بزرگنمايي:

آریا بانو - فارس / دوران کودکی برخلاف تمام قهرمانان و سوپرمن های کارتونی ، تنها مردی که جلوه واقعی قهرمان شجاع و جسور را در ذهن کودکانه مان یادآوری می کرد ، پدر بود.پدر یعنی بزرگ مردی که دستانش تکیه گاه است و تلاش همیشگی اش مجال می دهد که نفسی از سر آسودگی و امنیت بکشیم و بی خیال از آنچه در دنیا می گذرد، در اقیانوس پهناور حضورش غرق شویم و امروز تولد مردی است که سال های سال است که هیچ کس نتوانسته به قدر و منزلت او بزرگ باشد و مهربان.
سال روز میلاد حضرت علی (ع) روز پدر نام گذاری شده است و در این روز پیوند فرزندان با ستون محکم خانواده یعنی پدر مستحکم تر از قبل می شود.
پیش از این و در گذشته ، نقشی که برای پدر ترسیم می شد ؛ نان آور خانه و کسی بود که در بیرون از منزل برای امرار معاش تلاش می کند. تربیت و همراهی کردن با فرزندان جز وظایف او نبود. در اکثر سریال ها و فیلم های سینمایی ، پدر از صبح تا شب مشغول فعالیت بود و شب هنگام که به خانه باز می گشت ، پس از خوردن شام و خواندن روزنامه ، کمی سر به سر فرزندانش می گذاشت و بعد از فرط خستگی به خواب می رفت اما امروز ، روان شناسان و پزشکان متوجه حضور و نقش پررنگ پدران در تربیت و شکل گیری شخصیت فرزندان شده اند و به آن تأکید می کنند.
با سارا گلستانی کارشناس ارشد مشاوره خانواده در این باره گفت وگو کردیم.او از شکل گیری ارتباط پدر فرزندی در دوران جنینی گفت و البته تأثیرات مثبت این ارتباط بر شخصیت فرزندان.
چرا همیشه پدران، اولویت دوم هستند؟
همه می دانیم که تنها نقطه اتکا فرزندان از زمانی که پا به این دنیا می گذارند ، ابتدا مادر و سپس پدرشان است. به این دلیل اولین نقطه اتکا مادر است که فرزند، قبل از تولد ، 9 ماه را با مادر می گذرانند و پس از آن هم بیشترین مراقبت توسط مادران انجام می شود.
ارتباط کودک با پدر می تواند به پیدا کردن تجربه های جدیدتر و خود انگیخته تر کمک کند و احساس اینکه حمایت فرد یا مراقبی که ثبات هیجانی بیشتری دارد و جرأت و جسارت بیشتری هم دارد ، را به فرزند منتقل کند.
بنابراین ، اولین اولویت برای فرزندان ، مادر است و پدر در اولویت دوم قرار می گیرد. در دوران بارداری ، نقش پدر بیشتر به عنوان کسی است که به حال و احوالات روحی و معنوی مادر توجه دارد شناخته می شود و البته پدر از همان طریق هم می تواند ارتباطی را به طور مستقیم با جنین برقرار کند تا بعد از به دنیا آمدن ، صدای پدر را شناخته و با آن ارتباط برقرار کند.
پدر ، مردی برای تجربه های جدید و پر ریسک
ویژگی های خلق و خویی پدر و مادر به عنوان دو جنس متفاوت و مخالف ، طبیعتا متفاوت است و بر اساس این تفاوت ها هرکدام می توانند به طور جداگانه ، تجربیاتی را با فرزند خود داشته باشند. به عنوان مثال مادر می تواند مراقبت ها و نیازهای جزیی تری از فرزند را پاسخ دهد . این در حالی است که پدر می تواند تجربه های بی محاباتری را برای فرزند ایجاد کند.
ارتباط کودک با پدر می تواند به پیدا کردن تجربه های جدیدتر و خود انگیخته تر کمک کند و احساس اینکه حمایت فرد یا مراقبی که ثبات هیجانی بیشتری دارد و جرأت و جسارت بیشتری هم دارد ، به فرزند منتقل کند.
