بزرگنمايي:

آریا بانو - در چنین روزی؛ تولد «فردریک نیچه» فیلسوف معروف آلمانی
٠
٠
راسخون / فردریک ویلْهِلْمْ نیچه، فیلسوف و نظریه‏پرداز آلمانی در 16 اکتبر 1844م در لایْپْزیک آلمان به دنیا آمد. وی از 4 سالگی خواندن و نوشتن را فرا گرفت و پس از طی دروس متوسطه، در دانشگاه بُن ولایپزیگ تحصیل کرد. نیچه مردی فوق‏العاده حساس بود و تا حدی فراوان، خودستایى می‏کرد. و به عنوان نمونه می‏گفت: زمانی که در مورد افلاطون، پاسکال و گوته صحبت می‏کنم، حس می‏کنم خونشان در رگ‏های من جریان دارد. خودش آدمی ضعیف و ناتوان بود، از این‏رو، قدرت وحشیانه را به صورت دینی درآورد. تمام عمرش از سر درد و چشم درد رنج می‏بُرد، از این‏رو دنیا را در روشنی تحریف کننده جسم و روحی ناتوان می‏دید.
شاعر بزرگی بود که کارش به دیوانگی کشیده بود و با خدا سرِ جنگ داشت که چرا انسان را ضعیف و ناتوان آفریده است. نیچه همه ادیان جهان را نفی و رد کرد و اصول اخلاقیِ دنیای قدیم را با آوردن اندیشه ابَرمرد، محکوم ساخت. ابرمرد در تفکرات نیچه، غایت وجود عنوان شده و ترتیب زندگانی و اصول اخلاقی را در مسیری عنوان می‏کرد که مرد برتر، ظهور کند. وی بر این عقیده بود که تقدس و شفقت با روحِ مهاجمِ مرد برتر ناسازگار است و می‏گفت برای ایجاد یک مرد برتر باید میلیون‏ها نفر از مردم پوشالی و ناتوان را نابود کرد. این مردِ برتر، همان بود که نیچه خود می‏خواست آن‏چنان باشد، زیرا خودِ نیچه یکی از آن آدم‏های پوشالی و ناتوان بود.
ابرمرد در فلسفه نیچه، زاده اراده انسان و بالاتر از همه ارزش‏ها و خوب و بدهاست و هیچ‏گونه محدودیت اخلاقی ندارد. تنها اصول اخلاقی او، میل به قدرت است. نیچه با تبیین نگاه انسان به میمون به عنوان چهره‏ای مسخره و نگران کننده، معتقد بود انسان نیز از دیدگاه اَبَرانسان، این چنین است. یکی دیگر از مفاهیمی که در فلسفه نیچه، مورد توجه قرار گرفته است، میل به قدرت می‏باشد. انگیزه محوری بشر از دیدگاه نیچه میل به قدرت بوده و معتقد است که انیگزه‏های بنیادینی که تمامی رفتارهای ما را باعث می‏شود، همگی از این منبع تغذیه می‏شوند. نیچه در کلامی عمیق ولی وحشتناک می‏گوید: اگرچه طی قرون متمادی میل به قدرت صورت‏های مختلف یافته اما سرچشمه آن هنوز آتش‏فشان است. به نظر نیچه آنچه را روزی برای خدا انجام می‏دادیم امروز برای مادیات و پول انجام می‏دهیم و این همان چیزی است که بالاترین حس قدرت را در ما به وجود می‏آورد. او با خدا و مذهب دشمن بود و نسبت به مسیح(ع) ابراز تنفر می‏کرد. او مفاهیم ابدی و آن سوی جهان را ساخته و پرداخته مغز بشر و مفاهیمی پوچ و واهی می‏دانست و علاوه بر پشت پا زدن به ارزش‏های اخلاقی معمول، دو نوع اخلاق زیر دستان و زِبَرْ دستان را به تصویر می‏کشید.
نیچه، هوش و عقل و شعور را اصل و بنیاد نمی‏دانست؛ آن‏چه در نظر او اصیل است، اراده و غریزه است و هوش و عقل، خادم اراده هستند و هوش و شعور و عقل برای خدمت به حیات و زندگی انسان است. او معتقد بود که اخلاق معنا ندارد و هر کس نوعی اخلاقیات را برای نجات و پیروزی خود در این دنیا در پیش می‏گیرد. در هر حال، همه، خود را می‏پرستند و این یک قانون طبیعی است. بنابراین بشر باید پرستش خویش را به اوج خود رساند. نیچه دارای آثار مهم و متعددی می‏باشد که افکار و حکم، مسافر و سایه‏اش، مردم این بود و اراده معطوف به قدرت، از آن جمله است.
وی هم‏چنین در کتاب چنین گفت زرتشت، اغراض و عقاید خود را به صورت افسانه‏ای آورده که قهرمانش زرتشت می‏باشد. نیچه می‏گفت، زرتشت نخستین کسی بود که اخلاق را آفرید و هم خود اوست که باید از این کار استغفار کند. نیچه در افکار فلاسفه و صاحب نظران قرن بیستم تاثیر و نفوذ فراوانی نهاد و میکروب مرگبار فلسفه وی، به بسیاری از به اصطلاح ابرمردهای کذایی قرن بیستم سرایت کرد به طوری که بسیاری از دیکتاتورهای این قرن، از پیروان افکار نیچه‏اند. ده سالِ آخرِ عمر نیچه به جنون و عدم تعادل روحی سپری شد تا این‏که در 24 اوت سال 1900 میلادی در 56 سالگی درگذشت.