بزرگنمايي:

آریا بانو - بیتوته / عضی از خانم های باردار در دوران بارداری خود طیف وسیعی از احساسات از شادمانی و خوش‌حالی گرفته تا ناراحتی و غم و اندوه را تجربه می کنند، بنابراین حتی کوچک ترین مسایل هم میتواند در پیدایش این احساسات تأثیرگذار باشد.
در ادامه به عواملی که سبب میشوند مادر در دوران بارداری به گریه کردن بیفتد، می پردازیم:
خستگی
بزرگ شدن اندازه شکم، تغییرات هورمونی و حالت تهوع در بارداری باعث می شود مادر خواب راحتی نداشته باشد و به همین خاطر مادر اغلب اوقات حس خستگی می کند. فشار خستگی و خواب نامطلوب سبب می شود مادر در طی روز حس بد پیدا کند و نومیدی به سراغش بیاید و بی سبب شروع به گریه کند.
تغییرات هورمونی
تغییرات هورمونی در بدن مادر در طی هفته های ششم تا دهم و نیز هفته های پایان بارداری شدید هستند و به تکمیل فرآیند بارداری کمک می کنند. این تغییرات میتواند مغز مادر و در نتیجه حالات روحی وی را تحت‌تأثیر قرار دهد و سبب گریه کردن های مکرر در طی این دوران شود.
حس عدم اعتماد به نفس و ترس
یکی از علل گریه کردن در طی دوران بارداری فکر کردن به زمان بعد زایمان و مشقت های پرورش فرزند می باشد. یکی از مهم ترین نگرانی هایی که اغلب مادران با آن روبرو میشوند سلامت جنین و احتمال سقط آن است. از سوی دیگر تغییرات ظاهری مثل افزایش وزن، تورم دست و پاها باعث می شود مادر اعتماد به نفسش را از دست بدهد و حس ناراحتی کند.
حتی امکان دارد فکر کند به سبب ظاهر نامطلوب همسرش دیگر به وی علاقه ای ندارد. هر چند این تغییرات ظاهری طبیعی است و اتفاقا بیانگر این است که جنین در سلامت است و دارای رشد مطلوب است. ولی این موارد هم از عواملی هستند که میتواند روحیه مادر را تحت‌تأثیر قرار دهد و منجر به گریه کردن وی در طی این دوران گردد.
اختلاف با همسر
اضافه شدن فرزند به خانواده بعنوان یک عضو جدید یک تغییر بزرگ در زندگی به حساب می آید و تصمیم گیری برای بچه دار شدن و پذیرفتن مسوولیت آن به آسانی صورت نمی گیرد و امکان دارد با بحث و چالش زیادی بین زوجین صورت بگیرد. حتی فراهم کردن وضعیت منزل و وسایل موردنیاز کودک هم میتواند نگران کننده باشد.
این تغییرات و دلواپسی ها همگی میتوانند خلق و خوی مادر را تحت‌تأثیر قرار دهند و باعث فوران احساسات وی شود که در پایان برای خالی کردن خویش راهی جز گریه کردن پیدا نکند.
با توجه به علل گریه کردن در دوران بارداری، می بینید که این اتفاق طبیعی است. ولی گریه کردن به علت اضطراب، ناراحتی، افسردگی و روحیه بد میتواند برای رشد جنین زیان آور باشد.
تاثیرات گریه بر جنین:
رشد کمتر مغز کودک
افسردگی طول دوران بارداری با تأثیر بر سیستم عصبی جنین روی رشد آن اثر می گذارد. سیستم عصبی احساسات، خلق وخو ، عواطف و پاسخ عصبی را کنترل می کند و گریه کردن مادر با تأثیر منفی احتمال ابتلا به بیماری های روحی را در کودک در حال رشد افزایش می دهد.
