سندروم «طولانی بود، نخواندم» چیست؟
روانشناسي
بزرگنمايي:
آریا بانو - خراسان/ مو قع درس خواندن برای امتحانها، به بعضی فصلها و بخشهای کتاب که میرسید از روی آن‌ها میپرید چون بهنظرتان زیادی طولانی هستند و هیچجوره نمیتوانید تمرکز کنید؟ پای متن دوستهایتان در فضای مجازی، کامنت میگذارید که «طولانی بود، نخواندم»؟ اسم این قضیه را گذاشتهاند سندروم «TLDR» یا «Too long; didn"t read». شاید شنیدهباشید که ما تحت تأثیر فضای مجازی و محدودیت کلمه در این فضاها، مدتی است به متن‌های کوتاه عادت کردهایم و توانایی تمرکز روی مطالب طولانیتر را نداریم. خب واقعیت‌اش این است که بعضیها به دلایل مختلف نمیتوانند زمان زیادی روی یک موضوع تمرکز کنند ولی پژوهشگران دانشگاه ملبورن میگویند: «فراخنای توجه» یعنی مدت زمانی که یک فرد میتواند بدون حواس‌پرتی روی فعالیتی تمرکز کند، در طول سالها تقریبا ثابت بودهاست. یعنی مثلا فراخنای توجه یک فرد 20ساله در سال 2015 تقریبا به اندازه یک فرد 20ساله در سال 1935 است. چیزی که تغییر کرده میزان بسیار زیاد اطلاعاتی است که ما در معرض آن‌ها قرار داریم. درواقع حواس‌پرتی و بیحوصلگی که این روزها در خودمان تشخیص میدهیم و روی درسمان تأثیر میگذارد، یک اتفاقِ حتمی گریزناپذیر نیست. ما هنوز هم می‌توانیم به رسم قدیمی‌ها متن‌های طولانی را مطالعه کنیم به شرط این که عوامل ایجاد حواس‌پرتی را حذف کنیم. خب حتما حدس میزنید این عوامل حواس‌پرتی چه چیزهایی هستند؛ آلارم گوشی، لپتاپ و تبلت را خاموش کنید. جای خلوتی بروید و هربار که بیحوصله شدید یا تمرکزتان رفت، به گوشی پناه نبرید. بهمرور همانطور که به خواندن متن‌های کوتاه و عکسدار و نکتهای عادت کردهاید میتوانید عادتتان به خواندن متن‌های بلند را برگردانید.
-
سه شنبه ۱۷ دي ۱۳۹۸ - ۰۹:۴۲:۲۰
-
۲۷ بازديد
-
-
آریا بانو
لینک کوتاه:
https://www.aryabanoo.ir/Fa/News/251136/