بزرگنمايي:

آریا بانو - آخرین خبر / شهره پیرانی همسر شهید رضایی نژاد با انتشار این عکس نوشت:
حکایت چند عکس!
داریوش تازه یک هفته بود که شهید شده بود، آشفتگی من نزدیک به جنون بود! خودم به کنار آرمیتا و بی تابی هایش شده بود درد بی درمان. عادت کرده بودم اگر چیزی از دست میرفت جایگزین ش کنم. اصلا داریوش بدتر از پدر و مادرم من را بد بار آورده بود. حرف حرف من بود. من دختر لوس گذشته با بزرگترین چالشی که هر انسانی میتواند با ان مواجه شود رو در رو شده بودم؛ اتفاقی افتاده بود که بازگشتی برایش متصور نبود! جلوی چشم خودم و دخترک هم پیش آمده بود. میخواستم توهم بزنم ولی نمی شد. کم کم به خودم گفتم راه که بدون بازگشت است پس چطور درستش کنم؟ دکتر یزدانی و دکتر آقا موسی تهرانی دو روان شناسی بودند که ما با ان ها در ارتباط بودیم. من آشفته، من پریشان وقت و بی وقت برای کوچکترین مساله با ان ها تماس میگرفتم مخصوصا اگر کوچکترین مساله ای در مورد آرمیتا پیش می آمد یا من تصور میکردم پیش آمده. یادم هست اولین برخوردم با دو روان شناس تنها چیزی که سبب شد اعتماد کنم این بود که یکی از این دو بزرگوار گفتند فرزند شهید هستند. حس میکردم پس او هم درد آرمیتا ست، خودش رنج آرمیتا را کشیده و مادرش رنجی شبیه رنج من. بعد از آن اگر میخواستم آرمیتا را وادار کنم با کسی حرف بزند دنبال نقاط مشترک بودم. دکتر آقا موسی تهرانی گفته بود بهتر است آرمیتا با کسی در موقعیت خودش ارتباط داشته باشد. در غربت آن روزهای ما که بعدها به برخی دلایل ان پی بردم فرزند شهید که بماند پیدا کردن فرزند متوفی هم کار سختی بود. اما من تصمیم گرفته بودم اینبار هم به زندگی عادی باز گردم. بی شک یک راهش ارتباط گرفتن با خانواده شهدا بود هر چند هم سن و سال من و آرمیتا نبودند ولی میتوانستند درد ما را درک کنند.
زهرا طباخی را پیش از آنکه بدانم فعال توییتری است به عنوان فرزند شهید در هیات دانشگاه شریف به واسطه مائده بنابی شناختم. مائده گفته بود همسرشان هم فرزند شهید هستند. گاهی در میهمانی های دوستانه با هم صحبت میکنیم از همه چیز از جمله سیاست و شهادت و ... . من از هم کلامی با او لذت میبرم شاید او هم!
خانم حیاتی عزیز را هم به مانند خانم طباخی در هیات شریف شناختم. تازه تنها دوستان م نیستند که در این هیات شناخته ام!
من مفهوم باند و تیم را میفهمم. اندازه خودم هم چه به واسطه رشته تحصیلی ام چه به واسطه سابقه فعالیت سیاسی ام در دانشگاه و چه به واسطه تجربه عینی ام از سیاست در هشت سال و نیم گذشته، از سیاست سر در می آورم. آدمها و عملکرد سیاسی شان را تجزیه و تحلیل میکنم و اتفاقا حرف هم برای گفتن زیاد دارم ولی به واسطه همسر شهید بودنم ترجیح میدهم