بزرگنمايي:

آریا بانو - خانواده شوهرم خیلی به شوهرم وابسته هستند
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6021797
٩٧٢
٣
مشاوره24/ سوال : من خانمی سی ساله هستم که به مدت سه سال هست ازدواج کرده ام. شوهرم نیز سی سال دارد و مردی فوق العاده مهربان و خوب می باشد و زندگی خوبی داریم. تنها مشکل من این است که خانواده شوهرم به او خیلی وابسته هستند. با وجود اینکه خانه های ما ازهم فاصله دارد ولی روزی ده بار وقت و بی وقت بهش زنگ میزنن تا کارهاشون رو انجام بده…مثل خریداشون، جایی بخوان برن برسونتشون، کار بانکی داشته باشن و تقریبا همه کارهای شخصی شون…و شوهر من بدون هیچ چون و چرایی میپذیره… مثلا روزهای جمعه که تنها روزی هست ما دور هم جمع هستیم. پدرش زنگ میزنه و ازش کارهایی میخواد که مجبور میشه از صبح تا ظهر بره بیرون و خونه نباشه و این مسئله من رو خیلی ناراحت میکنه…چند بار هم به شوهرم گفتم که باید زندگی خودمون در اولویت باشه ولی فقط یک روز رعایت میکنه. واقعا نمیدونم چجوری باهاشون رفتار کنم که دلخوری پیش نیاد و خانواده شوهرم متوجه بشن ما نیاز به یک زندگی مستقل داریم که بیشتر وقتامون واسه خودمون باشه.باتشکر.
جواب مشاور:
من نمیدونم آیا ایشون تک پسر هستند یانه ؟ اگر تک پسر هستند خب شرایط گاهی وقتها به گونه ای هستش که خانواده ها انتظارهایی دارند که بیش از حد معمول خودش هست. بنظرمن با همسرتون مجددا صحبت کنید. اولویت در زندگی زناشویی، وقتی دو نفر با هم ازدواج میکنند با زندگی خصوصی خودشون هست. خانواده ها هستند، پدر و مادر ،اقوام، آشنایان ،همگی سر جای خودشون هستند اما آنچه که هست این هست که شما برای همسرتون باید اولویت اول رو داشته باشید و همسرتون هم بایستی برای شما اولویت اول رو داشته باشند. در کنار این اولویت ها هر دو خانواده،چه خانواده شما و چه خانواده همسرتون هم وجود دارند. گاهی وقتها خانواده وابسته نیست همسر شما وابسته است و بخاطر اینکه مدت طولانی با اونها زندگی کرده و تمام نیازهای اونها رو برآورده کرده است و این گونه تربیت شده و به یک شکلی در زندگی خودش قبلا تمام کارهای خانواده رو میکرده و همه همان گونه که قبلا بود از او انتظار دارند. بد نیست گاهی وقتها مثلا با مادرشوهرتون دوستانه صحبت کنید نه از طریق اینکه او رو آزار بدهید یا گونه ای باشد که همسر شما ناراحت بشود. کسانی که وابسته هستند از اینکه همسرانشون در مقابل اونها بایستند و رفتار هایی رو انجام بدهند که حاکی از مخالفت هست بشدت آزرده میشوند. بنابراین با همسرتون صحبت کنید. حتما با مادر شوهرتون به عنوان یک دختر شما صحبت کنید و بگید ما دوست داریم با هم بیشتر باشیم مثلا روزهای جمعه در کنار هم بیشتر باشیم فضای بیشتری رو داشته باشیم و با همسرتون هم طوری صحبت کنید که از اینکه ایشون به عنوان یک مرد فعال در‌کنار خانوادشون هستند شما خوشحالید ناراحت نیستید اما فضایی رو هم برای باهم بودن بیشتر و در کنار هم بودن رو داشته باشید چون اگر همسر شما احساس بکند که شما در مقابل مادرش یا خآنوادش به گونه ای حالت اعتراض آمیز دارید برخورد میکنید متأسفانه بدتر رفتار خواهند کرد و رفتار ها به یک گونه ی دیگری انجام خواهد شد. شما مردی رو دارید که مهربان و بسیار خوب هست و زندگی خوبی رو هم دارید حالا این مرد مهربان در مقابل خانواده ی خودش نقطه ضعف دارد، در مقابل تمام اعضای خانوادش احساس میکند که باید تمام خواسته های اونها رو انجام بدهد خب این خوب هست ولی حد تعادلش رو ازش بخواهید به ایشون بگید که هیچوقت مانع محبت به خانوادش نخواهید شد حتی تشویق هم بکنید حتی اگر گاهی وقتها سراغشون رو نمیگیرد شما سراغشون رو بگیرید شما زنگ بزنید شما ارتباط برقرار کنید احساس نکنند خانوادش که با وجود عروس که حضور شما هست فاصله ایجاد شده و اونها بخواهند با شدت بیشتری برخورد بکنند و هی خواسته هاشون رو مطرح کنند و ایشون رو به سمت خودشون بکشانند نه شما خیلی راحت صحبت کنید ولی در عین حال به مادر شوهرتون هم بگید حضورشون رو در کنارتون بیشتر دوست دارید باشند، چقدر خوبه که مثلا جمعه ها باشند چقدر خوبه که مثلا این فضا بهتر باشد و چقدر پسر خوبی رو تربیت کردید چقدر مرد خوبی هست. مهربانه ،با محبته ،با گذشته و همه ی اینها بخاطر حضور چنین مادری هست که این کار رو کرده است. یک مقداری بایستی با سیاست این رفتار رو مدیریت کنید چون اگر احساس بکنند که شما مثلا به گونه ای شاید ناراحت بشوید که البته حقتون هم هست شاید نتوانند این مسئله رو بپذیرند و هضم کنند .بهرحال شما یک رابطه ی سه ساله رو شروع کردید همسر شما حدود 27،28سال در زندگی خانوادگی خودش بوده و سطح توقعات وانتظارتشون همان گونه که از قبل بوده ،هست. این رو به آرامی،با صبوری، با سیاست میتوانید مدیریت کنید یکباره اتفاق نخواهد افتاد. موفق باشید…