بزرگنمايي:

آریا بانو - کجارو / ایتالیا یکی از کشورهای دیدنی و پربازدید دنیا است که جاذبه‌های گردشگری متنوعی دارد. سفر به ایتالیا مجموعه‌ای از تجربه‌های ناب است که تکرار نخواهد شد.
ایتالیا کشوری دیدنی و متنوع است. جاذبه‌های تفریحی و گردشگری بی‌شماری دارد. هر منطقه از آن دارای فرهنگی خاص است که می‌توانید آن را در غذاها، سبک زندگی اهالی و جاذبه‌های آن ببینید.
تجربه‌ سفر به ایتالیا را از زبان نویسنده سایت adventurouskate بخوانید.
کشورهای بسیار کمی در دنیا هستند که من آن‌ها را بهتر از ایتالیا بشناسم. من هر چند بار که توانسته‌ام به ایتالیا سفر کرده‌ام. این کشور برای همیشه یکی از پنج کشور محبوب من خواهد ماند؛ البته اگر محبوب‌ترین نباشد.
بسیار راحت است که همه جای ایتالیا را یکسان فرض کنید و بگویید که ایتالیا چیزی نیست جز مردمی که با حرکات دست حرف می‌زنند و هر گوشه‌ای جلاتو پیدا می‌شود.
در طی سال‌ها من چیزهای زیادی از سفر به ایتالیا یاد گرفته‌ام؛ مثلا اینکه ایتالیایی‌ها برای پوشیدن لباس‌های باکیفیت و اکسسوری‌های شیک هزینه می‌کنند. اینکه نشانه جلاتوی خوب این است که رنگ غیرروشن داشته باشد و در ظرف‌های فلزی نگهداری شود. اینکه در کلیساها باید شانه‌ها و زانوی خود را بپوشانید. اینکه کلمه permesso متکبرانه‌ترین روش برای عذرخواهی است.
ولی هنوز هم در حال یادگیری چیزهای جدید هستم. در ادامه درس‌هایی که از آخرین سفرم به ایتالیا آموختم را خواهید دید.
سیسیل متفاوت‌ترین منطقه در ایتالیا نیست. آلتو آدیجه متفاوت‌ترین است
وقتی برای اولین بار در سال 2015 از سیسیل دیدن کردم، احساس می‌کردم که دنیای متفاوتی است. سیسیل مثل ایتالیایی بود که وارونه شده باشد. جایی که لهجه اهالی آن غیر قابل فهم بود و رانندگی کردن مثل این بود که جانتان را کف دستان‌تان بگیرید.
ولی آلتو آدیجه به معنای واقعی کلمه یک دنیای دیگر است. آلتو آدیجه که با نام تیرول جنوبی هم شناخته می‌شود منطقه‌ای در شمال شرقی ایتالیا است. این منطقه در طی قرن‌ها بارها بین ایتالیا و اتریش دست به دست شده است. امروزه همه شهرهای این منطقه هم اسامی آلمانی و هم اسم‌های ایتالیایی دارند. بولزانو همان بوزن است. برسانون همان بریکسن است. با وجود این، زبان محلی نه آلمانی و نه ایتالیایی است. زبان محلی این منطقه زبان لادین است و امروزه حدود 20 هزار نفر با این زبان با هم صحبت می‌کنند. البته هر دره‌ای در این منطقه، لهجه و گویش خاص خود را دارد.
اگر دور آلتو آدیجه رانندگی کنید فکر می‌کنید که در آلپ سوئیس یا اتریش هستید. آشپزی این منطقه هم منعکس‌کننده همین مطلب است. در این جا موزارلای بوفالو برایتان سرو نمی‌شود ولی می‌توانید غذاهایی لذیذ مثل pressknodel، نان و دامپلینگ پنیر و... را نوش جان کنید که در زمستان‌های کوهستانی این منطقه، شما را گرم نگه می‌دارد.
با رانندگی کردن در اطراف آلتو آدیجه فراموش می‌کنید که در ایتالیا هستید.
بسیاری از کسانی که برای اولین بار به ایتالیا سفر می‌کنند شهرهای رم، فلورانس، ونیز، سنک تر یا سواحل آمالفی را انتخاب می‌کنند. این افراد وقتی به خانه برمی‌گردند با خود می‌گویند ایتالیا بی‌نظیر و عالی می‌شد اگر این همه شلوغ نبود.
