بزرگنمايي:

آریا بانو - قرار گرفتن زنان در معرض رفتارهای ناخوشایند جنسی انواع متفاوتی دارد که در نهایت به اذیت و آزار روحی و یا جسمی زنان شاغل منجر می شود، مانندنگاه های نا مربوط گرفته تا متلک گفتن و اظهارنظرهای ناخوشایند در مورد چاقی و یا لاغری زنان.

به گزارش بانو نیوز ، تحقیق اخیر ماهنامه مدیریت ارتباطات از 59 خبرنگار زن شاغل در رسانه های ایران نشان می دهد که 90 درصد آنها حداقل یکبار در راه تهیه خبر با مزاحمت‌های جنسی روبرو شده اند که 36 درصد آن از سوی مسئولان دولتی و غیردولتی اتفاق افتاده است.
با افزایش شهرنشینی و حضور پررنگ بانوان در جامعه شاهد افزایش خشونت جنسی در هر شغلی نسبت به بانوان هستیم.
تعریف و مرز مزاحمت‌های جتسی
اگر به تعریف واژه‌نامه‌ای آزار جنسی رجوع کنیم می‌بینیم آزار جنسی عملی است با ماهیت جنسی که در آن فرد یا افرادی با تعرض به شخصیت یک فرد، از طریق ارعاب، بهره‌گیری ناخواسته یا اجبار، خواستار دریافت توجه جنسی یا تحقیر جنسیتی با توسل به آزار کلامی می‌شوند.
اما در عمل می‌بینیم که دامنه این اعمال بسیار وسیع است و می‌تواند فرد به فرد و جامعه به جامعه تغییر کند و بستگی به فرهنگ و دین افراد دارد.
چه بسا عملی که در یک جامعه آزار جنسی مسلم است در جامعه دیگری یک رفتار روزمره معمولی محسوب شود.
طبق دستورالعمل‌های کمسیون فرصت‌های شغلی برابر (EEOC)، آزار جنسی در محل کار می‌تواند شامل اشاره‌ها و کنایه‌های ناخوشایند جنسی، درخواست یک فعل جنسی و سایر آزار‌های کلامی یا فیزیکی که محتوای جنسی دارند باشد، که البته شامل مکاتبات و نوشته‌ها نیز می‌شود.
در جامعه اسلامی ایران، زن جایگاه ویژه ای دارد و در قانون اساسی کشور مجازات سختی در انتظار افراد مزاحم است.
قرار گرفتن زنان در معرض رفتارهای ناخوشایند جنسی انواع متفاوتی دارد که در نهایت به اذیت و آزار روحی و یا جسمی زنان شاغل منجر می شود، مانند نگاه های نا مربوط گرفته تا متلک گفتن و اظهارنظرهای ناخوشایند در مورد چاقی و یا لاغری زنان.
سه پنجم خانم‌ها مورد مزاحمت‌های جنسی قرار می‌گیرند و تقریبا 70 درصد از قربانیان در محل کار مورد این مزاحمت‌ها هستند. میان شوخی‌های معمولی و دوستانه و رفتار نامناسب قطعا باید حد و مرزی وجود داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
شهرداری تهران به حقوق بانوان توجه کند عدم رعایت حقوق بانوان در اتوبوس های شهرقدس حقوق همیشه فراموش شده معلمان
مجازات مزاحمت‌های جنسی در حقوق ایران
در قوانین ایران، «آزار جنسی در محل کار» به طور مشخص تعریف نشده و برای آن مجازات جداگانه تعیین نشده‌است. مطابق تعریف سازمان ملل، آزار جنسی عبارت است از هر نوع نزدیک شدن فیزیکی ناخواسته، درخواست برای خدمت جنسی و یا سایر رفتارهای فیزیکی و کلامی که پذیرفتن آن درخواست به طور ضمنی یا تلویحی شرط استخدام آن فرد یا اساس تصمیم گیری در مورد کار وی قرار گیرد و یا هدف یا اثر آن مداخله نابجا در عملکرد کاری فرد یا به وجود آوردن محیط کاری خصمانه، تهدیدآمیز و یا توهین آمیز برای وی باشد.