تولد زودرس و سقط جنین
زمانی که گریه مادر در دوران بارداری به علت نگرانی و استرس اتفاق بیفتد، جریان خون کم می شود. در واقع جریان خون است که ماده های غذایی ضروری را به جنین منتقل می کند. با گریه کردن مشکلات تنفسی جنین، داشتن وزن کم و در بدترین شرایط تولد زودرس یا سقط اتفاق می افتد.
تأثیر بر شخصیت کودک
زمانی که مادر به علت استرس گریه می کند، سطح هورمون کورتیزول در خون او افزایش پیدا می کند و بر عملکرد جفت اثر می گذارد. این مسأله میتواند برای کودک زیان آور باشد، زیرا یکی از وظایف جفت مراقبت از جنین دربرابر هورمون کورتیزول است. افزایش این هورمون تأثیر منفی دارد و پیدایش مشکلات رفتاری در بچه ها مانند بیش فعالی، اختلال کم توجهی و بیماری های ذهنی دیگر را افزایش می دهد.
رشد آهسته
اگر حالت ناراحتی و همراه با گریه طولانی مدت مادر باردار ادامه پیدا کند، سبب می شود روند رشد کودک کند تر گردد. حتی زمانیکه کودک داخل رحم است هم احساس و حال مادر را درک می کند.
چه زمانی گریه در دوران بارداری مشکلی جدّی به شمار می آید؟
در حالی که تغییر در احساسات و گریه های زیاد قسمتی طبیعی از دوران بارداری به حساب می آیند، گاهی گریه های بی اندازه ، ما را نگران مسایل جدّی تری در سلامت روانی شخص مانند احتمال افسردگی خواهد کرد.
از نظر جسمی فعال باشید:
از پزشک خویش بخواهید که تمرینات ملایمی را برای دوران بارداری تان به شما معرفی کند. شما باید انرژی خویش را تقویت کنید تا سلامت روانی تان هم به خوبی حفظ شود. تلاش کنید به پیاده روی بروید، شنا کنید، کلاس ایروبیک بروید و...
با مادران و یا زنان باردار دیگر حرف بزنید :
حس حمایت از مادران و یا زنان باردار دیگر میتواند استرس و ترس مرتبط با بارداری را در بدن شما کاهش دهد. با این کار میتوانید مشاوره های خویش را هم در میان بگذارید و از نظر عاطفی به هم کمک کنید.
خویش را غرق نکنید:
درست است که اضافه شدن یک عضو جدید به خانواده کار شما را بیش تر خواهد کرد، ولی بهتر است فکر نکنید که تنها خودتان باید تمامی کار ها را انجام دهید. این نوع فشار میتواند منجر به ناامیدی، گناه و گریه های دوران بارداری شود.
ورزش کنید:
احیانا در مورد ی تأثیر ورزش بر بیماری افسردگی چیزهایی شنیده اید. یکی از فواید ورزش این است که بطور طبیعی، سطوح سروتونین( هورمون شادی) را افزایش و سطوح هورمون استرس( کورتیزول) را کاهش می دهد.
استراحت کافی داشته باشید:
کم خوابی تا حد زیادی بر قابلیت ذهن و بدن برای رویارویی با استرس و چالش های روزانه تأثیر می گذارد. یک برنامه ی خواب منظم داشته باشید؛ هر شب در ساعت مشخصی به رخت خواب بروید و صبح ها در یک ساعت خاص از خواب بیدار شوید( تنظیم ساعت خواب).
رژیم غذایی مناسب داشته باشید و مواد مغذی مطلوب استفاده کنید:
مواد غذایی بسیاری با تغییرات خلقی، قابلیت مدیریت اضطراب و وضوح ذهنی مرتبط دانسته شده اند. رژیم های غذایی مملو از کافئین، قند، کربوهیدرات های فرآوری شده، افزودنی های مصنوعی و پروتئین پائین همگی میتوانند به مشکلات روحی و جسمی منجر شوند. بطور آگاهانه تصمیم بگیرید غذاهایی استفاده کنید که به شما کمک می کنند حس بهتری داشته باشید.