بزرگنمايي:

آریا بانو - اگر اسپانسر پیدا نشود، برنامه‌های کودک روی زمین می‌ماند
٢٩٨
٠
-->
ایلنا / عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با بیان اینکه کودکان الویت زندگی ما نیستند، درباره اهمیت توجه به بحث رده‌بندی سنی فیلم‌ها در تلویزیون توضیحاتی ارائه داد.
حواشی پخش مجموعه‌هایی همچون «بوی باران» در ماه‌های گذشته، سبب شد تا بار دیگر موضوع رده‌بندی سنی فیلم‌ها و سریال‌ها از سوی منتقدان به عنوان مطالبه‌ای جدی مطرح شود. با این وجود اما رسانه ملی هنوز هیچ اقدام عملی انجام نداده و تنها به ذکر اظهارنظرهایی در این رابطه بسنده کرده است.
طیبه سیاوشی (عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی) در پاسخ به اینکه آیا اصولا رده‌بندی سنی برای آثار نمایشی که از تلویزیون پخش می‌شود ضروری است یا خیر، گفت: چند وقت پیش در فضای مجازی به طور اتفاقی دیدم که افرادی در مورد یکی از برنامه‌های عروسکی که دهه 60 پخش می‌شد، نظر می‌دادند و این طور اظهار می‌کردند که این برنامه برایشان کابوس بوده است. البته من آن زمان در سنین نوجوانی بودم و این برنامه خیلی برایم وحشتناک نبود، ولی بچه‌هایی که در آن زمان کودک بودند، خاطرات بدی از آن را تعریف می‌کردند. این در حالی است که اغلب خانواده‌ها متوجه این تاثیرگذاری نبودند.
وی ضمن بیان اینکه مدنظر قرار دادن رده سنی فیلم‌ها و آگاهی دادن نسبت به این قضیه خیلی مهم و موثر است، افزود: به شخصه معتقدم، رده‌بندی سنی برای فیلم‌ها در تلویزیون باید انجام شود. منتها با توجه به اینکه خیلی از پدر و مادرها نسبت به این موضوع آگاهی ندارند، ابتدا باید به آنها آموزش‌هایی داده شود. به طور کلی اگر قرار است این کار انجام شود، این اطلاعات حداقل باید در خود رادیو و تلویزیون و مدارس به پدر مادرها داده شود که در این صورت فکر می‌کنم خیلی موثر است. اکنون ظاهرا در سینما کارهایی را برای این موضوع را شروع کردند، ولی این مسئله در آنجا هم خیلی نظام‌بند نیست. اگر این مسئله به صورت نظام‌بند انجام شود، قطعا در آینده به لحاظ روحی و روانی کودکان سالم‌تری را خواهیم داشت.
با توجه به فراگیر بودن و دسترسی آسان همه رده‌های سنی به تلویزیون، سیاوشی درباره موانعی که بر سر راه عملی کردن رده‌بندی سنی فیلم‌ها در رسانه ملی مطرح است، یادآور شد: این بحث پدر و مادران بوده و به هر حال خود بچه‌ها هم در جریان موضوع قرار می‌گیرند. در شرایط فعلی بچه‌های کوچکتر بیشتر راغب به دیدن شبکه پویا هستند و معمولا به سراغ آن شبکه می‌روند. از سوی دیگر می‌توان به بچه‌ها آموزش داد تا آنها هم به این سمت و سو بروند که چیزی که مطلوبشان هست را دریافت کنند. قاعدتا کنجکاوی‌های این چنینی، بخشی از کودکی بچه‌هاست که اجتناب ناپذیر هم هست. اما با آموزش می‌توان این موارد را جز استثناعات کرد. قاعدتا صداوسیما هم در این راه باید اقداماتی را در دستور کار خود قرار دهد.