بله. ایتالیا بسیار شلوغ بوده است چون شما توریستی‌ترین نقاط آن را انتخاب کرده‌اید. ولی بیشتر قسمت‌های ایتالیا اصلا شبیه این شهرهای شلوغ نیست. در ایتالیا مناطق زیادی وجود دارند که توریستی نیستند و در آنجا دور از شلوغی می‌توانید از بهترین دیدنی‌های ایتالیا لذت ببرید.
سال گذشته وقتی شنیدم که Visit Trentino اسپانسر کنفرانس Traverse شده است بسیار هیجان‌زده شدم. با خودم گفتم چه خوب، یک کنفرانس جایی غیر از آلمان و بریتانیا. در مورد ایتالیا زیاد می‌دانستم ولی در مورد ترنتینو بی‌اطلاع بودم.
همین طور که به سمت این منطقه رانندگی می‌کردیم، کوه‌ها در اطراف ما سر به فلک می‌کشیدند و تاکستان‌ها در پس‌زمینه آن خودنمایی می‌کردند. ما در شهر ترنتو مستقر شدیم. این شهر پر از ساختمان‌های پاستلی رنگ پوشیده از نقاشی بود. بعد از یک رانندگی کوتاه می‌توانید از کوه‌های اطراف بالا بروید. در روورتو می‌توانید از یک موزه هنری دیدن کنید یا اینکه در منطقه ریوا دل گاردا در کنار دریاچه قدم بزنید.
ترنتینو یکی از زیباترین مناطق ایتالیا است که تا به حال دیده‌ام. و تعجب می‌کنم که چرا افراد بیشتری از این منطقه دیدن نمی‌کنند. شما هم هر چه سریع‌تر باید سفر به این منطقه را در برنامه خود قرار دهید.
شهرهای ایتالیا متفاوت‌تر از آن چیزی هستند که فکر می‌کنید
شاید فکر کنید که همه شهرهای ایتالیا مثل هم هستند با مردمی شیک پوش با لباس‌ها و موهایی مرتب و شیک. ولی هر چقدر بیشتر به ایتالیا سفر کنید بیشتر متوجه می‌شوید که در ایتالیا تنوع زیادی وجود دارد.
دو نمونه از شهرهایی که در سفرم از آن‌ها بازدید کردم در نظر بگیرید. میلان و ترنتو. میلان شهری بین‌المللی در ایتالیا است. آن را فقط می‌توانید با رم مقایسه کنید. با وجود اینکه من در نیویورک زندگی می‌کنم که شهری مطابق مد روز است ولی در میلان خودم را از مد افتاده با ظاهری نه چندان شیک حس می‌کردم. یک شب به یک مهمانی در منطقه Corso Garibadi رفتم که یک منطقه بسیار شیک و مدرن است. آنجا دیدم که چقدر مهمانان دیگر شیک و عالی لباس پوشیده‌اند. به خصوص آقایان. لباس‌هایی که با دقت دوخته شده بودند و کوتاهی مو بدون ذره‌ای خطا داشتند.
برعکس میلان، شهر ترنتو تضاد جالبی داشت. ترنتو شهری بسیار کوچک‌تر است و بیشتر شبیه به نواحی جنوبی ایتالیا است. اکثر مردم لباس‌های شیک و فاخر نداشتند و سبک لباس پوشیدن آن‌ها نسبت به اهالی میلان، راحت‌تر و معمولی‌تر است. در این شهر بسیاری از افراد موهایشان را به سبک مولت زده بودند. مقایسه کردن ترنتو با میلان مثل مقایسه کردن یکی از شهرهای کوچک جنوبی با نیویورک است.
یک بار یکی از دوستانی که در بولونیا بزرگ شده بود به من گفت وقتی برای اولین بار به میلان نقل مکان کرده است، چینی‌هایی را در این شهر دیده که زبان ایتالیایی را با لهجه میلانی حرف می‌زنند. این نکته که دوستم اشاره کرد نشانه‌ای از دید محدود وی بود و نحوه زندگی در بولونیا را نشان می‌داد که چقدر با یک شهر بزرگ تفاوت دارد. حتی شهری به بزرگی بولونیا نیز تنوع شهر میلان را ندارد.
هنوز هم کمترین اشتیاقی به سنک تر ندارم
منطقه سنگ تر یا پنج خشکی یکی از مهم‌ترین مناطق ایتالیا است که از چشمم افتاده است. به نظر می‌رسد که همه مردم این مجموعه چند شهر ساحلی زیبا را بازدید کرده‌اند. تجربه‌ای که من طی سال‌ها از دست داده‌ام. از زمانی شروع شد که هشت نفر از هم‌اتاقی‌های من برای یک آخرهفته به آنجا رفتند و من اهمیتی ندادم.
