بزرگنمايي:

آریا بانو - با کودکی که از مدرسه می‌ترسد، چه کنیم؟
k ٢.٢
١
خبرگزاری دانشجو / متخصص و آسیب شناس کودکان درباره ترس کودکان از مدرسه گفت: برای درمان ترس از مدرسه، باید علاوه بر روانشناس یا روانپزشک از اولیای مدرسه و اقوام نزدیک نیز کمک گرفت؛ همچنین والدین واز همه مهمتر مادر دقت داشته باشد که تسلیم بهانه‌های کودک نشود.
عظیم کلانتری متخصص و آسیب شناس گفتار و زبان و استاد دانشگاه با اشاره به آغاز فصل مدارس و ترس برخی از کودکان گفت: در روزهای آغاز مدرسه با کودکانی مواجه می‌شویم که برای رفتن به مدرسه احساس ترس دارند و مدام اصرار می‌کنند که والدین آن‌ها در کنارشان باشد و از او جدا نمی‌شوند این کودکان عمدتاً علائمی مثل تهوع، دل درد، خیس کردن و داد و بیداد کردن‌های مداوم و طولانی را از خود بروز می‌دهند و مدام بهانه میگیرند که حالشان بد است و شکایت‌های جسمانی دارند در حالیکه از درون به اضطراب شدید دچار هستند.
وی ادامه داد: درصد کمی از کودکان ترس از مدرسه را تجربه میکنند که آن هم یک نوع اختلال اضطرابی است؛ در این نوع اختلال اضطرابی، کودک احساس نگرانی میکند که اگر از والدین یا منبع دلبستگیاش جدا شود. او را از دست میدهد و دیگر او را نمیبیند و این فکر اذیت کننده موضوعی است که کودکان در سن مدرسه با آن مواجه اند.
کلانتری بیان کرد: این دسته از کودکان اصرار دارند که والدین بخصوص مادر در کلاس بماند یا آنکه در حیاط مدرسه بنشیند تا کودک وی را ببیند و از بودن او مطمئن شود این احساس در روزهای اول مدرسه تا حدی طبیعی است، اما اگر بیشتر از یک ماه طول بکشد اضطراب پاتولوژیک یا مرضی است و باید درمان شود.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: برای درمان ترس از مدرسه، باید علاوه بر روانشناس یا روانپزشک از اولیای مدرسه و اقوام نزدیک نیز کمک گرفت؛ همچنین والدین واز همه مهمتر مادر دقت داشته باشد که تسلیم بهانه‌های کودک نشود البته والدین باید نقش حمایتی از کودک را داشته باشند، اما حمایت به این معنا نیست که تسلیم کودک شوند و اگر کودک نخواست که به مدرسه برود یا گریه و زاری راه انداخت، والدین سست شوند.
وی افزود: بعضی اوقات مصرف داروهای ضد اضطراب برای کاهش اضطراب در کودکانی که ترس از مدرسه را به صورت شدید تجربه میکنند توسط پزشک تجویز میشود مناسب و کارآمد و موثر و مفید میباشند.
کلانتری با بیان اینکه والدین کودکان مضطرب را تنبیه نکنند اضافه کرد: توصیه من به والدین این است که از دعوا و تنبیه این دسته از کودکان بپرهیزند و جلوی مدرسه قاطعانه از کودک خداحافظی کرده و کودک را با اولیای مدرسه تنها بگذارند و تسلیم گریه و چسبندگی‌های شدید کودک نشوند.
وی با بیان اینکه والدین این گونه از کودکان را حتما پیش دبستانی بفرستند و از قبل زمینه چینی مناسبی کنند تا راحتتر بتوانند با این نوع اختلال کنار بیایند اضافه کرد: بهتر است قبل از آغاز مدرسه فرزندتان با فضای آنجا آشنا شود. حتی ترتیبی بدهید که با معلمان و مسئولان مدرسه برخورد داشته باشد و چند کلم‌های میانشان رد و بدل شود. در صورت امکان، وقت بگذارید تا فرزندتان مدتی در حیاط و راهروها و کلاس‌ها چرخی بزند و بازی کند تا قبل از ورود رسمی به آن محیط با آنجا آشنا شده باشد.
کلانتری گفت: والدین باید چند هفته قبل از بازگشایی مدارس درخصوص مدرسه، معلم و کلاس درس برای فرزند خود صحبت کنند و حتی صبح‌ها راس ساعتی که کودک باید به مدرسه برود او را از خواب بیدار کرده والدین در مسیر مدرسه تردد داشته باشند تا کودک محیط را از نزدیک ببیند. همچنین کودک را برای رفتن به مدرسه تشویق کنند و کیف، کفش و لوازم التحریر مدرسه را با همراهی کودک و انتخاب وی تهیه کنند.
این آسیب شناس کودک ادامه داد: فرستادن به مهمانی نزد پدر و مادر بزرگ و اقوام نزدیک و حتی کلاس‌های ورزشی و فوق العاده و خانه‌های فرهنگی و ورزشی شهرداری از یک ماه قبل از شروع مدارس توصیه می‌شود، چون والدین بیشتر از هرکسی به خصوصیات اخلاقی و رفتاری فرزندشان مطلع و آگاه هستند بهتر است قبل از مدرسه زمینه مناسبی جهت کم کردن از ترس و هراس کودک خود فراهم کنند.