وی ادامه داد: این کاری است که اغلب کشورهای دنیا نیز در سیستم آموزشی خودشان گنجانده و در آن موفق هم بوده‌اند. بر همین اساس این کار را باید انجام داد. البته قطعا این موضوع در یکسال جواب نمی‌دهد ولی در درازمدت جوابگو خواهد بود.
این نماینده مجلس درباره چگونگی برخورد با پخش سریال‌هایی که به گفته برخی در چند ماه اخیر سبب ترویج خشونت از تلویزیون شده‌اند، توضیح داد: باید روی این سریال‌ها رده‌بندی سنی در نظر گرفته شود. از سوی دیگر ساعت پخش اغلب برنامه‌هایی از این دست از 9 شب به بعد باید باشد که طبعا در آن ساعات بچه‌ها باید خواب باشند. هیچ اصراری نیست که ما بگوییم بچه‌ها هم باید پا به پای پدر و مادرشان سریال‌ها را ببینند. در نهایت اگر بچه‌ها هم در کنار پدر و مادر بودند، خانواده از تماشای این سریال‌ها صرف نظر کند.
سیاوشی در پاسخ به این پرسش که آیا تلویزیون در بحث نظارت روی سریال‌ها و فیلم‌ها نباید اقداماتی انجام دهد، اظهار داشت: این دوستان برای جذاب کردن مجموعه‌های نمایشی اقدام به این کارها می‌کنند. به طور کلی در تلویزیون ما قسمت خیانت افراد به یکدیگر خیلی کم است اما برای جذاب کردن سریال‌ها دائم مسائل معتادین و خشونت را بُلد می‌کنند. من خودم خیلی اهل سریال دیدن نیستم.
وی ضمن بیان اینکه به طور کلی خیلی راحت می‌توان برای این موضوع راهکار پیدا کرد، ادامه داد: متاسفانه در جامعه ما، کودکان نه در برنامه‌هایمان و نه در زندگی الویت ندارند، در صورتی که اگر ما اصل را کودکان بگذاریم، می‌توان اتفاقات به مراتب بهتری را شاهد بود. اکنون چند سال است که تهران به عنوان شهر دوستدار کودک معرفی شده ولی کدام فاکتور آن را شما می‌بینید که بر اساس آن بتوان گفت دوستدار کودک است که حال انتظار داشته باشید تلویزیون چنین الویتی را در نظر بگیرد؟
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در ادامه یادآور شد: به شخصه پیگیر این موضوع بودم که تلویزیون یک‌سری تیزرهایی را برای بچه‌ها پخش کند که باعث شود آنها نسبت به حق و حقوقشان آگاهی پیدا کنند ولی آنها می‌گفتند که ما سرمایه‌ای که به وسیله آن بتوانیم این کار را انجام دهیم را نداریم. بعد از این موضوع یکسری از ان‌جی‌او ها آمدند و گفتند که ما این کار را کرده‌ایم، دوستان گفتند حال حق پخش آن را بدهید تا ما آنها را پخش کنیم.
وی در ادامه گفت: چندی پیش مصاحبه‌ای از خانم گیتی خامنه خواندم که در آن گفته بود ما باید برای ساخت برنامه‌های کودک اسپانسر پیدا کنیم. یعنی اگر اسپانسر پیدا نشود، برنامه کودک روی زمین می‌ماند. در حالی که اگر دنبال سرمایه برای نظام و فکر آینده این کشور هستند باید روی بچه‌ها سرمایه‌گذاری کنند. این کار هم با شعار جواب نمی‌دهد. شعار 10 تا 15 سال ولی بعد از آن دیگر وازدگی است.
سیاوشی در پایان خاطرنشان کرد: شما اگر می‌خواهید بچه‌ها را طوری تربیت کنید که بتوانند در این مملکت زندگی کنند و آن را پیش ببرند و خودشان به عنوان یک عنصر فعال در جامعه، یک زندگی معمولی سالم داشته باشند، حداقل باید در صداوسیما به آنها فکر کنید ولی چون فکر نمی‌شود، همه به فضای مجازی با انواع آسیب‌هایش پناه می‌برند.