بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / پدری 47 ساله و کارمند یک اداره دولتی هستم. وضع مالی‌ام متوسط است. یک پسر دارم که تلاش کرده ام همه امکانات رفاهی را برایش فراهم کنم. به تازگی درخواست خرید یک کنسول را داده که حدود 5 میلیون تومان است. مخالفت کردم و گفتم که تلاش می‌کنم در تابستان آینده برایت بخرم. ناراحت شد و گفت که اگر نمی‌توانستی خرجم را بدهی، چرا من را به دنیا آوردی؟ یک لحظه خشکم زد ولی چیزی نگفتم. چگونه با او رفتار کنم؟
یکی از موضوعات مهم در سیستم خانواده، نحوه ارتباط اعضا با یکدیگر است. به عبارتی درون سیستم خانواده خرده سیستم‌هایی وجود دارد که عبارت اند از: خرده سیستم والدینی، خرده سیستم برادروخواهری، خرده سیستم زن‌و‌شوهری، خرده سیستم والد و فرزندی و ... . ارتباط اعضای خانواده با یکدیگر از طریق این خرده سیستم‌ها شکل می‌گیرد و مرزهای خاصی بین اعضای خانواده حکم فرما می‌شود. با این مقدمه، نکاتی در ادامه مطرح می‌شود که به شما کمک خواهد کرد.
تصمیم‌گیری جمعی را فراموش نکنید
با جمع کردن اعضای خانواده و نظرخواهی از آنان درباره قوانین حاکم بر سیستم خانواده‌تان صحبت و رفتار پسر خود را در کارگروه خانواده مطرح کنید و از سایر اعضای خانواده بخواهید درباره رفتار او توضیحاتی ارائه دهند. از پسرتان هم درباره این رفتارش توضیح بخواهید. به عبارتی قرار است کارگروه خانواده در این باره تصمیم‌گیری کند و نوجوان شما متوجه رفتار اشتباه خودش بشود ولی نه با نظر یک شخص بلکه با نظر سیستم خانواده. حسن این کار در این است که نوجوان بهتر متوجه رفتار اشتباه خود می‌شود و به احتمال زیاد، دیگر این کار را تکرار نخواهد کرد.
نوجوان دنبال ابراز وجود است
حواس‌تان به تحریک‌پذیری و میل به ابراز وجود فرزندتان باشد زیرا وی در دوره نوجوانی است و لازم است که برخوردتان به شکل کاملا نرم صورت گیرد. این‌که در برابر شنیدن یک جمله از وی به قول خودتان خشک‌تان زده است، نشان می‌دهد که با ویژگی‌های دوران نوجوانی آشنا نیستید و این مسئله را باید با مطالعه بیشتر و کمک گرفتن از یک مشاور، حل کنید.
تامین بیش از حد فرزند آسیب‌زاست
در بسیاری مواقع اتفاق می افتد ما به دلیل این‌که خودمان سختی‌های بسیاری در زندگی کشیده‌ایم و به بسیاری از آرزوهای‌مان نرسیده‌ایم، بیش از حد به فرزندان‌مان کمک و محبت می‌کنیم و تلاش داریم تمام امکانات زندگی را برای آن‌ها فراهم کنیم. با این کار به دنبال این هستیم تا تمام آرزوهای خود را از طریق فرزندان‌مان و در وجود آنان برآورده کنیم. این کار منجر به ایجاد روحیه تنبلی، بی‌مسئولیتی و طلبکاری در فرزند می‌شود زیرا همه چیز را در لحظه و فوری می‌خواهد. در این حالت فرزند با کوچک‌ترین ناکامی‌ تحریک می شود، واکنش نابه جا نشان می‌دهد و تحمل شکست را نخواهد داشت. پس بگذاریم در مواقعی، فرزندان‌مان ناکامی را تجربه کنند و برای تامین چیزهایی که لازم دارند خودشان نیز تلاش کنند تا در آینده استقلال بیشتری را تجربه کنند. توصیه می‌کنم در یک فرصت مناسب با وی گفت‌وگو کنید و قرار بگذارید که قسمتی از هزینه مد نظر را خودش از پول توجیبی‌ یا شغلی که در تابستان آینده برعهده خواهد گرفت، تامین کند.
این مسئله را غیرمهم قلمداد نکنید
با توجه به این که درباره جزئیات رابطه خود با فرزندتان و همچنین ویژگی‌های شخصیتی خود و پسرتان و ... اطلاعات کافی به ما نداده‌اید، بهتر است برای کمک گرفتن بهتر و بیشتر به روان شناس تربیتی مراجعه کنید. از کنار این موضوع بی‌توجه نگذرید چراکه شاید در آینده، تبدیل به اتفاقی شود که مدیریتش سخت‌تر از امروز باشد.
نویسنده : دکتر هادی غلام‌محمدی| مشاور خانواده و استاد دانشگاه