منطقه سنک تر به شکل قابل ملاحظه و نگران‌کننده‌ای تحت تاثیر اورتوریسم یا افزایش بی‌رویه تعداد گردشگران قرار گرفته است. دهکده‌های این منطقه با احتیاط و دقت زیادی در حاشیه دریا قرار گرفته‌اند. به دلیل آب و هوای نامساعد در گذشته، آسیب‌های زیادی به این خانه‌ها رسیده است و آخرین چیزی که این خانه‌ها به آن نیاز دارند، افزایش رفت و آمد بیشتر مردم است. بیشتر از انکه توانایی تحمل آن را دارند.
آیا می توانم بدون سفر کردن به سنک تر زنده بمانم؟ مطمئنا.
مطمئنم که روزی به سنک تر می‌روم ولی در حال حاضر با گردش در سایر مناطق ایتالیا راضی‌تر و خوشحال‌ترم. علاوه بر این، شنیده‌ام که در منطقه لیگوریا روستاهایی شبیه سنک تر وجود دارد و هنوز مورد توجه گردشگران قرار نگرفته است. احتمالا از آنجا شروع می‌کنم.
بیش از دو نوع پروشوتو در ایتالیا وجود دارد
پروشوتو یکی از محبوب‌ترین محصولات گوشتی و در واقع نوعی ژامبون در ایتالیا است. احتمالا تا به حال اسم پروشوتوی دی پارما از منطقه پارما و امیلیا رومانیا را شنیده‌اید. نوع مشهور دیگر این ژامبون با نام پروشوتوی دی سن دنیل از منطقه فریولی نام دارد.
ولی آیا می‌دانستید که در هر منطقه از ایتالیا پروشوتوی محلی و خاص آن منطقه وجود دارد؟
وقتی در پیمونت بودم مقداری پروشوتوی پیمونتی خریدم و آن جزو بهترین پروشوتوهایی بود که در کل عمرم خورده بودم. ولی پیدا کردن آن معمولا در مناطق دیگر ایتالیا ممکن نیست. چون معمولا در حجم بسیار کمی تولید می‌شود و امکان صادر کردن این محصولات در مقادیر زیاد حتی برای نواحی اطراف هم ممکن نیست.
توصیه من چیست؟ به نظر من گزینه‌های محلی را امتحان کنید. با این کار نوعی پیوند با فرهنگ بومی پیدا می‌کنید. تولید این محصولات محلی، تاثیرات زیست محیطی کم‌تری دارد و می‌توانید چیزی را کشف کنید که در جای دیگر پیدا نمی‌شود.
سفر لوکس در ایتالیا نسبی است و قیمت مناسبی دارد
سفر لوکس برای شما چه معنایی دارد؟ بیشتر افراد سفر لوکس را اقامت در لوکس‌ترین هتل ممکن تعریف می‌کنند. برای من سفر لوکس کمتر به محل اقامت بستگی دارد و بیشتر وابسته به تجربیاتی است که در سفر دارم. و خوشبختانه فرصت‌های زیادی برای کسب تجربه‌های لوکس با قیمت مناسب در ایتالیا وجود دارد.
یک نمونه از این تجربه‌های من شامی بود که در یک آگریتوریزمو خوردم. آگریتوریزمو مزارعی هستند که می‌توانید در آن‌ها اقامت کنید و غذا بخورید. این نوع از سفر بین ایتالیایی‌ها بسیار رایج است. در اتاق‌هایی اقامت می‌کنید که تنوع زیادی دارند و از ساده تا لوکس می‌توانید اتاق مورد نظرتان را انتخاب کنید و همان جا غذا می‌خورید. غذایی که سرو می‌شود معمولا به طور کامل از محصولات محلی و مستقیما از مزرعه تهیه می‌شود. در نتیجه این نوع از سفر، یک سفر دوستدار محیط زیست است.
برای من خوردن این غذا، خلاصه‌ای از یک سفر لوکس بود. هر بخش از غذا بسیار لذیذ بود و نمی‌توانم تصور کنم که به همراه نوشیدنی فقط 62 دلار قیمت داشت.
