بزرگنمايي:

آریا بانو - برترین ها / کمتر از دو ماه پیش، آژانس مسافرتی مشهور انگلیسی «توماس کوک» بیش از 21هزار کارمند خود را در سراسر جهان اخراج کرد، دارایی‌های خود را نقد کرد و تاریخ 178 ساله خود را به پایان رساند. این شرکت در زمان ورشکستگی بیش از 9.5میلیارد پوند در سال درآمد و سود 163میلیون پوندی داشت.
در چند سال گذشته، برچیده شدن شرکت‌های زیادی را دیده ایم، شرکت‌هایی که آنقدر بزرگ بودند که فکرش را هم نمی‌کردیم شکست بخورند. برادران لیمن، شرکت خودروسازی ساب، ژنرال موتوز، کامپک، سیرز و بلاکباستر زمانی رهبران صنعت بودند، اما به جایی رسیدند که ورشکستگی تنها راه حلشان بود.
بیشتر کسب و کار‌ها کمتر از 20 سال دوام می‌آورند. متوسط طول عمر یک شرکت آمریکایی در قرن اخیر، 50 سال کاهش یافته و از 67 سال در دهه 1920 به 15 سال رسیده است. پیش بینی می‌شود متوسط طول عمر شرکت‌ها تا سال 2027 به 12 سال برسد. با این سرعت، تقریبا نیمی از شرکت‌های 500 سهام برتر در بازار بورس سهام آمریکا تا 10 سال آینده از بین می‌روند.
در اروپا و خاور دور بازار بسیار پایدارتر است. در سرتاسر جهان بیش از 5500 شرکت وجود دارد که بیش از 200 سال قدمت دارند. اما توزیع آن‌ها بسیار محدود است. ژاپن بیش از سه هزار شرکت قدیمی‌تر از 200 سال دارد، بعد از آن آلمان با 837 شرکت و هلند با 222 شرکت و فرانسه با 196 شرکت قرار دارند. تنها در ژاپن بیش از 21هزار شرکت بیش از 100 سال قدمت دارند؛ و هشت کسب و کار بیش از هزار سال قدمت دارند!
قدیمی‌ترین شرکت ثبت شده در تاریخ «کونگو گومی» است، یک شرکت ساختمانی متخصص در ساخت و تعمیر معابد بودایی. بنیانگذار آن «شیگمیتسو کونگو» یک نجار ماهر بود که از کره دعوت شد تا اولین معبد بودایی ژاپن را در شیتنوجی بسازد. وقتی کونگو در سال 578 میلادی به ژاپن رسید، با فرصتی باورنکردنی روبرو شد. ژاپن به تازگی بودیسم را پذیرفته بود و شاهزاده شوتوکو فعالانه مردم را به آن تشویق می‌کرد. اما ژاپنی‌ها هیچ تجربه‌ای در ساخت معابد بودایی نداشتند، فرصتی که کونگو آن را غنیمت شمرد.
ساخت، نگهداری و تعمیر معابد بودایی که در اثر آتش سوزی و جنگ ویران شده بودند، منبع اصلی درآمد کونگو گومی شد. این شرکت همچنین در ساخت بسیاری از ساختمان‌های مشهور و همچنین قلعه اوزاکا (سال 1583) شرکت کرد. کونگو گومی در تاریخ طولانی خود تحولات سیاسی-اجتماعی زیادی را تحمل کرد که وجودش را تهدید می‌کرد. این شرکت از اصلاحات دوران میجی در دهه 1800 جان سالم به در برد، زمانی که دولت هزاران معبد بودایی را ویران کرد تا بودیسم را در ژاپن ریشه کن کند. در طول جنگ جهانی دوم، هنگامی که منابع برای ساخت معابد و نگهداری ساختمان‌های باستانی قطع شد، کونگو گومی مجبور شد به جای آن تابوت‌های چوبی بسازد. بعد از جنگ، کونگو گومی دوباره بازسازی معابدی را آغاز کرد که در جنگ نابود شده بودند.
در اواخر قرن بیستم و دهه 2000 میلادی بود که این شرکت کاهش بودجه برای نگهداری معابد و همچنین افزایش رقبا را احساس کرد. بعد از گذشت چهارده قرن وجود مستقل، کونگو گومی در سال 2006 اجازه خرید خود را به شرکت ساختمانی تاکاماتسو داد. این شرکت هنوز وجود دارد، اما به عنوان شرکت تابع تاکاماتسو.
قدمت کونگو گومی قابل توجه است و ارزش مطالعه را دارد. در دوران میجی، رئیس سی و دوم این شرکت راهنمای «دانش خانودگی تجارت» را از خود به جا گذاشت که شامل 16 قاعده و دستورالعمل برای راهنمایی و حفظ فعالیت خانواده در آینده بود.
کونگو گومی علاوه بر کیفیت بالای کار، روی ایجاد رابطه قوی با مشتریان تاکید دارد که در «دانش خانوادگی تجارت» هم به آن‌ها اشاره شده است، از جمله: «به آنچه مشتری می‌گوید، گوش دهید»، «با مشتری با احترام رفتار کنید.» و «ارزان‌ترین و صادقانه‌ترین قیمت را ارائه دهید.» همچنین درباره روابط به طور کلی هم بحث می‌کند، مثلا: «هرگز با دیگران دعوا نکنید»، «کسی را شرمنده نکنید یا از خودتان تعریف نکنید» و «با احترام ارتباط برقرار کنید.»
شرکت‌های زیادی شکست می‌خورند، چون سود برایشان مهم‌تر از چیز‌های دیگر است. بسیاری از شرکت‌های ژاپنی مدت زیادی عمر کرده اند، چون کوچک بودند و بیشتر توسط اعضای خانواده اداره می‌شدند و اینکه روی اعتقاد اصلی تمرکز کرده بودند که صرفا کسب سود نبوده است.
موفقیت کونگو گومی در رهبری آن هم نهفته است که انعطاف پذیری عجیبی از خود نشان داده است. برخلاف بسیاری از کسب و کار‌های خانوادگی که ریاست آن به طور خودکار به پسر ارشد می‌رسد، جانشینان کونگو گومی بر اساس شایستگی انتخاب می‌شدند نه وراثت.
اگر تشخیص می‌دادند که پسر بزرگتر نمی‌تواند شرکت را اداره کند، آن را به برادر کوچکترش می‌سپردند. اگر هیچ وارث مذکر لایقی وجود نداشت، داماد خانواده انتخاب می‌شد. مثلا رئیس سی و نهم این شرکت، یکی از داماد‌های این خانواده بود. وقتی رئیس سی و هفتم آن، «هاروچی کونگو» به خاطر ناتوانی در تامین خانواده در دوران رکود خودکشی کرد، بیوه او «یوشی» قدم پیش گذاشت تا اولین زنی باشد که ریاست کونگو گومی را به عهده می‌گیرد.
کونگو گومی یک شرکت بزرگ نیست. قبل از انحلال آن در سال 2005 درآمد 70 میلیون دلار درآمد و 100 کارمند داشت. در واقع، بیشتر شرکت‌های موفق با تاریخ صدساله یا بیشتر، کمتر از 300 نفر استخدام می‌کنند.
پروفسور ریچارد فاستر معتقد است که برای منافع بیشتر اقتصاد، شرکت‌ها باید هنگامی که دوره خود را طی کردند، بمیرند. «اگر اقتصاد تغییر نگند، بهره وری از بین می‌رود.»