بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / به بهانه پربازدید شدن ویدئویی از یک پدر در فضای مجازی که بعد از شکست فرزندش در مسابقه به حریف او حمله می‌کند.
طی سال‌های اخیر اصطلاحی در فرزندپروری رواج یافته است که نمونه بارز آن را در ویدئوی مربوط به مسابقات کشتی آمریکا می‌توانید ببینید؛ اصطلاح والدین هلیکوپتری! این ویدئو با این توضیح در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده است: «محبت عجیب پدرانه در وسط تشک کشتی! یک پدر در ایالت کارولینای شمالی آمریکا وقتی دید پسرش در مسابقه کشتی مغلوب شد به حریف پسرش حمله کرد. این اقدام باعث زندانی شدن این پدر شد.» اما منظور از والدین هلیکوپتری چیست؟
روش والدین هلیکوپتری مناسب نیست
این روزها بسیاری از متخصصان به انتقاد از گروهی از والدین پرداخته اند و می‌گویند تلاش برای محدود کردن تجارب ناکام‌کننده فرزندان در برخی والدین شکلی اغراق‌آمیز به خود گرفته است. این گروه از والدین را گاهی اوقات والدین هلیکوپتری می‌نامند به این معنا که آن‌ها تا می‌بینند فرزندشان با چالشی روبه‌رو شده است، چون هلیکوپتر امدادی سریع از آسمان فرود می‌آیند و سعی در مدیریت شرایط دارند. البته گاهی که مانند این مسابقه کشتی، کار از کار می‌گذرد و فرزند شکست می‌خورد، والد برای انتقام شکست به حریف حمله می‌کند. اما چرا روش این گروه از والدین مناسب نیست؟
چرا فرزندمان نیاز دارد که شکست بخورد؟
درست است که ناکامی های زیاد، می‌تواند به عزت‌نفس و اعتماد به نفس افراد آسیب برساند اما تجربه نکردن هیچ گونه شکستی نیز به از دست رفتن فرصت برای یادگیری منجر خواهد شد. از طرفی والدین هرچقدر هم توانمند باشند و هرچقدر هم خود را وقف فرزندان خود سازند، باز امکان حمایت دایمی از فرزندان را نخواهند داشت. بالاخره این فرزند بزرگ می شود و باید وارد جامعه شود. آماده نبودن برای چالش‌ها، از این فرزندان، افرادی ضعیف و بسیار آسیب‌پذیر می‌‌سازد و می‌تواند تاثیرات منفی شکست خوردن را در سنین بالاتر در آن‌ها شدت بخشد. اما شاید برای شما سوال باشد که پس ما به عنوان والد چگونه می‌توانیم از فرزندمان در زمانی که شکستی را متحمل می‌شود، حمایت کنیم تا عزت‌نفس او آسیب نبیند؟
3 نکته برای هنگامی که فرزندمان به هدف نمی‌رسد
نگرش خود را درباره شکست اصلاح کنید. شکست بخشی از فرایند یادگیری است تا آن‌جا که برخی متخصصان معتقدند اگر فردی اصلا شکست نمی‌خورد باید درباره این‌که در حال یادگیری است یا حداقل آن‌که با سرعت بالا در حال یادگیری است، شک کند.
توجه داشته باشید که فقط احساسات منفی و تردید درباره توانایی‌های خود نمی تواند به عزت نفس کودکان آسیب بزند بلکه تایید این تردیدها از سوی دیگران و به ویژه والدین است که باعث آسیب به کودکان می‌شود. پس در واکنش‌های خود بیشتر دقت کنید.
تبیین ما از شکست، نقش اصلی را دارد. اگر ما شکست خوردن فرزندمان را به عوامل درونی در او نسبت دهیم که او توان تغییر در آن‌ها را ندارد(مانند استعداد)، آن وقت این تجربه می‌تواند تاثیر منفی ماندگاری بر او و شخصیت اش داشته باشد. اما اگر در مقابل شکست او را به عاملی بیرونی و گذرا (مانند دشواری آزمون) یا درونی و گذرا(تلاش کم یا انگیزه پایین) نسبت دهیم، فرزند ما می‌تواند با تغییر در خود یا شرایط انتظار داشته باشد که در تلاش بعدی موفق شود.
نویسنده : نرگس عزیزی | کارشناس‌ارشد مشاوره