بزرگنمايي:

آریا بانو - باشگاه خبرنگاران / سجاد ایمانی مستندساز، نسبت به ساعت اکران فیلم‌های مستند و کوتاه در جشنواره فجر گله کرد.
یکی از آثار حاضر در جشنواره فیلم فجر، مستند عالیجناب است. مستندی که از بُعدی متفاوت به یکی از مشکلات رایج در جامعه می پردازد. درباره این اثر و حواشی آن با سجاد ایمانی کارگردان مستند عالیجناب گفت‌وگو کردیم.
وی ابتدا به خبرنگار ما گفت: «عالیجناب» یک مستند اجتماعی است که از زندگی یک قهرمان بوکس می‌گوید. این شخص در زندگی با مشکلاتی مواجه شده که در صدد حل آن هاست. مدت ها بود این موضوع را بررسی می کردم که چرا عده ای که عملکرد خوبی در برهه ای از زندگیشان داشتند، به یک باره دچار بحران می شوند. دلیل و علت های این موضوع را در شهرهای کوچک جست و جو کردم؛ چراکه بیشتر در آن مناطق چنین موضوعاتی پیش می‌آید.
ایمانی در ادامه بیان کرد: روایت مستند «عالیجناب» روایت زندگی بوکسوری است که در گذشته انسان مهمی بوده و حال و روز خوبی داشته است. حالا بعد از گذشت سال ها این شخص زندگی اش دچار مخاطره شده و با چنگ و دندان تلاش می کند خود و زندگی اش را به مسیر قبلی برگرداند.
وی درباره چگونگی شکل‌گیری این مستند اظهار کرد: ابتدا تصمیم داشتم مستندی درباره بی اعتقادی بسازم. البته هدفم از توجه به موضوع بی‌اعتقادی صرفاً مذهبی نبود. منظور بی اعتقادی نسبت به انسانیت، شخصیت و عهد و پیمان هایی بود که فرد با دیگران بسته است؛ اطرافیانم را می دیدم که قبلاً انسان های با شخصیتی بودند و الان به دلیل بیکاری و مشکلات دیگر دچار دوگانگی رفتاری در زندگی روزمره شدند. احساس کردم باید پیگیر این موضوع باشم.
این مستند ساز ادامه داد: دنبال سوژه ای بودم که ایده من را با زندگیاش به مخاطب منتقل کند. در نهایت با عالیجناب آشنا شدم. بعد از شش ماه دوستی، رفاقت و رفت و آمد با او پیشنهاد ساخت مستند را مطرح کردم؛ عالیجناب هم پذیرفت. الان هم با یکدیگر در ارتباط هستیم. تصمیم دارم وی را در سانس اکران به کاخ رسانه جشنواره فجر بیاورم. جشنواره فجر به واسطه اعتباری که دارد، مهم است. به واسطه این جشنواره فیلم ما هم دیده خواهد شد. خوشبختانه چند اکران مردمی هم داریم و برای مستند ساز این دیده شدن خیلی اهمیت دارد.
ایمانی در پایان به اهمیت جشنواره فجر اشاره کرد و گفت: در دوره های قبل سانس اول جشنواره متعلق به مستند بود. ابراهیم داروغه زاده دبیر جشنواره گفت برای دیده شدن آثار مستند، سانس پایانی را به اکران آن ها اختصاص داده است. فکر نکنم این کار بازخورد مثبتی داشته باشد. بی توجهی سال گذشته به آثار مستند، امسال هم اتفاق خواهد افتاد. سانس پایانی جشنواره از ساعت 22 آغاز می شود و همه در آن ساعت می‌خواهند نقد فیلم ها را بشنوند. اتفاقی افتاد که نباید می افتد. من هم به این موضوع اعتراض دارم. متاسفانه برنامه ریزی جشنواره به گونه‌ای است که مستند‌ها دیده نمی‌شوند.