چطور هنگام عیادت بیمار، روحیهاش را داغان نکنیم؟
روانشناسي
بزرگنمايي:
آریا بانو - خراسان / بیحوصلگی و احساس کوفتگی بدن و ضعف را همه ما در انواع بیماری ها تجربه کردهایم. می دانیم آدم وقتی بیمار میشود کمی بیشتر توجه لازم دارد ولی برایش هم خیلی مهم است روی اعصابش پیادهروی نشود و سرزنش هم نشنود. اگر روزی قرار شد به دیدن دوست و فامیلی که دچار بیماری شده و در خانه یا بیمارستان بستری است، برویم بهتر است حواسمان باشد تا رفتارمان درد جدیدی به او اضافه نکند. حتما شما هم دوست ندارید وقتی مریض هستید و رنجور و بیحال گوشهای افتادهاید یکی از در بیاید تو و بگوید «واویلا چقدر رنگت پریده، شبیه نی قلیون شدی بمیرم برات این مریضی با تو چه کار کرده». قطعا دوست ندارید سرزنشتان کنند و مدام از این جملات بشنوید که «چون فلان چیز را رعایت نکردی حالا افتادی تو تخت و داری نتیجهش رو میبینی». هدف آدمها از عیادت بیمار، دادن روحیه است و تلاش برای امیدواری. اگر او کار عقب افتادهای دارد که ما از پسش برمیآییم، میتوانیم انجامش را به عهده بگیریم. ما برای گریه و زاری از بیماری یا حادثهای که برای آشنایمان رخ داده به دیدنش نمیرویم و باید مراقب باشیم که فضا را با حرفهای منفی، غم و غصه و آه و ناله پر نکنیم. خیلی وقتها نمونه بیماری را که آشنایمان به آن مبتلا شده در بین فامیل و دوست دیدهایم اما لازم نیست تمام خاطرات بیمارهای قبلی را موبهمو برای او تعریف کنیم. به ویژه اگر فردی که دربارهاش صحبت میکنیم فوت کرده به هیچ عنوان نباید خاطره و قصهای از او برای فرد بیمار تعریف کنیم، این کار، جز تضعیف روحیه تاثیر دیگری ندارد.
-
سه شنبه ۱۵ مرداد ۱۳۹۸ - ۱:۳۲:۵۷ PM
-
۱۳۷ بازديد
-
-
آریا بانو
لینک کوتاه:
https://www.aryabanoo.ir/Fa/News/181629/