بزرگنمايي:

آریا بانو - عطیه پژم: به‌واقع لباسی که تولیدکننده‌ داخلی قرار است تولید کند چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد تا کاربر ایرانی به استفاده از آن ترغیب شود؟


برخی ناهماهنگی‌ها در چرخه مد موج می‌زند که ازجمله آن‌ها می‌توان به حلقه مفقوده اتصال میان طراح و تولیدکننده اشاره کرد.
متأسفانه جامعه تولید، عرصه‌ای برای مشارکت و گفت‌وگوی افراد طراح با دیدگاه‌ها و نقطه‌نظرهای گوناگون به وجود نمی‌آورند و به آنچه در قالب یک دانش، طراحی مد نامیده می‌شود آن‌گونه که باید بها نمی‌دهند.
بر مبنای یافته‌های مؤلفین از میان منابع علمی موجود و تجربه عملی در حیطه طراحی صنعتی و همچنین نشست‌های مداوم طراحان و علاقه‌مندان به طراحی مد و سبک زندگی، هدف از پرداختن به این موضوع اشاره‌ای کوتاه به کاستی‌هایی است که در مسیر تولید مد داخلی، برای طراحان وجود دارد.
بی‌شک عوامل بسیار زیادی در طول این پروسه دخیل هستند، اما در این مجال از زاویه دید طراح به مسیر پیش رو می‌نگریم.
از این منظر، چرخه تولید مد داخل، با حضور پررنگ طراحان خلاق داخلی است که توان رقابت با مدهای وارداتی را پیدا می‌کند. حال مسئله اینجاست که طراحان چگونه می‌توانند توان و خلاقیت خود را در هماهنگی کامل با دیگر عوامل این چرخه به منصه ظهور برسانند؟
اما به‌واقع لباسی که تولیدکننده‌ داخلی قرار است تولید کند چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد تا کاربر ایرانی به استفاده از آن ترغیب شود؟
حلقه‌های اصلی چرخه مد برای برقراری رابطه‌ای پایدار میان طراح و تولیدکننده، نیاز به معرفی یک الگوی مشخص دارد که منجر به ایجاد ارتباط مؤثر میان طراح و صنعتگر شود.
مد، به‌عنوان یکی از پدیده‌های اجتماعی پرجاذبه خصوصاً برای قشر جوان هر جامعه، دارای پتانسیل‌های بسیار قوی برای ارائه‌ شخصیت حامل آن است. بر همین اساس، یک مد می‌تواند شخصیت، هویت فردی و اجتماعی، فرهنگ، چشم‌انداز و حتی گذشته و آینده‌ یک نسل را شکل دهد. جاذبه بسیار زیاد و انبوه طرفداران مد در نقاط مختلف جهان، آن را به صنعتی بدل ساخته است که روز به روز در حال رشد و گسترش است.
علی رغم ضعف‌های بسیار، چنانکه شاهد هستیم، مدی که در یک‌سوی جهان طراحی و تولید می‌شود به‌سوی دیگر صادرشده و مخاطبان قابل‌توجهی را نیز جذب می‌کند. موضوعی که طی سال‌های اخیر کشورهای درحال‌توسعه را نگران و به فکر وادار کرده است، همین چرایی و نحوه جذب جوانان و نوجوانانشان به سمت مدهای تولیدشده در نقاط دیگری از جهان است.
نتیجه این نگرانی‌ها که به تحقیقات گسترده در این زمینه منجر شده‌اند، این نکته است که تنها راه جلوگیری از بروز این پدیده، افزایش توان رقابت با مدهای وارداتی است که فقط و فقط توسط تولید مد جذاب داخلی امکان‌پذیر خواهد بود؛ اما تولید مد، آن‌هم در کشوری که سال‌های سال در آن، صنعت مد در دست عده‌ای واردکننده بوده و سودهای کلانی را به جیب آنان وارد کرده است، کار چندان آسانی نخواهد بود. درهرصورت برای تحقق این امر، لازم است گروه‌های دیگری علاوه بر دلالان و عرضه‌کنندگان مد وارد چرخه این صنعت گردند که بدون شک مراد از طرح این موضوع، اشاره به نقش و اهمیت جایگاه طراحان است.
تولید مد در کشور، مانند هر صنعت دیگری، زمانی می‌تواند مخاطبانش را به اکثریت برساند که مسیر برنامه‌ریزی‌شده‌اش را کامل و بدون انحراف طی کند اما وضع موجود به گونه‌ای است که در دانشگاه‌های کشور، طراحی مد آموزش داده می‌شود، اما در عرصه کار و تولید جایگاهی برای آموزش‌دیده‌ها در نظر گرفته نشده است.