بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / فیلم «منطقه پرواز ممنوع» که از روز چهارشنبه هفته گذشته روی پرده سینماها رفته است، ویژگی‌هایی دارد که آن را متمایز از دیگر آثار روی پرده کرده است.
امیر داسارگر کارگردان «منطقه پرواز ممنوع»، در مدرسه سینمایی عمار پرورش یافته و در سال‌های گذشته، فیلم‌های کوتاه و نیمه‌بلند ساخته است. در کارنامه او کارگردانی سه فیلم «هنگامه»، «سر به راه» و «یک روز دیرتر» به چشم می‌خورد که تجربیاتی کم و بیش قابل قبول محسوب می‌شوند؛ اگرچه آوازه‌ای برای او به همراه نداشته‌اند. امیر داسارگر کارگردان و حامد بامروت‌نژاد تهیه‌کننده فیلم، هر دو کار خود را از جشنواره عمار شروع کرده‌اند و به نوعی از جمله رویش‌های انقلاب در عرصه فیلم سازی شمرده می‌شوند.
در انتظار اثر قوی بعدی
با همه آن چه گفته شد، از امیر داسارگر در اولین فیلم بلند سینمایی خود، انتظار بیشتری می‌رفت. «منطقه پرواز ممنوع» ضعف‌های متعددی دارد که آن را از تبدیل شدن به یک اثر خوب، بازمی‌دارد. جلوه‌های ویژه بصری که به شکلی ضعیف اجرا شده و همچنین منطق فیلم نامه که در بخش‌هایی دچار مشکل می‌شود، مهم ترین نقاط ضعف اثر است. در عین حال، «منطقه پرواز ممنوع» اثری کاملاً سینمایی است و علاوه بر نمایش قاب‌های سینمایی، از وجود قهرمان و ضدقهرمان نیز بهره می‌برد؛ نکاتی که جایشان در سینمای ما خالی ا‌ست. داسارگر می‌تواند با ادامه همین مسیر و برطرف کردن نقاط ضعف این فیلم در اثر بعدی، به ساخت فیلمی بهتر امیدوارمان کند.
نوجوانان در سالن سینما
«منطقه پرواز ممنوع» برای مخاطب نوجوان (نه کودک) ساخته شده؛ رده سنی که پیش از این عناوین چندانی نداشته است. این در حالی است که نوجوانان در بسیاری از کشورهای دنیا، مهم‌ترین مخاطبان سینما شمرده می‌شوند و حتی در آمریکای شمالی، قشر اصلی سینمارو را تشکیل می‌دهند، تا جایی که تهیه‌کنندگان، سعی می‌کنند صحنه‌هایی را که رده‌بندی سنی فیلم را از +13 بالاتر می‌برد، از فیلم خود حذف کنند تا فیلم شانس بیشتری برای پرفروش شدن داشته باشد. با این حال در سینمای ایران، برای مخاطبان نوجوان، کمتر فیلمی تولید شده و «منطقه پرواز ممنوع» از این نظر پیشرو است.
و باز هم مشکل تبلیغات...
«منطقه پرواز ممنوع» با همه ویژگی‌های مثبت خود، همچنان از یک ضعف بزرگ رنج می‌برد که ابتلای غالب آثار فیلم سازان حزب‌اللهی ا‌ست؛ تبلیغات. به گمان نگارنده، دلیل مهمی که باعث شده این فیلم با فروش زیر 100 میلیونی در چهار روز، در رتبه‌های پایین جدول فروش قرار بگیرد، تبلیغات ضعیف فیلم است. فیلم علاوه بر آن که ستاره ندارد، از همان اول تکلیف‌اش را با مخاطب روشن کرده و در پوستر و دیگر مواد تبلیغاتی خود، به جای تأکید روی وجه قهرمانانه، ماجراجویانه و نوجوانانه فیلم، روی مسائل استراتژیک مضمونی فیلم تکیه کرده است. نکته‌ای که در فضای سیاست‌زده جامعه و سینمای ایران، می‌تواند دافعه ایجاد کند.
مصطفی قاسمیان