بزرگنمايي:

آریا بانو -
فریاد اجاره نشین ها را کسی می شنود؟!
١٩٠
٣
خراسان / گرانی و تورم همچنان بیداد می کند و آه از نهاد مردم برمی آورد، قیمت خودروهای داخلی در نبود رقابت و سوءاستفاده حداکثری از «انحصار»، نظارت ضعیف و بسیار کم تاثیر به جایی رسید که در تصور هم نمی گنجید، اعتراض ها و گلایه ها از این پرش های نامتناسب قیمتی راه به جایی نبرد و همین خودروهای با مصرف بالا و ایمنی و استحکام نه چندان قابل قبول همچنان بر جاده یک طرفه فشار بر مردم می تازند! قیمت ارزاق عمومی و خصوصا گوشت آن چنان بر عامه و دهک های پایین جامعه فشار وارد می کند که عده قابل توجهی از مردم نمی توانند حتی نیاز حداقلی به این ماده غذایی را برای سفره خود تامین کنند، شیر و لبنیات و ... هم از سبد غذایی بسیاری از افراد جامعه در حال جمع شدن و پرکشیدن است!
اما فهرست بلند بالای گرانی یک طرف و گرانی سرسام آور مسکن و اجاره خانه یک طرف! ممکن است گفته شود اگر فعلا برخورداری از خودروی شخصی جزو آرزوهای بعضی از مردم شود لطمه چندانی به زندگی نمی خورد یا به خاطر بی مسئولیتی و بی تدبیری توام با بی غیرتی برخی مسئولان ببینیم که گوشت و لبنیات و برنج داخلی و ... از سفره عده ای از خانوارها پر می کشد و همچنان دندان بر جگر بفشاریم که چرا؟! اما برای تامین ابتدایی ترین و ضروری ترین نیاز هر انسانی که برخورداری از مسکن و «سرپناه» است به که و کجا شکایت ببریم؟
مسکن و سرپناه آن هم از نوع اجاره ای، کالای لوکس و تشریفاتی و حتی وارداتی و چسبیده به «برجام» و تحریم های ظالمانه نیست بلکه برخورداری از سرپناه اولین، لازم ترین و حداقلی ترین حق هر خانواده ای است که مجموعه حاکمیت باید و باید زمینه لازم برای دسترسی به آن را برای آحاد مردم فراهم کند.
اما آیا دولت و خصوصا بخش های مرتبط مانند وزارت مسکن و شهرسازی و به ویژه وزیر سابق این وزارتخانه که دولت یازدهم را با کلی ادعا و ... ترک کرد، کاری اساسی برای تامین این ابتدایی ترین نیاز مردم انجام داده اند؟ دولت های قبلی چطور؟ و مگر مشکل تامین مسکن و گرانی کمرشکن اجاره بها، مشکل این سال ها و دهه هاست که تاکنون فکر و چاره ای اساسی و موثر برای حل آن اندیشیده نشده است؟
آیا دولتمردان و شخص رئیس جمهور نمی دانستند یا احتمال نمی دادند که در پس تحریم ها، افزایش نرخ ارز، کاهش ارزش پول ملی، جنگ اقتصادی تحمیلی دشمن و کمبود نظارت، امکان جهش گاه تا 200 درصدی قیمت خانه ها و حتی اجاره بها وجود دارد که اگر نمی دانستند و احتمال نمی دادند خود نشانه نبود روح و تفکر «آینده نگری» و «آینده پژوهی» در بدنه دولت است و اگر چنین احتمالاتی می دادند و تدبیری شایسته و موثر برای جلوگیری و مهار این افزایش قیمت های کمرشکن نکردند، جای هزاران تامل و شکایت به درگاه آن که «باید» است!
مجلس و مجلسیان چطور، آیا ایشان احتمال این بیداد گرانی خصوصا برای مسکن و اجاره بها را نمی دادند آیا یکی از اصلی ترین وظایف نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی در کنار «قانون گذاری» و نظارت بر حسن اجرای قوانین، تلاش در خور و در حد اختیارات و وظایف برای حفظ ارزش پول ملی و ایجاد بستر مناسب قانونی برای رفاه و برخورداری مردم از حقوق اساسی و معیشت مناسب و داشتن سرپناه نیست؟ آیا مجلس به این وظیفه مهم و اساسی خود آن چنان که باید عمل کرده است و پاسخی مناسب برای موکلان خود دارد؟! نهادهای نظارتی و سازمان تعزیرات چطور؟ آیا ایشان کاری بایسته برای جلوگیری از دلال بازی در بازارهای مختلف از جمله بازار ارز، سکه، طلا، خودرو، مسکن و ... و تلاش موثر برای مهار گرانی های فزاینده انجام داده اند؟
قوه قضاییه برای پیشگیری و برخورد جدی با جنایت های اقتصادی که تعدادی از مفسدان و ضایع کنندگان بیت المال و دلالانی که خون مردم را در شیشه کرده اند و به گرانی ها دامن زده اند چگونه عمل کرده است؟
این ها بخشی از سوالاتی است که باید به روشنی و شفافیت توسط مسئولان پاسخ داده شود.
