بزرگنمايي:

آریا بانو - کاویاب / هنگامی که کودکان نوپا هستند اغلب دوست دارند که در مرتب کردن لباس کمک کنند. کمک کردن به پدر و مادر صرفا یک وظیفه نیست بلکه کاری لذت بخش است و احساس مهم بودن را در انسان بر می‌انگیزد. کودکان دوست دارند لباس‌های کثیف را در سبد بگذارند و یا اینکه آشغال‌ها را در سطل زباله بریزند. ولی کودکان خردسال اغلب عادت ندارند که پشت سر خودشان لباس‌هایشان را جمع کنند زیرا معمولا کس دیگری این کار را برای آنها انجام می‌دهد. سپس هنگامی که کمی بزرگ‌تر شدند ناگهان پدر و مادرشان رویه‌ی خود را تغییر می‌دهند و می‌گویند که: (( خودت باید این کار رو بکنی!)) پس بهترین حالت این است که هر کس در خانه از ابتدای امر مسئول کارهای خودش باشد. ولی با برنامه ریزی مناسب و تشویق و راهنمایی مداوم حتی بی‌مبالات‌ترین کودک نیز عوض می‌شود.
کار را برای آنها لذت بخش کنید:
کودکان خردسال بازی جمع و جور کردن لباس‌ها و کمک در گذاشتن لباس‌ها در سبد لباس‌های چرک را دوست دارند. یک کودک دوساله می‌تواند جوراب‌ها را جفت کند لباس‌های زیر را تا کند و حدس بزند که هر تکه لباس مربوط به کدام یک از اعضا خانواده است. به کودک اجازه دهید که جعبه‌ی کفش‌ها را بریده و از آنها برای قسمت بندی کشو استفاده کند. به او اجازه دهید که تصمیم بگیرد کدام کشو را برای قسمت بندی کشو استفاده کند. به او اجازه دهید که تصمیم بگیرد کدام کشو را برای جوراب‌ها، لباس زیر و یا شورتش لازم دارد. هنگامی که کودک در حال جمع کردن لباس‌هایش در اطراف خانه است فرمانده بازی کنید ( یعنی شما باید دستور بدهید و کودک باید اطاعت کند).
کودک را تحسین کنید:
اطمینان حاصل کنید که تلاش‌های کودک در جمع و جور کردن لباس‌هایش و گذاشتن آنها در مکان مناسب را به طور مداوم تحسین کنید. به او دقیقا بگویید که کدام یک از کارهایی را که انجام داده است دوست دارید: (( سارا من واقعا از اینکه تو شلوارت را در سبد لباس‌های چرک گذاشتی خوشم آمد. با این کارت کمک بسیار بزرگی به من کردی؟))
خودتان را الگو قرار دهید:
این کار در واقع تعیین می‌کند که در منزل کارها چگونه باید انجام گیرند. مثلا اگر کودک بداند که شما نیز این کار را انجام می‌دهید دیگر نمی‌تواند بگوید (( خودت هم لباس‌هات رو جمع نمیکنی)) بنابراین با الگو قرار دادن خودتان راه را به او نشان دهید.
مرتب کردن لباس را برای کودک آسان کنید:
اگر مرتب کردن لباس و گذاشتن آنها در جای خود را برای کودک آسان‌تر کنید مرتب و منظم بودن برایش بسیار ساده‌تر خواهد بود. مثلا در کمد او یک جالباسی را پایین‌تر بکوبید. لباس‌هایی را که بیشتر استفاده می‌شوند در طبقات پایین‌تر بگذارید و کشوها را طوری قرار دهید که کودک بتواند بدون کمک شما به آنها دسترسی پیدا کند. چه در اتاق خودش و چه در حمام جالباسی‌ها را طوری نصب کنید که دستش به راحتی به آن برسد. یک میز کوچک مخصوص کودک تهیه کنید تا او لوازمی را که به طور دایمی از آنها استفاده می‌کند ( نظیر وسایل مدرسه…) روی آن قرار دهد.
پیامدهای طبیعی را اعمال کنید:
هنگامی که کودک به سنی رسید که به لباس‌های خاصی علاقه پیدا کرد می‌توانید با محروم کردن او از پوشیدن آنها به عنوان پیامدهای طبیعی سهل انگاریش او را به خوبی تنبیه کنید. لباس‌هایی را که در سبد مخصوص لباس‌های چرک ریخته نشده نشویید. آنها را در جعبه‌ی مخصوصی بریزید. سپس هنگامی که از شما لباس خاصی را میخواهد به او بگویید : (( من آن را نشستم چون در سبد لباس‌های چرک نبود)) سپس او را وادارید که قبل رفتن به بازی به شما در شستن لباس‌ها کمک کند.
بسیار دقیق باشید:
همیشه به کودک بفهمانید که دقیقا چه چیز را از او انتظار دارید و به جای اینکه شخصیتش را مورد انتقاد قرار دهید اعمالش را مورد انتقاد قرار دهید مثلا به او نگویید : (( تو دست و پا چلفتی هستی)) بلکه به جای آن بگویید: (( وقتی که شلوارهای نوی تو رو روی زمین می‌بینم خیلی ناراحت می‌شوم)). کودکی که به او برچسب زده شده است سریعا به این باور می‌رسد که واقعا این طور است ( یعنی مثلا به این باور می‌رسد که ((من یک آدم شلخته هستم)) و همیشه خودش را این طور در نظر می‌گیرد)).برای او شرح دهید که این رفتار اوست که شما نمی‌توانید آن را تحمل کنید نه خود او و با او در مورد تغییر دادن این رفتار بحث کنید. حتی می‌توانید اجازه دهید که یکی از کودکان دیگرتان که از کودک خاطی بزرگتر است در تصمیم گیری در مورد عواقب سهل انگاری کودک به شما کمک کند.