بزرگنمايي:

آریا بانو - سلامانه: خانمی بیست‌و‌سه ساله بود؛ با حالی ناخوش و لبریز از نشانه‌های افسردگی. می‌گفت شوهرش، ذره‌بین به دست، یک‌سره پی ایرادات و اشکالات اوست. همه را هم به روی‌اش می‌آورد و گاه به گاه، با نیش و کنایه، دیگران را هم به رخ او می‌کشد. می‌گفت تمام تلاشش را برای جلب رضایت شوهرش کرده است؛ اما انگار هیچ تأثیری نداشته؛ انگار که در لغت‌نامه‌ی چشم‌های شوهرش، توجه به خوبی و زیبایی تعریف نشده باشد.
حالا، همه‌ی این چیزها ریزه‌ ریزه روی هم جمع شده و آن‌قدر اعتماد به نفس آن خانم را پایین آورده بود که قصد داشت برای برگرداندن هویت خودش هم که شده، تمام و کمال جلوی شوهرش گارد بگیرد. به نظر می‌رسید شرایط زندگی‌شان آن‌قدر بحرانی و خارج از کنترل شده که دیگر حتی نمی‌توانند در مورد مسائل و مشکلات جزئی‌شان هم با هم یک گپِ کوتاه بزنند؛ هر شکل از مذاکره یا صحبت در مورد مسائلشان، به یک جروبحث و دعوای بزرگ ختم می‌شد.
✔ منفی‌بافی، سوءِ برخوردی نامرئی است.
در واقع، آن پیوند همدلانه و صمیمانه‌ای که هر زوجی آرزوی آن را دارند، هرگز نمی‌تواند در رابطه‌ای که پر از منفی‌بافی است اتفاق بیفتد. یعنی شما رابطه‌تان را خراب خواهید کرد، مگر اینکه دست از ایراد گرفتن‌های موشکافانه از یکدیگر بردارید.
منفی‌بافی یعنی حرف، لحن، حالت چهره، نوع حرکت چشم‌ها و یا هر رفتاری که به نظر همسرتان منفی می‌آید.
بعضی اوقات، حتی بعضی «شوخی»‌ها هم می‌توانند یک گفته‌ی منفی تلقی شوند؛ چون می‌توانند موجب ناراحتی و دلخور شدن شریک زندگی شوند.
به طور کلی، منفی‌بافی چیزی است که موجب می‌شود همسرتان در ارتباط با شما احساس عدم امنیت کند. بی‌شک، در شرایط احساس ناامنی، یک رابطه هرگز رشد نخواهد کرد.
✔✔ منفی‌بافی شامل سه جزء اساسی است:
1) تفکر انتقادی
2) فضای رقابتی
3) انتقاد سازنده
تفکر انتقادی؛ همان چیزی است که چشمان ما را مثل یک عقاب به ایرادات، نواقص و مشکلات باز می‌کند و در نتیجه با یادآوری مداوم اشتباهات، در جهت حل آن‌ها کمک کند.
به عنوان مثال، جامعه سعی می‌کند اعضای خود را به دلیل داشتن تفکر انتقادی «تشویق» کند و استادانِ دانشگاه عاشق دانشجویانی هستند که مقالات انتقادی می‌نویسند.
در واقع، داشتن تفکر انتقادی، در محیط کار یا درس، ویژگی مثبت و قابل تحسینی است؛ زیرا با فراهم کردن شرایط تحول و رشد، در مقابل رکود و یکنواختی مانع ایجاد می‌کند.
اما با این حال، تفکر انتقادی در رابطه‌ی زناشویی «هیچ» جایگاهی ندارد. اساساً، افراد زمانی نسبت به همسرشان دید انتقادی پیدا می‌کنند که ببینند همسرشان به روش‌هایی که آن‌ها فکر می‌کنند درست است، عمل نمی‌کند و یا واکنش نشان نمی‌دهد.
آشکار است که در فضای یک زندگی مشترک، تفکر انتقادی می‌تواند همسر را به طور کامل تخریب کند.
فضای رقابتی؛ این فضا دقیقاً زمانی به وجود می‌آید که هریک از زوجین بخواهند حرف خودشان را به کرسی بنشانند و بر این اعتقاد باشند که حق با آن‌هاست و این دیگری است که اشتباه می‌کند. در چنین شرایطی، زوجین، هر کاری را برای اثبات خودشان و عقیده‌شان انجام می‌دهند.
باید دانست که رقابت جایگاه خودش را دارد و رابطه‌ی زناشویی، اصلاً محلی برای رقابت نیست.
انتقاد سازنده؛ گرچه در دیگر موقعیت‌های زندگی، بسیار مفید و ثمربخش است، اما در رابطه‌ی زناشویی چندان کاربرد ندارد.
در مثال ابتدایی متن، می‌بینیم که همه‌ی سه جزء منفی‌بافی برای آن خانم بیست‌و‌سه ساله اتفاق افتاده است.
در جلسات مشاوره‌ای که با همسر آن خانم تشکیل شد، زمانی‌ که حرف به ایراد گرفتن‌های جزئی و پی در پی او از همسرش رسید، پاسخ مرد این بود: «همسر من، به کمک‌ها و بینش‌های دقیق من نیاز دارد. من از او شکایت نمی‌کنم و قصدم، فقط رشد و بهتر شدن اوست».
مردی که تقریباً هر روز، معجونی از ایرادات را برای همسر بیچاره‌اش تهیه می‌کرد و با زبانی تلخ‌تر از زهر به خوردش می‌داد، به خیال خودش، در حال کمک‌رسانی بوده است. گمان می‌کرده که نردبان ترقی زن شده است؛ غافل از آنکه ریزبینی‌ها‌ی آزاردهنده‌اش تیشه به ریشه‌ی زندگی‌شان می‌زند. نادیده گرفتن نقاط مثبت و تشویق و تأیید نکردن خوبی‌های شریک زندگی، می‌تواند باعث نابودی اعتماد به نفس او شود و فضای امن رابطه‌ را به کل نابود کند.
افراد بسیاری، از جمله خواهر، برادر، مادر، پدر، فرزندان و دوستان هستند که آماده و مشتاق‌اند که به همسر شما «انتقاد سازنده» ارائه دهند؛ اما لازم نیست شما هم یکی از آنها باشید. همسر شما به یک حامی و طرفدار نیاز دارد، و اینجاست که شما باید وارد میدان شوید.
منبع خبر:
شفقنازندگی