پدرها می توانند با ارتباطی که با فرزندان خودشان ایجاد می کنند و بازی کردن و وقت و انرژی که می گذانند ، ویژگی های با ثبات خلق و خویی و ریسک پذیری بیشتر را در ارتباط های روزانه به بچه ها القا کنند. شاید بتوان گفت اعتماد به نفس فرزندان با همکاری و همراهی و درکنار پدر بودن افزایش می یابد چرا که رفتارهای پدران بی محاباتر و جسورانه تر از مادران است.
رابطه پدر دختری مهم تر است یا پدر پسری؟
هر دو نوع این روابط مهم است. اگر جنسیت فرزند دختر باشد ، ارتباط پدر با وی اهمیت ویژه ای پیدا می کند تا از لحاظ عاطفی، دلبستگی درستی شکل بگیرد و اگر ، فرزند ، پسر باشد ، این ارتباط به خاطر همانند سازی با جنس موافق اهمیت پیدا می کند. بنابراین پدر ها می توانند با ارتباطی که با فرزندان خودشان ایجاد می کنند و بازی کردن و وقت و انرژی که می گذانند ، ویژگی های با ثبات خلق و خویی و ریسک پذیری بیشتر را در ارتباط های روزانه به بچه ها القا کنند. شاید بتوان گفت اعتماد به نفس فرزندان با همکاری و همراهی و درکنار پدر بودن افزایش می یابد چرا که رفتارهای پدران بی محاباتر و جسورانه تر از مادران است.
اندر مزایای همراهی پدر در کودکی و نوجوانی
در کودکی با بازی کردن و وقت گذراندن با فرزندان در داخل و بیرون از منزل می توان ارتباط خوبی بین پدر و فرزند ایجاد کرد اما در نوجوانی ، پدر می تواند حکم اعتبار دادن به هویت نوجوان را داشته باشد.
نوجوانی که بتواند همراهی و حمایت پدرش را بدست بیاورد و این حس را دریافت کند ، اعتمادش به خودش و هویتی که در حال شکل گیری است ، روز به روز بیشتر می شود . بنابراین ثبات شخصیتی بیشتری خواهد داشت و بحران هویتش را به راحتی می گذراند.
پدر ، تکیه گاه اجتماعی در جوانی
در جوانی هم پدر می تواند تکیه گاه اجتماعی مناسبی برای فرزندان باشد. از تجربیات اجتماعی فرزندان حمایت کرده و کمک کند تا در موقعیت های سخت به خصوص در موقعیت های سخت هیجانی، فرزندان بتوانند یک الگو برای چگونگی مواجهه در چنین شرایطی داشته باشند لذا گرفتن حمایت پدر به ثبات شخصیت فرد کمک زیادی می کند و می تواند در تصمیم گیری های مهم مانند ازدواج و انتخاب شغل و رشته کمک کند.
شرط لازم برای داشتن ارتباط خوب پدر فرزندی
شرایط برای داشتن این ارتباط موثر ، بسته به سن متفاوت است اما بیشترین و مهمترین نکته ای که ارتباط خوب پدر با فرزند را رقم می زند ، اول از همه به ارتباط مناسب پدر و مادر مربوط می شود. حل مساله و عبور از بحران ها توسط پدر و مادر درکنار یکدیگر و دوشادوش هم، به طوری که فرزند آن را ببیند و درک کند می تواند کمک زیادی به ارتباط موثر و مناسب پدر با فرزندان کند.
نوجوانی که بتواند همراهی و حمایت پدرش را بدست بیاورد و این حس را دریافت کند ، اعتمادش به خودش و هویتی که در حال شکل گیری است ، روز به روز بیشتر می شود . بنابراین ثبات شخصیتی بیشتری خواهد داشت و بحران هویتش را به راحتی می گذراند.
همچنین فرزند درک کند که در لحظات مختلف روز ، می تواند پدرش را به عنوان یک هم بازی، همراه، هم صحبت و یک دوست خوب بداند و او را داشته باشد.
اگر فرزندی حضور پدرش را در کنار خودش حس کند علاوه بر این که می تواند به راحتی نیازهایش را با پدرش در میان بگذارد ، پدر هم خودش به خاطر نزدیکی با فرزند، از نیازهای او آگاه است و رابطه عمیقی بین این دو شکل می گیرد و نیازها در هر دوره سنی توسط پدر درک می شود.