بزرگنمايي:

آریا بانو - 25 نوامبر سال 1960 پاتریا، مینروا و ماریاترزا میرابل سه خواهر و فعال سیاسی توسط حکومت رافائل تروخیو در جمهوری دومینیکن بازداشت و شکنجه شدند و به قتل رسیدند. از آن زمان، روز 25 نوامبر روز منع خشونت علیه زنان نام‌گذاری شد.

در جهانی که پس از پشت سر گذاشتن جنگ‌های بسیار، در قرن 21 همچنان درگیر خونریزی و قتل و تجاوز برای رسیدن به قدرت، نفی حقوق انسانی و کنترل اقشار مختلف است، سخن از تلاش برای منع خشونت شاید چندان تأثیرگذار به نظر نرسد. اما حتی در چنین شرایطی زنان، که همواره با وجود کثرت در عدد به مثابه اقلیتی تحت ستم جوامع مردسالار بیشترین آسیب و خشونت را در قرون گذشته متحمل شده‌اند، از هر فرصتی برای مقابله با خشونت و تلاش برای منع و محو آن استفاده می‌کنند. 25 نوامبر یکی از این فرصت‌هاست.
25 نوامبر سال 1960 پاتریا، مینروا و ماریاترزا میرابل سه خواهر و فعال سیاسی توسط حکومت رافائل تروخیو در جمهوری دومینیکن بازداشت و شکنجه شدند و سپس به قتل رسیدند. از آن زمان جامعه جهانی با گرامیداشت ازخودگذشتگی آنان، به عنوان سمبولی برای مقابله با خشونت علیه زنان روز 25 نوامبر را روز منع خشونت علیه زنان نام‌گذاری کرد.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ 17 اکتبر 1999 نام‌گذاری این روز را به عنوان روزی جهانی تصویب کرد.
کمپین جهانی منع خشونت علیه زنان هر سال از 25 نوامبر روز جهانی منع خشونت علیه زنان تا 10 دسامبر روز حقوق بشر ادامه دارد. این کمپین از سال 1991 توسط موسسه women"s global leadership آغاز به کار کرد و تا به امروز در کشورهای مختلف به واسطه افراد و گروه‌های مختلف تداوم یافته است.
تلاش این کمپین جهانی بر مقابله و پایان دادن به خشونت علیه زنان و دختران در کشورهای مختلف است.
در مقوله خشونت علیه زنان، در طول دهه‌ها و سده‌ها نام‌ها، زمان و شرایط متغیر بوده، اما خشونت، تجاوز و آزار جنسی علیه زنان و دختران در زمان جنگ و صلح همواره به صورت پایدار وجود داشته است.
تجاوز جنسی به عنوان یکی از گسترده‌ترین انواع خشونت علیه زنان در بستری از مردسالاری، قدرت و میل به کنترل همچنان در تمام جهان اتفاق می‌افتد و جامعه‌ای را بنا می‌نهد که در آن آزار جنسی و خشونت به امری طبیعی تبدیل می‌شود.
هرچند دسترسی به آمار دقیق تجاوز و آزار جنسی در کشورهای مختلف با شرایط جغرافیایی و فرهنگی متفاوت به دلیل حمایت قانون از متجاوز، فشار جامعه بر قربانی و تلاش برای ساکت نگه داشتن او امکان‌پذیر نیست، اما طی سال‌های اخیر صدای قربانیان تجاوز و فعالان به وسیله کمپین‌هایی همچون Me too, Balancetorpoc, Notonemore, Nionamenous و کمپین‌های مشابه به گوش همگان رسیده و آزار جنسی و تبعات آن را بیش از همیشه در معرض توجه عموم قرار داده و همچنین ثابت کرده است که تلاش برای ساکت کردن قربانیان خشونت و آزار جنسی دیگر ممکن نیست.