بزرگنمايي:

آریا بانو - کودکت / تصمیم‌گیری درباره تعداد فرزندانی که زوج‌ها به زندگی خود دعوت می‌کنند اصلا کار ساده‌ای نیست. اگر قصد بچه‌دار شدن دارید، باید برای اینکه به نتیجه‌ای صحیح در این‌باره برسید، به خوبی فکر کنید و عوامل مختلفی را در نظر بگیرید. انتخاب تعداد فرزندان از سوی زوج‌های مختلف به شکل‌های گوناگونی صورت می‌گیرد. هیچ قانون کلی و حکم جهان‌شمولی در این‌باره وجود ندارد. بعضی افراد دوست دارند خانه‌شان پر از کودک باشد و تعداد زیادی فرزند داشته باشند، برخی به دلایل مورد قبول خودشان به دنبال داشتن یک فرزند هستند و بعضی از زوج‌ها هم علاقه‌ای به داشتن فرزند ندارند. تمام این تصمیم‌ها قابل احترام است.
مهم‌تر از تعداد فرزندان، تربیت آن‌هاست. یعنی باید قبل از اینکه بچه‌دار شوید و حتی برای این کار تصمیم‌گیری کنید، به این فکر کنید که قرار است چطور و با چه روشی فرزندتان را پرورش دهید. تربیت و پرورش فرزندان بسیار دشوار است. مسئولیت کودکی که به این جهان می‌آورید تا آخر عمرش به عهده شماست. تعداد فرزندان هم، در روشی که برای تربیت و پرورش پیش می‌گیرید، اثر دارد. در ادامه، به مقایسه داشتن چند یا یک فرزند پرداخته می‌شود.
رقابت برای دریافت توجه
وقتی فرزندتان تنهاست و هیچ خواهر یا برادری ندارد، تمام توجهتان معطوف به اوست و سعی می‌کنید تمام امکانات لازم را برایش فراهم کنید. والدین صاحب یک فرزند مدام در فکر فرزندشان هستند و به سختی تمرکز و حواسشان از او به سمت دیگری معطوف می‌شود.
اما وقتی چند فرزند در یک خانه کنار هم زندگی می‌کنند، میزان توجهی که هر یک دریافت می‌کند تقسیم‌شده خواهد بود. یعنی همه توجه‌ها به سمت یک فرزند نیست و هیچ‌یک هم، به اندازه تک‌فرزندان، حواس و تمرکز والدین را به خود اختصاص نمی‌دهند. در نتیجه، رقابتی میان بچه‌ها شکل می‌گیرد تا توجه بیشتری به خود جلب کنند. این در حالی است که خانواده‌های تک‌فرزند چنین چالشی را به فرزند خود تحمیل نمی‌کنند. در هر حال، واقعیت این است که تمام بچه‌ها در خانواده به اندازه‌ای کافی از توجه و تمرکز والدین نیاز دارند و هر تعداد فرزند که داشته باشید، باید برای مدیریت این سهم برای هر یک تلاش کنید.
وابستگی و ارتباط والدین و فرزند
والدین تک‌فرزندان وابستگی زیادی نسبت به فرزندشان احساس می‌کنند و محبتی که نثار فرزندشان می‌کنند بسیار شدید و زیاد است. برقراری ارتباط و ایجاد پیوندی نزدیک با یک فرد همیشه کار ساده‌تری است تا وقتی قرار است با چند نفر وارد رابطه شوید. به همین علت، در خانواده‌هایی با چند فرزند، کار برقراری رابطه‌ای مستحکم میان تمام اعضای خانواده نیاز به مدیریت قوی‌تری دارد. برای مثال، وقتی رابطه با یکی از فرزندان قوی‌تر و صمیمی‌تر شود، ترمیم آسیبی که به دیگران وارد می‌شود کمی دشوار خواهد بود.
مسائل اقتصادی
بدیهی است که تک‌فرزندان امکانات مالی بهتری خواهند داشت. در ساختن یک خانواده، باید به نقش مهم اقتصاد همیشه توجه داشت. اگر یک فرزند داشته باشید، امکان اینکه سبک زندگی مرفه‌تری برای او بسازید بسیار بیشتر از زمانی است که چند فرزند دارید. پس مقوله هزینه‌ها هم در تصمیم‌گیری برای افزایش تعداد فرزندان یا داشتن یک فرزند موضوع بسیار مهمی است.
فشارها و انتظارات
فشارها و انتظارات از تک‌فرزندان، به ویژه درباره مسائل تحصیلی، بسیار بیشتر از چند فرزند است. معمولا از تک‌فرزندان انتظاراتی می‌رود که البته درباره فرزندان خانواده‌های پرجمعیت‌تر هم چنین چیزی با دوز کمتری وجود دارد. برای مثال، اگر والدین یک تک‌فرزند مهندس باشند یا در رشته‌ای دیگر تحصیل کرده باشند، امکان دارد فرزندشان را برای ادامه راهشان تحت فشار قرار دهند. در خانواده‌های پرجمعیت‌تر، کودکان کمتر تحت چنین فشارهایی قرار می‌گیرند و احتمال اینکه یکی از میان آن‌ها درسخوان‌تر باشد و جور باقی فرزندان را بکشد بسیار محتمل است.
مهارت های اجتماعی و انزوا
تک‌فرزندان معمولا احساس تنهایی بیشتری نسبت به کودکان دیگر دارند. بازی کردن با والدین نمی‌تواند احساسی را که بازی با کودکان دیگر، مثلا خواهر و برادرها، به وجود می‌آورد برای کودک جبران کند. کودکان خانواده‌های پرجمعیت‌تر معمولا فرصت بیشتری برای اجتماعی‌تر شدن دارند. زیرا فرصت ورود به اجتماع، حتی قبل از رفتن به مدرسه، هم برایشان مقدور خواهد بود.
در آخر
در هر حال، تصمیم‌گیری برای تعداد فرزندان تابع خواسته‌ها و شرایط هر زوج است. داشتن تک‌فرزند مسئولیت کمتری برای والدین به وجود می‌آورد و شاید مزایای اقتصادی بیشتری هم داشته باشد. داشتن تعداد فرزندان بیشتر هم ممکن است از ابعاد مختلفی، مانند اجتماعی‌ بار آوردن کودکان، مفید باشد. تصمیم با شماست.