بزرگنمايي:

آریا بانو - نمناک / دلیل به دهان بردن اشیا توسط کودکان چیست و چطور میتوان آن را متوقف کرد؟کیف پول پدر را پیدا نمی کنید؟ قبل از ترس ببینید که آیا کودکتان آن را لیس زده است یا خیر.کلیپس موی مورد علاقه مامان کجاست؟ به احتمال زیاد در جایی در نزدیکی کودک آغشته به بزاق دهانش شده است .
این اتفاق از شش ماهگی شروع می شود و بیشتر والدین شکایت دارند که به نظر می رسد کودکشان هر چیزی را در دهان خود می گذارد ، بیاید در این بخش از نکات مراقبت از کودک در نمناک بفهمیم که چرا نوزادان این کار را انجام می دهند و چطور می توان این عادت خطرناک را متوقف کرد.
دلیل به دهان بردن اشیا توسط کودکان
چرا نوزادان هر وسیله و شیئی را در دهان خود می گذارند؟
انگشتان نوزاد شما هنوز مفید نیستند اما دستانش هستند و این بدان معنی است که نوزادان می توانند به وسیله ها دست یابند و آن ها را بگیرند و حتی می توانند آن ها را به هم نزدیک کنند - اما آنها واقعاً نمی توانند از انگشتان دست خود برای کشف اشیاء استفاده کنند و از طرف دیگر ، آن ها از دهان و زبان به راحتی استفاده می کنند و بنابراین برای برآورده کردن کنجکاوی خود و کشف اشیاء در دست ، به جای انگشتان از زبان استفاده می کنند و این که زبان آنها از نظر اعصاب بیشمار بسیار حساس است بنابراین ، قرار دادن چیزی در داخل دهان ساده ترین راه برای نوزادان است که می توانند بافت هر چیزی را "احساس" کنند و این فقط یک الگوی رفتاری است که همه نوزادان از آن عبور می کنند و به آنها امکان می دهد تا چیزهایی را که در اطرافشان هستند کشف کنند و بشناسند.
سن به دهان بردن اشیا
کودکان با رسیدن به سن سه تا چهار ماهگی برای کشف تمام چیزهای پیرامون خود از انگشتان گرفته تا اشیاء مانند مو، خاک، مداد شمعی، اسباب بازی و ... را به دهان خود وارد می کنند و به این کار خود تا دو سالگی ادامه می دهند و در برخی موارد این کار حتی تا بعد از دوسالگی هم طول می کشد و این کار به نوعی بخشی از نقطه عطف رشد آنها به حساب می آید. در اکثر موارد این عادت خود به خود از بین می رود اما برخی بچه ها در طول دوران رشد به این کار ادامه می دهند.
عوارض به دهان بردن اشیا
به دهان بردن وسایل و اشیا، معمولا سبب بلعیدن آن شیء نخواهد شد و برخی کودکان ، چیزهایی مانند خاک، گِل، گچ، زغال، رنگ، صابون، لیوان، مو، یخ و... را که قابل خوردن نیستند ، به دهان می برند. این اختلال هرزه خواری نام دارد. اما میزان ایمنی و سلامت در این عادت واقعا چقدر است؟
خطرات قرار دادن اجسام و اشیا در دهان چیست؟
ممکن است به دهان بردن چیزی منجر به خفگی، سرفه، مشکلات تنفسی و حتی بیهوشی نوزاد شود. اغلب اشیا در یک سوم بخش بالایی مری گیر می کنند. علاوه بر این خطر سوراخ شدن معده، عفونت و حتی مرگ به دلیل بلعیدن باتری یا چیزهای تیز هم در کودکان وجود دارد.
ممکن است که آن ها خفه شوند:
این یکی از بزرگترین خطرات برای نوزادانی است که همه چیز را در دهان خود میگذارند و اگر جسمی که کودک در دهانش قرار می دهد بع قدری کوچک باشد که در دهانش جا بشود ، احتمال آن وجود دارد که او به طور اتفاقی آن را بخورد و این مسئله خطر خفگی را تا حد زیادی افزایش می دهد زیرا راه تنفسی کودک شما هنوز بسیار کوچک است.
پیشگیری و کمکهای اولیه برای کودکانی که ممکن است مسموم شوند:
همه موارد موجود در خانه شما از لحاظ سلامتی، مناسب کودک نیستند و در حقیقت بیشتر موارد برای نوزادان بی خطر نیست.
تصور کنید کودک در حال لیس زدن باتری ! یا یک دارو! یا صابون شستشو! یا رژ لب است !!!
لوازم بازی ممکن است در طول بازی گروهی آلوده شوند:
مکیدن یک موشک یا توپ به طور قطع کودک شما را بیمار نخواهد کرد اما با این حال هنگام بازی های گروهی و هنگامی که کودک شما چیزی را که کودک دیگری (که مریض است) مکیده است را بمکد ، احتمال شیوع عفونت ها بسیار زیاد است.