در کمل تعجب، دستگاه‌های خودپرداز به سختی پیدا می‌شوند
عجیب است ولی در همه سفرهای قبلی خودم یادم نمی‌آید که برای پیدا کردن خودپرداز به درد سر افتاده باشم ولی در این سفر برای پیدا کردن آن‌ها دچار مشکل شده بودم. ایتالیا مثل فنلاند نیست. فنلاند کشوری است که استفاده از کارت‌های اعتباری را ترجیح می‌دهد و خودپرداز در آنجا به سختی پیدا می‌شود.
من از فلورانس پیشی گرفته‌ام و این خوب است
نیمسال تحصیلی من در فلورانس در سال 2004 یکی از پرمعناترین دوره‌های زندگی من بود. وقتی رسیدیم و برای اولین بار با ماشین راهی شهر شدیم به قدری زیبا بود که اشک من را درآورد. من 4 ماه را برای شناخت این شهر گذراندم. وقتی زمان ترک کردن فلورانس رسیده بود، من و هم‌اتاقی‌هایم بیرون از آپارتمان و در خیابان همدیگر را در آغوش گرفتیم و اشک ریختیم.
در سال 2006 دو بار به فلورانس سفر کردم. یک بار برای سفر ایتالیای گروه موسیقی و یک بار هم برای شرکت در جشن فارغ‌التحصیلی به همراه خواهرم. هر دو بار من از پاتوق‌ها و محل رفت و آمدم دیدن کردم و غرق در خاطرات روزهای گذشته شدم.
ولی این بار همه چیز متفاوت بود. من یک سفر یک روزه از بولونیا داشتم و تعجب کردم که چقدر این شهر تغییر کرده است.
تمام شهر پر از توریست بود، همه ساعات روز. فلورانس همیشه گردشگران زیادی داشته است به خصوص در ماه ژوئن ولی این بار انگار حتی یک نفر از اهالی شهر هم در خیابان‌ها نبود. فقط دسته‌ دسته گردشگرانی از همه جای دنیا که با تندیس داوود در میدان سینیورا عکس می‌انداختند در خیابان‌ها دیده می‌شدند. مغازه روبرتو کاوالی که من همیشه در مقابل آن توقف می‌کردم و لباس‌های زیبای آن را تحسین می‌کردم با یک فروشگاه برند آرمانی جایگزین شده بود.
تنها چیز آشنایی که دیدم و خنده را بر لبم آورد بارهای افتضاح ایرلندی بود که پاتوق من و دوستانم بود یا کلیسای جامع که در مقابل دومو قرار داشت.
من به آپارتمان قدیمی که در آن ساکن بودم سر زدم. اکنون به یک مسافرخانه «تختخواب و صبحانه »تبدیل شده است.
شکی ندارم که در 15 سال گذشته، گردشگری در فلورانس بسیار افزایش پیدا کرده است ولی از همه مهم‌تر این است که من هم از زمان بیست سالگی، بسیار تغییر کرده‌ام. سفر به بیش از 75 کشور دنیا، راه‌اندازی کسب و کار خودم و شروع کردن سبک جدیدی از زندگی که پانزده سال پیش ممکن نبود من را تغییر داده است. فلورانس در سن 20 سالگی برای من جای مناسبی بود ولی برای 35 سالگی، مناسب من نیست.
با این وجود اوقات خوشی در فلورانس داشتم. با یک عکاس محلی به نام الکساندرا ژیتاریوک قرار عکاسی گذاشتم در منطقه‌ای به نام سانتو اسپریتو که در کنار رودخانه قرار دارد. جایی که قبلا در زمان تحصیلم به آنجا نرفته بودم. با این وجود هنوز احساس می‌کردم که یکی از مردم این شهرم. ژست گرفتم برای عکاسی در این شهر، 15 سال بعد از نیم‌سال تحصیلی که در فلورانس گذراندم، احساس خوبی داشت.
نمی‌دانم که دوباره به فلورانس برمی‌گردم یا نه. اگر دلیل خوبی برای این کار پیدا کنم حتما دوباره به فلورانس می‌روم ولی در حالت عادی دوباره به فلورانس برنمی‌گردم. این شهر در دوره خودش، مقصد خوبی برای من بود.
بولونیا هنوز هم محبوب‌ترین شهر من در ایتالیا است
زمانی که برای اولین بار در سال 2011 به بولونیا سفر کردم، بی‌نهایت عاشق این شهر شدم. بولونیا شهری بود که زیبایی فلورانس را داشت ولی واقعی‌تر و غیرتوریستی‌تر. بهترین سنت‌های غذایی ایتالیا را می‌توانید در بولونیا تجربه کنید. می‌توانید با اهالی خو بگیرید، بازارهای مواد غذایی را بگردید و برای خوردن نوشیدنی در خیابان‌ها پرسه بزنید.
