بزرگنمايي:

آریا بانو - کودکان قربانیان اسیدپاشی را دریابیم
٢٣٦
٠
ایرنا / کودکان قربانیان اسیدپاشی مظلوم تر از سایر قربانیان هستند بر این اساس چنانچه در مواقع ضروری، روانشناس در اختیار کودک قرار ندهیم و از توضیح به وی با امید اینکه بعدها و به مرور زمان مشکل حل می شود، سر باز بزنیم، ممکن است عواقب بدی در آینده در انتظار این کودکان باشد.
اسیدپاشی جزء حوادث عمدی و جنایتکارانه است که یک خانواده را درگیر کرده و آنها را در شرایط بدی قرار می دهد. عواقب اسیدپاشی با گذشت یک روز و چند ماه و چند سال فراموش نمی شود. به این دلیل که فرد قربانی هر روز مقابل چشم خانواده اش و اطرافیان خود است. این درحالی است که در این حادثه بیش از فرد قربانی، کودکان این خانواده ها درگیر می شوند و لطمه می بینند. کودکانی که اغلب در سن رشد هستند و سال ها چهره مادر یا پدر خود را صحیح و سالم دیده اند اما حالا با چهره ای ذوب شده آنها طرف اند و سوال های زیادی ذهنشان را مشغول می کند. اینکه اسید چیست؟ چرا به صورت مادر یا پدرم اسیدپاشی شده؟ چه کسی این کار را کرده است و برای چه؟ در این مواقع کودکان به خاطر حادثه پیش آمده در خود احساس گناه می کنند.
اینها سوالات و رفتارهایی است که اگر به موقع و حساب شده و به صورت پله پله درمان نشود، فردا عواقب سنگینی برای آینده آن کودک به همراه دارد.
به همین دلیل خدیجه روشنی روانشناس و روان درمانگر که به صورت داوطلبانه با انجمن احقا (حمایت از قربانیان اسیدپاشی) در ارتباط است، در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا از وضعیت کودکان این خانواده ها و مشکلاتی که با آن درگیر خواهند شد، می گوید.
روشنی در این باره با اشاره به حادثه اسیدپاشی و کنجکاو بودن ذهن کودکان برای رسیدن به جواب سوال هایشان گفت: بچه ها می خواهند از همه چیز سر دربیاورند و این طبیعت سن شان است.
وی افزود: وقتی پدر و مادری دارای چهره معمولی هستند اما بعد از حادثه اسیدپاشی، کودک صورت پدر یا مادرش را کاملا دگرگون می بیند،در خود احساس گناه خواهد کرد.
این روانشناس ادامه داد: اکثر بچه ها به این شکل هستند که وقتی حادثه یا مشکلی برای پدر یا مادرشان با اطرافیانشان رخ می دهد، به اقتضای سن شان آن را به خود نسبت می دهند. به همین دلیل بهترین کار در این مواقع این است که با یک روانشناسی ارتباط داشته و به صورت روزانه جواب سوالات کودک را به صورت حساب شده از روانشناس پرسیده و به وی پاسخ دهیم.
وی تصریح کرد: این کار به این خاطر است که بچه ها بعدها دچار تعارض نشوند و از خودشان سوال های بی پاسخ نپرسند. مثل اینکه اسید چیست؟چرا این اتفاق افتاد؟ چه کسی و چرا این کار را کرد؟ پس من هم می توانم وقتی بزرگ شدم این کار را انجام بدهم.
روشنی افزود: کمترین عارضه این اتفاق این می تواند باشد که کودک با اسید آشنا شود. درحالی که این موضوع برای سن وی بسیار زود است. از این رو، اگر ما در مواقع ضروری، روانشناس در اختیار کودک قرار ندهیم و از توضیح به وی با امید اینکه بعد ها و به مرور زمان درست می شود سرباز بزنیم، ممکن است عواقب بدی برای کودک در آینده داشته باشد.
این روان درمانگر اضافه کرد: مثل اینکه جواب سوال هایش را از همنوعان خود یا افراد غریبه پرس و جو کند که تخصصی در این زمینه ندارند، اشتباه راهنمایی شود به طوری که روح و روان وی را به هم بریزد و برایش مشکل ایجاد کند.
وی ادامه داد: به خوبی می دانیم که کودکان قربانیان اسیدپاشی، اگر به این شکل با آنها رفتار شود و سطحی با شرایط وی مدار کنند، ممکن است در آینده به سمت بزهکاری روی بیاورد، دچار عقده شده، به زندان بیفتد. به همین دلیل باید قبل از اینکه دیر شود دست به کار شد و به کمک این کودکان رفت. آنها از قربانیان اسیدپاشی مظلوم تر واقع شده اند و نیاز به کمک دارند.
روشنی با اشاره به اینکه این کودکان آینده سازان کشور هستند، خاطرنشان کرد: اگر دنبال ساختن جامعه ای ایده آل هستیم نیاز به جوانانی توانمند داریم که روح و روان مریض و به هم ریخته نداشته باشند.
این روانشناس با بیان اینکه کمک های روانشناسانه به کودکان قربانیان اسیدپاشی مرحمی بر روی زخم آنها است تاکید کرد: اگرچه به طور صد در صد نمی توانیم تاثیرات مثبت را به این بچه ها برگردانیم اما تاحدودی می توانیم با کمک های حساب شده آنها را به تعادل برسانیم.
این روان درمانگر تصریح کرد: به همین دلیل از همکاران عزیزم می خواهم تا جایی که برایشان مقدور است و زمانشان اجازه می دهد، وقتی را برای این بچه ها و خانواده هایشان اختصاص دهند. فردی که مورد اسیدپاشی قرار گرفته دچار ناامیدی،هراس، افسردگی، اضطراب، از زندگی سیر شده و ممکن است تصمیمات اشتباه بگیرد.
وی ادامه داد: به همین دلیل کمک یک روانشناس و روان پزشک در کنار هم به قربانی اسیدپاشی، فرزندان و خانواده های آنها می تواند ذهنیت آنها را عوض کرده و به زندگی امیدوار کند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: به طور قطع شخصی که قربانی اسیدپاشی شده، از نظر روحی به هم ریخته است و ممکن است درصدد انتقام برآید. مثلا یکی از آنها می گفت که الان من نمی دانم چه هویتی دارم چراکه کارت ملی ام مطابقتی با چهره کنونی ام ندارد و این آزار دهنده است. به همین دلیل اگر با این فرد کار نشود و تحت درمان مشاوره و دارو قرار نگیرد تصمیمات اشتباهی را بگیرد.
روشنی گفت: امیدوارم همکارانم با عضویت در انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی وقتی را در اختیار این افراد قرار داده تا به این ترتیب بتوانیم با کمک به یکدیگر در آینده جامعه ای شاد، پرانرژی و با محبت در کنار هم داشته باشیم.