آیا این گرانی سرسام آور و کمرشکن همچنان ادامه خواهد داشت؟ آیا این مشکل بزرگ به حاشیه نشینی بیشتر در شهرهای مختلف و افزودن بر مشکلات این مناطق دامن نمی زند؟ آیا بحران پیدا کردن سرپناه آن هم از نوع «اجاره ای» به کلافگی و نارضایتی مردم و خصوصا اقشار متوسط و ضعیف جامعه منجر نمی شود؟ آیا گوشی برای شنیدن این ناله ها و همتی مردانه و جهادی برای حل مشکل مسکن و معیشت مردم در همه مسئولان وجود دارد؟ آن چه مسلم است حل مجموعه مشکلات اقتصادی حتی در همین شرایط سخت تحریم و فشار حداکثری آمریکا و برخی کشورهای غربی و شانتاژ رژیم صهیونیستی و برخی شیوخ سرسپرده منطقه امکان پذیر است.
چند پیشنهاد
1 - البته که مهم ترین ابزار حل مشکلات از جمله مشکلات اقتصادی، توجه اساسی و جدی به درون و ظرفیت های داخلی و تلاش موثر برای تحقق اقتصاد مقاومتی است.
2 - کار جهادی به معنای واقعی می تواند مشکل مسکن مردم را تا حد زیادی حل کند.
3 - برنامه ریزی برای انجام کار بزرگ «جهاد خانه سازی» توسط بخش خصوصی با نظارت دقیق دولت و نهادهای نظارتی قطعا علاوه بر کمک به کاهش قیمت مسکن و اجاره بها می تواند نقش موثری در ایجاد اشتغال داشته باشد.
4 - جانمایی مناسب برای ایجاد شهرک های اقماری البته با زیرساخت های مناسب و امکانات لازم در کنار حل مشکلات شهرک های موجود از دیگر راهکارهای قابل اجرا برای پاسخ گویی به نیاز مسکن جامعه است.
5 - اقدام فوری و عاجل برای به سازی بافت های فرسوده شهرهای کوچک و بزرگ نیز می تواند به تامین مسکن و کاهش اجاره بها کمک کند.
6 - شناسایی خانه های خالی در شهرهای مختلف و اقدام مناسب برای قرار گرفتن در چرخه استفاده و مصرف واقعی نیز می تواند نقشی در کاهش قیمت مسکن و اجاره بها داشته باشد.
7 - اقدام موثر و عملی برای جلوگیری از دلال بازی و ایجاد عطش کاذب برای مسکن نیز می تواند سهمی در تعدیل قیمت داشته باشد.
8 - بهره گیری از تجربه کشورهای موفق در عرصه تامین مسکن می تواند به حل این مشکل کمک کند.
9 - استفاده از ایده های ایده پردازان، مبتکران، نخبگان و صاحبان تجربه در تولید مسکن حتما کمک قابل توجهی به حل مشکل تامین مسکن مناسب در کشور می کند.
10 - پیگیری مجلس از دولت خصوصا درباره وعده های اخیر وزیر کشور برای واگذاری چند صد هکتاری زمین در شهرهای مختلف برای ساخت خانه از جمله اقدامات ضروری برای «رونق تولید» و تامین نیاز مردم به خانه است.
11 - خوشبختانه برای ساخت مسکن تقریبا هیچ نیازی به واردات و وابستگی به خارج نداریم پس دولت و مجلس با سیاست های تشویقی و برنامه ریزی مناسب برای انبوه سازی با ضابطه، قانونمند و هدفمند می توانند علاوه بر رشد چشمگیر تولید و تامین مسکن، موتور تولید صنعت خانه سازی و صدها صنعت و خدمت وابسته به آن را با شتاب بیشتری به حرکت درآورند، در این راستا حتما در اختیار گذاشتن زمین در مکان های مناسب البته با در نظر گرفتن تمامی جوانب قانونی و زیست محیطی و همچنین جلوگیری از رانت و فساد به تحقق این مهم کمک شایانی می کند.
12 - تدوین برنامه عملیاتی کوتاه مدت برای پاسخ گویی به نیاز فوری مسکن خصوصا مسکن اجاره ای امری لازم در کنار برنامه های میان مدت و بلند مدت حل مشکل مسکن جامعه است که باید بیش از پیش مدنظر دولت و مجلس قرار گیرد.
13 - و اما «انصاف» همان کیمیای عصر ما نیز می تواند کمی از بار سنگین اجاره بها را از شانه های هموطنان عزیز خانه به دوش بردارد و ای کاش تعدادی از مسئولان و دولتمردان و مجلسیان و... فرزندان ایشان اجاره نشین بودند و حقوق های آن چنانی نداشتند و از نزدیک با مشکلات خانه به دوشی و اجاره بهای سنگین و کمرشکن آشنا می شدند تا شاید چاره ای اساسی و همیشگی برای حل این مشکل سابقه دار می اندیشیدند.
نویسنده : کورش شجاعی