بولونیا اولین مقصد من در ایتالیا در آخرین سفرم بود و به محض اینکه قدم در این شهر گذاشتم بسیار خوشحال و هیجان‌زده شدم. شهر بولونیا شهری گرم است و این گرما از دیواره‌های قرمز، آجری و زردرنگ آن منعکس می‌شود. شادی از هر آجر این شهر جاری است. بله. بدون تردید بولونیا هنوز مکان محبوب من در ایتالیا است.
در این سفر من برای بازدید از میلان و تورینو برنامه‌ریزی کرده بودم و نمی‌دانستم که آیا این شهرها می‌توانند قلب من را تسخیر کنند به نحوی که دلم بخواهد برای همیشه آنجا زندگی کنم. همه‌ی آن‌ها روی کاغذ انتخاب‌های خوبی برای من بودند. میلان بیشتر از تورینو توجهم را جلب کرد. ولی هیچ شهری به اندازه بولونیا من را خوشحال نمی‌کند.
پیمونت شاید منطقه غذایی محبوب جدیدم باشد
من مبلغ خوبی برای معرفی همه غذاهای منطقه امیلیا رومانیا هستم و مرتب به همه اعلام می‌کنم که این منطقه بهترین مقصد غذایی در کل دنیا است. سرکه بالزامیک سنتی، پروشوتو، راگوی تاگلیاتل از غذاهای بومی این منطقه است.
من عاشق غذاهای سنتی ایتالیایی هستم فرقی نمی‌کند که متعلق به کدام منطقه باشد. ولی این بار به پیمونت سفر کردم و متوجه شدم که اهالی این منطقه سنت‌های غذایی بسیار غنی و متنوعی دارند که با کمی تغییر، امروزه هنوز وجود دارد. غذاهای این منطقه کیفیت بهتری داشتند و خلاقانه‌تر بودند. در مقابل، غذاهای منطقه امیلیا رومانیا سنتی‌تر و ابتدایی‌تر است. بله. باورم نمی‌شود که چنین جمله‌ای را نوشته باشم. امیلیا رومانیا مرا ببخش.
آشپزی در منطقه پیمونت تحت تاثیر همسایه نزدیک خود یعنی کشور فرانسه است. من فقط بخش کمی از این منطقه را بازدید کردم ولی یکی از الویت‌های من در سفرهای بعدی به ایتالیا این است که یک سفر جاده‌ای متمرکز بر غذا به این منطقه داشته باشم.
من همیشه به ایتالیا برمی‌گردم و به زودی دوباره به ایتالیا سفر می‌کنم
بعد از سفر به همه کشورهای اروپا در سال 2018، به این نتیجه رسیدم که تمایلی ندارم که به همه کشورهای دنیا سفر کنم. همیشه دوست داشتم دستیابی به اهداف سفرم را ادامه دهم. چند ماه پیش تصمیم گرفتم که هدف جدیدی برای سفرهایم در نظر بگیرم و آن هدف چیزی نیست جز دیدن همه‌ی 20 منطقه‌ی ایتالیا.
در حال حاضر به ده تای آن‌ها سفر کرده‌ام؛ توسکانی، اومبریا، لاتزیو، کامپانیا، لیگوریا، لومباردیا و ونتو. همه آن‌ها در سال 2004 و بعد امیلیا رومانیا در سال 2011، پولیا در سال 2014 و سیسیل در سال 2015.
در سفر سال 2019 با دو منطقه جدید در ایتالیا آشنا شدم. ترنتینو آلتو آدیجه و پیمونت. که تعداد نواحی بازدید شده ایتالیا را به 12 ناحیه از 20 ناحیه رساند. من دوست داشتم که نواحی آلتو آدیجه و ترنتینو را جداگانه بازدید کنم چون کاملا با هم تفاوت دارند ولی از نظر تقسیمات کشوری در یک ناحیه قرار می‌گیرند.
ایتالیا بخشی از زندگی من است. هم‌اکنون و برای همیشه. نمی‌توانم صبر کنم تا ببینم در سفر بعدی چه تجربه‌های جدیدی خواهم داشت.
همیشه می‌توانید بهترین آفرهای تور ایتالیا را در کجارو پیدا کنید. تنوع فروشنده‌ها و پکیج‌های تور عرضه‌شده، به شما این اطمینان را می‌دهد تا بتوانید سفرتان را ارزان‌تر از همه جا برنامه‌ریزی کنید.