بزرگنمايي:

آریا بانو - سیامک زندیه مدیرعامل برند "گلبرگ" می‌گوید تولیدکنندگان پوشاک از مواضع خود عقب‌نشینی کرده‌اند، چرا که دیگر نه امیدی به حمایت دولت و نه توانی برای روی پا ایستادن دارند.


سرویس مد و لباس هنرآنلاین : سیامک زندیه مدیرعامل برند "گلبرگ" که این روزها بیشتر با نام "ماسک" شناخته می‌شود، بیش از چهار دهه در عرصه مد و لباس کشور فعالیت دارد. او یکی از باتجربه‌های این صنعت پرفرازونشیب و نخستین فردی است که ژورنال نمایش زنده لباس را در سال به‌صورت عکس ارائه کرده است.
زندیه درباره شرایط حاکم بر عرصه تولید در سال جاری با توجه به فشارهای اقتصادی و افزایش تحریم‌ها به خبرنگار هنرآنلاین گفت: متأسفانه تولیدکنندگان پوشاک از مواضع خود عقب‌نشینی کرده‌اند، چرا که دیگر نه امیدی به حمایت دولت و نه توانی برای روی پا ایستادن دارند.
او با اشاره به تداوم مشکلات تولیدکنندگان در بحث تأمین مواد اولیه اظهار داشت: علی‌رغم آنکه تدابیر لازم در این بخش اندیشیده شد تا افزایش بی‌رویه نرخ ارز مشکلی در این بخش به وجود نیاورد اما تولیدکنندگان همچنان با معضلات بسیار در این بخش دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
زندیه به کاهش کیفیت تولیدات ایرانی اشاره کرد و گفت: شرط حفظ کیفیت، عرضه محصولات با قیمت‌های بسیاری بالا است، اما مردم ما توان صرف هزینه بالا برای خرید پوشاک را ندارند، پس درنتیجه مجبوریم تا حد ممکن از کیفیت محصول نهایی بکاهیم و آن را باقیمت ایده‌آل بازار عرضه کنیم.
این تولیدکننده در ادامه به نبود راهکارهای لازم برای تبدیل تهدیدهای اقتصادی به فرصت اشاره کرد و گفت: چه‌بسا کشورهای بسیاری که در شرایط تحریم، توان تولید ملی را افزایش دادند، اما در کشور ما علی‌رغم طرح این موضوعات، هیچ تدبیری در این بخش وجود ندارد و نتوانستیم در شرایطی که بسیاری از اجناس خارجی از بازار ایران خارج شد، جایگزین مناسبی برای ذائقه مردم فراهم کنیم.
زندیه در ادامه به جلسات اتحادیه پوشاک تهران در راستای مواجهه با مشکلات موجود اشاره و تصریح کرد: طرح این موضوعات در جلسات مختلف انجام می‌شود، اما راهکارهای ارائه‌شده راه به‌جایی نمی‌برند و این جلسات در حد سروسامان دادن به شرایط اعضا برگزار می‌شود.
او در خاتمه اذعان داشت: در سال‌های اوایل انقلاب، تعاونی‌هایی در ذیل اتحادیه پوشاک مشغول به فعالیت بودند که هر یک به بخشی از مشکلات اهالی تولید رسیدگی می‌کردند، اما امروز این تعاونی‌ها جای خود را به کارگروه‌هایی داده‌اند که آن‌ها هم به دلیل نبود حمایت مادی و معنوی از بخش دولت نمی‌توانند آن‌گونه که بایدوشاید در خدمت بخش تولید باشند.