بزرگنمايي:

آریا بانو - هنر زندگی/ این سوال که کودکم بیش فعال است یا بازیگوش همواره از آن دسته سوالاتی است که بسیاری از مادران در جلسات مشاوره کودک از متخصصین می‌پرسند. یکی از اشتباهات رایج والدین این است که شیطنت زیاد کودک را اشتباها بیش فعالی تلقی می‌کنند و از این بابت به میزان زیادی نگران می‌شوند. در حالی که شیطنت کودک و جنب و جوش او می‌تواند از عوامل گوناگونی نشات بگیرد و یا در بسیاری از موارد طبیعی باشد. ما در این مقاله تلاش کرده‌ایم تا بر اساس اطلاعات روانشناسی در مورد تفاوت بین بازیگوشی و بیش فعالی در کودکان توضیحاتی را ارائه دهیم. اگر شما هم در این مورد سوالاتی دارید و به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه هستید تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.
کودکم بیش فعال است یا بازیگوش | بیش فعالی چیست؟
برای اینکه بازیگوشی و شیطنت فرزندتان را با اختلال بیش فعالی اشتباه نگیرید ابتدا لازم است که درک دقیقی از این اختلال داشته باشید. یک تصور غلط این است که هرگونه فعالیت زیاد کودک به معنای دچار بودن به اختلال بیش فعالی در نظر گرفته شود. در حالی که بیش فعالی نوعی اختلال در سیستم برانگیختگی مغز است که باعث می‌شود فرد برای به دست آوردن سطح مشابهی از برانگیختگی و توجه، به دریافت محرک‌های بیرونی بیشتری نیاز داشته باشد. همین امر باعث گرایش او به فعالیت‌های بیشتر می‌شود و معمولاً با نقایصی در توجه و تمرکز همراه است. تشخیص بیش فعالی حتماً باید توسط متخصصان سلامت روان نظیر روانشناسان بالینی و روان پزشکان صورت بگیرد. مصرف و تجویز هرگونه قرص در صورت عدم ابتلای کودک به این اختلال می‌تواند عوارض جانبی بسیاری را به همراه داشته باشد.
کودکم بیش فعال است یا بازیگوش | علائم هشدار دهنده در مورد بیش فعالی
بسیاری از مادران این سؤال را مطرح می‌کنند که چه علائمی هشدار دهنده بیش فعالی است و چه زمانی مراجعه به متخصص برای تشخیص بیش فعالی در کودک ضرورت پیدا می‌کند؟ در جواب به این سؤال باید گفت که بروز مشکلات در سه حوزه می‌تواند در مورد وجود بیش فعالی به شما هشدار دهد این سه حوزه موارد زیر را شامل می‌شود.
دچار بودن به مشکلاتی در حفظ و نگهداشتن توجه
انجام فعالیت بیش از حد معمول در مقایسه با سایر همسن و سالان
عمل کردن بدون فکر که در اصطلاح روانشناسی به آن تکانشگری گفته می‌شود.
کودکم بیش فعال است یا بازیگوش | مثال‌های عینی در مورد رفتارهای کودکان بیش فعال
والدین معمولاً به دنبال مثال‌های عینی در مورد رفتارهای کودکان بیش فعال هستند تا بتوانند راحت‌تر نشانه‌های مربوط به آن را بشناسند. ما در ادامه به چند مورد از این مثال‌ها اشاره کرده‌ایم. آشنایی با این موارد به شما کمک خواهد کرد که در صورت بیش فعالی فرزندتان زودتر برای درمان اقدام کنید و از آسیب‌های مرتبط با آن نظیر آسیب‌های تحصیلی و رفتاری نیز زودتر پیشگیری نمایید و به جواب سوال کودکم بیش فعال است یا بازیگوش نزدیک‌تر شوید.
کودک به دلیل دچار بودن به نقص توجه نمی‌تواند روی مسئله خاصی نظیر بازی یا تکالیف مدرسه برای مدت طولانی متمرکز شود و دائماً حواسش از کاری که انجام می‌دهد پرت می‌شود.
وقتی مستقیم با او صحبت می‌کنید به نظر می‌رسد که به حرف‌هایتان گوش نمی‌دهد و در اصطلاح انگار نمی‌شنود.
ممکن است کودک دائماً وسایلش را در مدرسه و یا جاهای دیگر جا بگذارد.
در انجام فعالیت‌هایی که نیاز به صبر و تأمل دارد نظیر ایستادن در صف بسیار مشکل دارد.
آرام نشستن برای او دشوار است و دائماً در جای خود تکان می‌خورد.
وسط حرف دیگران می‌پرد و نمی‌گذارد صحبت بقیه تمام شود.
نمی‌تواند بدون سر و صدا فعالیت‌های مربوط به بازی و سرگرمی‌اش را انجام دهد.
در صورتی که این رفتارها را در کودک مشاهده می‌کنید و نتوانستید پاسخی برای این سوال که کودکم بیش فعال است یا بازیگوش پیدا کنید، برای دریافت تشخیص مناسب به یک روانشناس بالینی یا روان پزشک مراجعه کنید.
سؤالات متداول
- اختلال بیش فعالی تا چه حد در بین کودکان شایع است؟
اختلال بیش فعالی شیوعی بین 3 تا 5 درصد در میان کودکان دارد و معمولاً پسران بیش از دختران به آن مبتلا می‌شوند.
- آیا بیش فعالی کودکم می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یابد؟
اگر به موقع درمان‌های روانشناختی و دارویی مناسب را شروع نکنید و یا این اختلال در کودکی تشخیص داده نشود می‌تواند تا بزرگسالی همراه فرد بماند.