کودکتان همچنان به قرار دادن اجسام در دهانش ادامه می دهد؟
همانطور که قبلاً نیز گفتیم ، نوزادان این کار را عمدتاً به این دلیل انجام می دهند که مهارتشان هنوز کم است و آن ها نمی توانند آزادانه انگشتان خود را حرکت و فشار دهند و چیزی را لمس کنند و با بزرگتر شدن ، در استفاده از انگشتان دست باهوش تر می شوند و کمتر احتمال دارد که چیزی را در دهانشان بگذارند و معمولاً بچه ها تا دو سالگی به این هدف می رسند و از زمانی که سه ساله می شوند ، این کار را متوقف می کنند پس هم اکنون باید اطمینان حاصل کنید که منطقه بازی کودک شما از اشیائی که می توانند یک خطر بالقوه را ایجاد کنند ایمن است.
چیزهایی را که نمی خواهید کودک به دهان ببرد از او دور کنید:
یکی از راه هایی که می توانید اطمینان حاصل کنید که همه چیز را در دهان خود قرار نمی دهد ، اطمینان حاصل کردن از این است که آنها به هیچ چیز دسترسی ندارند! مواردی را که سمی هستند و خطر خفگی دارند را از کودک خود دور نگه دارید که در این باره فقط پاکسازی اتاق خواب کافی نیست و به یاد داشته باشید کودک شما می تواند بخزد و شما همچنین باید به همه افراد خانه ، به ویژه سایر بچه ها بگویید تا مطمئن شوند که وسایل خطرناک را روی زمین نمی گذارند و در عوض چیزِ امنی را برای جویدن به آنها بدهید.
اسباب بازی های زیادی مانند دندانی در بازار وجود دارد که خوردنش برای کودک تان بی خطر است اما مبلغ کمی برای آن ها صرف کنید (زیرا ممکن است کودکتان از همان اسباب بازی هم خسته شود) ، فقط آن ها را در رنگ ها و طرح های مختلفی تهیه کنید و همه چیز را در اطراف کودک تان قرار دهید.اشیاء ریز، برنده و تیز یا آنهایی که مواد خطرسازی در ساختشان به کار رفته را هرگز در منطقه ای که دسترسی به آن برای کودکتان ممکن است، قرار ندهید.
خیلی مراقبشان باشید و از آنها چشم بر ندارید:
تا زمانی که نوزادان به اندازه کافی باهوش شوند و خطرات لیسیدن و بلع چیزهای تصادفی را درک کنند ، به یاد داشته باشید که آنها کاشف و خلاق هستند حتی اگر فکر می کنید همه ی چیز های خطرناک را از دسترس خارج کرده اید ، ممکن است آن ها هنوز هم چیزی را پیدا کنند تا با آن خفه شوند! بنابراین ، همیشه اطمینان حاصل کنید که شخصی وجود دارد که از کودک تان مراقبت کند.
با عصبانیت وسایل را از نوزاد نگیرید
اگر از این رفتار فرزندتان ناراحت هستید هیچگاه او را سرزنش نکنید و به جای ناگهان گرفتن وسایل از دست و دهان کودک ، وسایل را به آرامی و با بازی های خوشایند از او بگیرید و او را از وضعیت خطرناک بیرون بیاورید. دقت کنید که هیچ گاه حساسیت زیادی نسبت به این رفتار نشان دهید زیرا اینگونه کودک برای انتقام گرفتن از شما، به این کار متوسل می شود
خارش لثه، عامل مهم به دهان بردن وسایل در نوزاد
بسیاری از کودکان به علت خارش لثه، همه وسایل را به دهان خود وارد می کنند . پس برای تسکین خارش لثه در این ماه ها و تا زمان بیرون آمدن همه دندان های کودک، از ژل های تسکین دهنده و اسباب بازی های مخصوص کمک بگیرید. برای برطرف کردن نیاز کودک به گاز زدن وسایل و فروبردنشان در دهان ، اسباب بازی های بی خطر و تمیز مانند کتاب های پارچه ای در دسترس فرزندتان قرار دهید.
استرسش را کم کنید
کودک بسیاری از وسایل را برای شناخت جهان پیرامونش به دهان خود وارد می کند پس برای اینکه کودکتان وسایل را به دهان نبرد به اندازه کافی به او توجه کنید تا دچار استرس نشود و دنیا را جای امنی ارزیابی کند و برای شناخت جهان بیش از اندازه از این روش شناخت استفاده نکند. یادتان نرود که شاید کودکان به دنبال جلب توجه این کار را انجام دهند و پا روی خط قرمزهایتان بگذارند تا از شما توجه کافی دریافت نمایند.