با توجه به سکوت قانون و نبود چنین تعریف گسترده‌ای از «آزار جنسی در محل کار»، همه موارد در ایران قابل پیگرد حقوقی نیست. با این حال چند ماده قانونی وجود دارد که می‌توان به استناد آنها از فرد آزارگر شکایت کرد:
اگر آزارگر با تهدید و ترساندن هرچند موجب تسلیم قربانی شود، با او رابطه جنسی برقرار کند، عمل او بر طبق تبصره 2 ماده 224 قانون مجازات اسلامی مصداق تجاوز جنسی خواهد بود که در صورت اثبات، مجازات آن اعدام است.
اگر رابطه در حد بوسیدن یا در آغوش گرفتن و نظایر آن از روی اجبار و بدون رضایت باشد، بر طبق ماده 637 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)، تحت عنوان رابطه نامشروع تا 99 ضربه شلاق مجازات را برای مرتکب به دنبال خواهد داشت.
بر طبق ماده 619 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) «هر کس در اماکن عمومی یا معابر متعرض یا مزاحم اطفال یا زنان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شوون و حیثیت به آنان توهین نماید‌به حبس از دو تا شش ماه و تا (74) ضربه شلاق محکوم خواهد شد.» اماکن عمومی شامل ادارات دولتی و خصوصی، بازار، نمایشگاه‌ها، بیمارستان‌ها، رستوران‌ها، قهوه‌خانه‌ها، اتوبوس و … است. در واقع هر محلی که جهت رفت و آمد اشخاص در ساعاتی از شبانه‌روز دایر و آماده باشد، جزو اماکن عمومی محسوب خواهد شد.
اگر از تلفن یا سایر ابزار مخابراتی برای ایجاد مزاحمت استفاده شده باشد عنوان مجرمانه خاصی خواهد داشت. بر اساس ماده 641 بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی مصوب 1375 ‌هرگاه کسی به وسیله تلفن یا دستگاه‌های مخابراتی دیگر برای اشخاص ایجاد مزاحمت کند، علاوه بر اجرای مقررات خاص شرکت مخابرات، مرتکب به حبس از یک ماه تا شش ماه محکوم خواهد شد.
اگر فرد آزارگر اقدام به ارسال تصاویر یا فیلم‌هایی کرده است »که مصداق «محتویات مستهجن» محسوب می‌شود، می‌توانید به استناد ماده 14 قانون جرایم رایانه‌ای مصوب 1388 از او شکایت کنید. بر طبق تبصره 4 این ماده «محتویات مستهجن به تصویر، صوت یا متن واقعی یا غیر واقعی یا متنی اطلاق می شود که بیانگر برهنگی کامل زن یا مرد یا اندام تناسلی یا آمیزش یا عمل جنسی انسان است.»
نبود قانون خاص برای مقابله با آزار جنسی در محل کار، مشکلات زیادی را بر سر راه پیگیری حقوقی این موضوع به وجود می‌آورد. به خصوص اگر مرتکب به لحاظ سلسله مراتب اداری موقعیت مهمی داشته باشد یا از سوی مقامات بالای سازمان یا شرکت محل کار حمایت شود. در ایران قانونی برای جلوگیری از اخراج شاکیان آزار جنسی در محل کار وجود ندارد.
در مورد درخواست تغییر محل کار برای جلوگیری از مواجهه شما با فرد آزارگر، کارفرما تعهدی در این خصوص ندارد. اما اگر با مدارک و مستندات کافی و در صورت امکان به همراه یکی دو نفر از همکاران که حاضر به شهادت باشند به مدیر خود مراجعه کنید، این احتمال وجود دارد که آنها برای پیشگیری از شکایت قضایی شما، با تغییر محل کار شما موافقت کنند.
نکته پایانی این که گردآوری دلایل و شواهد کافی پیش از طرح شکایت برای مزاحمت‌های جنسی بسیار مهم است زیرا نظام قضایی و پلیس ایران، تلاشی در جهت جمعآوری دلیل و بررسی موضوع نمی‌کند و بار اثبات جرم کلا بر عهده شاکی گذاشته می‌شود. پیامک‌های تلفنی، ایمیل، شهادت شهود و مواردی نظیر آن می‌توانند در کنار هم دلایل کافی برای اثبات آزار محسوب شوند. یادآوری می‌شود که ضبط صدا یا تصویر به تنهایی کافی نیست و بهترین حالت، وجود شهودی است که آماده حضور در دادگاه باشند. بهتر است از شهود خود بخواهید مشاهدات خود را به طور کامل و روشن روی کاغذ بنویسند و با ذکر تاریخ امضا کنند و آن شهادتنامه را نزد خود نگاه دارید .
انتهای متن/*