بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / 2 عامل باعث می‌شود شیوه شما با شوهرتان برای تربیت فرزند تفاوت‌های زیادی داشته باشد
تا به حال چند بار بر سر شیوه تربیت کودک با شوهر خود مشاجره کرده‌اید؟ چند بار پیش خود گفته‌اید که هرچه شما می‌ریسید، او پنبه می‌کند؟ اگر شما هم از این نجواها داشته‌اید، باید بدانید که تنها نیستید! دو مسئله عمده روی رفتار پدر و مادر با کودک تاثیر دارد: 1 - تفاوت‌های شخصیتی زنان و مردان و 2-مدت زمانی که والدین با کودک می‌گذرانند. به طور مثال، معمولا زنان به تغذیه سالم و آموزش صحیح وفادارند حال آن‌که مردان کمتر روی این موضوعات تمرکز می‌کنند. به همین دلیل است که شما خودتان را به سختی می‌اندازید تا خوراکی‌های خانگی تهیه کنید اما پدر با خوراکی‌های سوپر مارکتی کودک خود را شاد می‌کند یا با رفتارهایش، او را لوس می‌کند! مثال‌ها زیادند اما اگر روی این دو مسئله تمرکز داشته باشید، می‌توانید تفاوت‌‌ها را راحت‌تر مدیریت و تحمل کنید.
شما و همسرتان، ثمره 2 تربیت متفاوت هستید؟
تصور کنید با مردی هندی ازدواج کرده‌اید؛ مطمئنا در مناسبات مختلف با تصمیمات متفاوت از فرهنگ، عرف و ذهنیت‌تان رو‌به‌رو خواهید بود. خب چه اتفاقی می‌افتد؟ فاجعه رخ می‌دهد؟ خیر تمام آن تفاوت‌ها نه ‌تنها بحران نیستند که فرصتی برای یادگیری و رشد ابعاد مختلف کودک خواهند بود. پس به این موضوع دامن نزنید و سعی در پذیرش این تفاوت‌ها داشته باشید. اگر بخش‌هایی از آن‌ها همچنان غیرقابل پذیرش بودند، فقط روی موارد بسیار مهم سعی کنید به جمع‌بندی مشترک برسید.
شما ساز خود را می‌زنید و او ساز خود را؟
در بیشتر خانواده‌ها دو حالت وجود دارد؛ یا مادر نقش اصلی را دارد و پدر او را همراهی می‌کند و نظراتش را با مادر در میان می‌گذارد(گویی کودک یک مربی دارد) یا پدر و مادر هر دو در تربیت کودک سهیم‌اند. اگر شما به مدل اول نزدیک‌تر هستید، باید بدانید که این روشی سنتی است و در آن، مادران نقش محوری و بیشترین نقش تربیتی را دارند. پدرها ارتباط‌شان بیشتر برای بازی و فعالیت‌های حرکتی یا مادی است. به خاطر داشته باشید شما به تنهایی نمی‌توانید نیاز‌های عاطفی و روانی کودک را برآورده سازید. سعی کنید بیشتر با پدر صحبت کنید زیرا پدر و مادر هرکدام ویژگی‌هایی دارند که حذف شان کار را لنگ می‌کند. اگر به مدل دوم شبیه‌تر هستید، ایده‌آل است اما نیازمند تمرین و هماهنگی والدین. دقت کنید پدر و مادر نمی‌توانند به یک اندازه و به یک شکل نقش مراقبتی و نظارتی کودک را برعهده بگیرند. مسئولیت‌ها را با هم تقسیم کنید. مادر می‌تواند بهداشت فردی و نحوه غذا خوردن را آموزش دهد و پدر رفتار با دیگران یا بازی را. باید بر سر این تقسیم کار به تفاهم برسید و در حوزه‌های محول شده به یکدیگر اعتماد کنید.
هدف، تربیت اصولی فرزند باشد نه چیز دیگری
ممکن است خود را شبیه هیچ کدام ندانید؛ در این صورت بهتر است خود را به شیوه‌ مشارکتی نزدیک کنید. شما می‌توانید کتاب‌های بسیار و مقالات‌ معتبری را در این باره جست وجو کنید. گاهی فراموش می‌کنیم که هدف هر دوی ما تربیت هرچه بهتر فرزندمان است نه پیروز شدن در بحث و ثابت کردن این که من درست می‌گویم! مقصر دانستن و متهم کردن همسرتان یعنی قدم گذاشتن در یک جدال بی پایان! در یک تیم ‌ باشید. هرگاه از فرزندتان شنیدید که: «هر دوتان مثل هم هستید»، بدانید که در راه رسیدن به این هدف موفق بودید.
منبع: سلام آگاهی، آوا و چطور