بزرگنمايي:

آریا بانو - مشاوره 24 / سوال: بنده 30و همسرم 33سالشونه 10ساله ازداوج کردیم و دو فرزند9و2ساله دارم. ما به دلیل بی تجربگی در تربیت فرزند اولمون که دختره خیلی سخت گرفتیم اونقدری که گاها شوهرم محکم میزدش و الانم جوری شده که تا باباش نباشن حرف گوش نمیده گاهی باید اون کتک رو بخوره تا متوجه اشتباهش بشه انگار به این روش عادت کرده. از طرفی بزرگ شده و چندبار دیدم تو دفترش با خدا حرف زده و آرزوی مرگ میکنه و اعتراض به اینکه باباش دوسش نداره ولی داداششو بیشتر می خواد خیییییلی باهوشه و احساسی. از طرفی خیلی زودرنج شده و با کوچکترین حرف من قهر می کنه. الان واقعا جفتمون پشیمونیم ولی موندم چجوری باهاش رفتار کنم وقتی اینقدر کتکه مثلا بهش میگم این کارو نکن بابات ناراحت میشن میگه نه دیدن ولی منو نزدن حس می کنم خیلی منو دور میزنه. واقعا ببخشید طولانی شد.
نسیم مرتضوی (بازی درمانگر کودک، درمانگر اعتیاد و مشاور پیش از ازدواج)
سلام
دوست عزیز ادامه دادن یک اشتباه تفاوتی با خود اون اشتباه نداره! نکته جالبی که در متن شما هست اینه که میدونید تا بحال اشتباه کردین و دخترتون حاصل اشتباه خودتونه اما حاضر نیستید تغییری در شرایط ایجاد کنید چون بازهم قصد دارین از همین طریق کنترل رو حفظ کنید. یعنی در هر صورت برای شما اهمیت حرف شنوی فرزندتون خیلی بیشتر از سلامت روان اونه!! و اگر با این دیدگاه بخواین ادامه بدین مطمئنا به نتیجه مطلوبی هم نخواهید رسید.
فکر میکنم فقط تحت تاثیر افسردگی او قرار گرفته اید و دقیقا متوجه اشتباهی که از جانب شما صورت گرفته نشده اید.
دخترتان باید کتک بخورد تا متوجه اشتباهش شود! اما سوال اینجاست که شما چطور متوجه خواهید شد که کتک زدن اشتباه است؟!
کسی به کتک خوردن عادت نمیکند. هیچ کس از توهین و تحقیر و تهدید لذت نمیبرد و ذات انسان نیازمند محبت و احترام و آرامش هست. پس با این دیدگاه که عادت کرده سعی در کوچک کردن گناه خود نکنید.
با توجه به رفتار شما ، دور زدن و دروغ گویی در 9 سالگی عجیب نیست. انتخاب با شماست. میتوانید همین روند را ادامه دهید و منتظر رفتارهای آسیب زای دیگر هم باشید.
و یا میتوانید برای مشاوره تماس بگیرید .
با آرزوی سلامتی
مهدی وفانوش ( مشاور و رواندرمانگر دانشگاه علامه طباطبایی )
با سلام و احترام خدمت شما دوست عزیز
سنین کودکی سنینی حساسی می باشد و بسیاری از افکار و باورها و آسیبهای روانی در این سنین در وجود کودک شکل می گیرد و در صورت غفلت و ناآگاهی والدین تغییر این باورها سخت و دشوار هست و درمان اسیبهای روانی نیز شدنی اما سخت می باشد. متاسفانه دختر شما گویی از این کتکها شرطی شده اند و تا زمان دریافت این کتکها کاری انجام نمی دهند . با توجه به روحیه حساس کودکان تاثیر این نوع رفتار بسیار شدید هست اما با توجه به آگاهی شما از رفتارها و برخوردهای نادرست هنوز فرصت جبران هست اما با سعی و تلاش زیاد.
اولین قدم اینکه شما و همسرتون به خودتون مسلط باشید و بدانید که باید در مقابل دخترتون صبورانه و با عشق و علاقه رفتار کنید و اعتماد او را بدست بیاورید. این کار احتیاج به صبر بسیار دارد و بازسازی رابطه از دست رفته سخت و طولانی است و بایستی بدون استفاده از کتک و با مهر و محبت نیازهای کودک را برآورده بسازید. حداقل روزی نیم ساعت از وقتتون رو به او اختصاص بدهید و هر بازی که او دوست دارد با او انجام بدهید .
در صورت رفتارهای تازه از سوی شما کودک کم کم متوجه خواهد شد که می تواند به شما اعتماد بکند و روابط خوبی با شما داشته باشد و در این صورت حرف شنوی از شما بدون اعمال خشونت انجام خواهد شد و با صداقت بیشتری با شما رفتار خواهد کرد. در صورتیکه این تغییر باز هم صورت نگرفت به صورت حضوری به یک مشاور یا روانشناس کودک مراجعه فرمایید . موفق و سرفراز باشید.