌سازی با مشکلاتی همراه شد که حتی آقای فروغی ریاست محترم شبکه‌3، قائم مقام شبکه، مدیران گروه‌ها و حتی رییس مرکز موسیقی در استودیو حضور داشتند و همانجا با امضا دوستان برنامه‌ها، موسیقی‌ها و غیره روی آنتن می‌رفت. خستگی اصلی بر دوش این عزیزان بود و ما تنها برای صحنه گردانی جلوی دوربین می‌رفتیم. از روز اول هدف ما در «سلام صبح بخیر» این بود تا جایی که ظرفیت اقتصادی و رویکرد مدیریتی تلویزیون اجازه می‌دهد، برنامه‌ای بسازیم که از کلیشه‌های مرسوم فاصله داشته باشد. درباره سردار سلیمانی هم سایر برنامه‌ها یا فیلم‌های قدیمی از ایشان را پخش می‌کردند یا با پخش تعدادی مداحی سعی به نشان دادن بزرگی شخصیت سردار داشتند. ما در برنامه تمام سعی‌مان را کردیم که این شور را به شعور تبدیل کنیم و لازمه این کار انتقال اطلاعات به مخاطب بود. ما قصه‌های سردار از همراهی با خانواده‌های شهدای مدافع حرم از زبان خود این عزیزان و نشان دادن حضور ایشان در دفاع مقدس تا فرماندهی انتظامی استان کرمان، همچنین حضور سردار در سپاه قدس و ماجراهای نابودی داعش را در قالب‌های گوناگون برای مردم نقل کردیم و سعی کردیم تا جایی که امکان دارد یک تصویر جامع از ایشان در برنامه نشان دهیم. نهایت تلاش‌مان این بود که برنامه به تکرار نیوفتد و در بخش‌هایی از برنامه به تحلیل نقش و شخصیت ایشان می‌پرداختیم. این ویژه برنامه بسیار کار دشوار و سختی به حساب می‌آید.
واکنش مخاطب تا به امروز از برنامه شما چطور بوده؟
واکنش مخاطب از تصور خودمان بهتر و بیشتر بود. ما یک تیم جوان بودیم که مخاطب عام آشنایی چندانی با این گروه نداشت. قرار شد در کنداکتور صبحگاهی شبکه سه بیایم که در طول
سه سال با اجرای درخشان رضا رشیدپور برای مردم عادت شده بود. یکی از توفیقاتی که ما توانستیم بدان دست یابیم اطلاع‌رسانی از منابع کاملاً آگاه بود، به‌طوری که به جرأت می‌گویم سلام صبح بخیر اولین برنامه زنده تلویزیونی بود که تماماً بر‌اساس متن از پیش نوشته شده به پیش می‌رفت و حتی شوخی‌ها، متلک‌ها و نکات تند مجریان آن روی متن پیش می‌رفت. به‌گونه‌ای که هرگاه شبهه‌ای در موضوعات به‌وجود می‌آمد ما می‌توانستیم خود را براساس مستندات، متون موجود و ارجاع به رسانه‌های رسمی و معتبر از حرف‌مان دفاع کنیم. همین تلاش ما برای ساختارشکنی و ارائه قالب‌های جدید از برنامه‌سازی برخی از مدیران سنتی را به مخالفت جدی واداشت. به مرور مردم با ما همراه شدند چون این شعار از ابتدا در برنامه ما وجود داشت که بر‌اساس محوریت گفتمان انقلاب پیش برویم و حرف از اصول بزنیم. قاطبه مردم و مسوولان دلسوز با گفتمان انقلابی همراه هستند ما هم در پی همراه نشدن افراد مخالف اصول را به خودمان مالیده بودیم. باگذشت زمان افراد متوجه محوریت گفتمان انقلاب در برنامه شدند، مشکلات تا حدودی برطرف شد و مردم هم به‌دلیل فضای طنز، انتقادی و صریح از برنامه استقبال کردند. گرچه خود ما اعتقاد داریم برنامه در این مدت نمره قبولی گرفت. من فکر می‌کنم تیم «سلام صبح بخیر» تلاش خود را کرد که آنتن درشأن مخاطبان باشد.
آقای کلهر، با پایان سال شما موقتاً تصمیم به خداحافظی از برنامه «سلام صبح بخیر» گرفتید. دلیل این تصمیم شما چیست؟
از روز اول قرار بود «سلام صبح بخیر» یک برند رسانه‌ای باشد که تنها به یک فرد به‌عنوان مجری قائل نیست. زیرا امکان حضور تمامی عوامل به صورت بلند مدت وجود نداشته و ندارد. یک اصطلاحی در میان بچه‌های رسانه وجود دارد که هر یک ساعتی که فردی مقابل دوربین قرار می‌گیرد باید 6ساعت مطالعه کند. با این وجود بنده که 10ماه روزی سه ساعت روی آنتن زنده بودم حداقل باید یک سال نفس خور بگذارم و زمانی طولانی برای مطالعه بگذارم که حرف‌هایم بعد از این تبدیل به کلیشه نشود. از حدود دی‌ماه، دنبال زمانی بودم که بتوانم خودم را ارتقا دهم. منتها آن زمان با توجه به حادثه تلخ هواپیمای اوکراین احساس کردم اگر حضورم الان در برنامه کم شود،سوءتفاهم به‌وجود خواهد آورد. کمااینکه رسانه‌های ضد انقلابی، شبکه‌های گوناگون و فضاهای توییتری آن زمان به شدت فشار وارد می‌کردند و با کمترین نکات برنامه ما جوسازی عظیمی ایجاد می‌کردند. به همین دلیل با هماهنگی دوستان قرار بر این شد که بعد از دوم اسفند‌ماه و دعوت مردم به شرکت حداکثری در انتخابات همکاری‌ام با برنامه را به‌طور موقت کمرنگ کنم.